Vandaag is er een rustig dagje gepland, en dat begint al met lang uit te slapen. Liefst tot 9 uur. De thermometer tekent nu al 26° en dus is ’t ontbijt natuurlijk buiten gepland. De toastjes zijn nog niet naar binnen of daar staan al een familie wrattenzwijnen te scharrelen in de tuin. En er zit er precies een héél gevaarlijke bij.
Wrattenzwijnen op bezoek.
Dit ziet er gene braven uit.
Julien probeert hun gesnurk te imiteren.
De zon is intussen serieus aan het doorbreken en Julien moet onder een laagje zonnebrandolie factor 30. En daarna rustig aan het zwembad een partijtje UNO spelen.
Goed insmeren want de zon is al serieus aan het branden.
Een partijtje UNO tussen vader en zoon.
Gisteren hebben we in de Spur enkele blaadjes meegekregen waarmee leuke selfies te maken zijn. Dat moeten we nu toch eens uitproberen. Er zijn inderdaad leuke dingen mee aan te vangen.
Leuke selfies met die blaadjes uit de Spur.
En wie is dit?
Die van Omie is ook leuk…
Vanaf nu heeft Mehdi baard en snor.
Julien heeft deze morgen mijn trommelaartje cadeau gekregen en daar is hij ook een tijdje zoet mee.
Julien met de Afrikaanse trommelaar.
Deze middag gaan we eten bij Serena Oasis. Slechts een paar kilometer van Xeni Lodge; een zeer goede dagschotel, ja mag blijven zitten zolang je wil en een prachtig zicht op fauna en flora in en rond de Crocodile River.
Prachtig zicht op de Crocodile River die zichtbaar zijn naam niet heeft gestolen.
Drie buffels komen uit het Krugerpark aan de overkant om zich te verfrissen in de Crocodile River.
Hier kunnen we nog wat verder UNO spelen.
De krokodil ligt intussen met opengesperde muil.
Julien heeft een eigenaardig dier ontdekt… wat mag dat zijn?
Het is precies een grote hagedis… maar Julien, onze spin-o-loog vertelt dat het een gekko is. Eén van de talloze soorten die in Afrika voorkomen.
Het is bijna 17 u als we terug in Xeni Lodge zijn. Julien herinnert zich dat hij vandaag nog niet gelezen heeft in zijn leesboek. Het boek in kwestie moet volledig uitgelezen zijn tegen het einde van de Paasvakantie. Met de voetjes in het water leest het dubbel zo vlot.
Het boek moet volledig uitgelezen zijn tegen het einde van de vakantie.
We zijn nog maar een half uurtje thuis als plotseling weeral alle elektriciteit uitvalt. Gelukkig hebben we nu het telefoonnummer van elektrieker Chaldon. Die kan ons direct gerust stellen. Het is een georganiseerde stroomonderbreking door de maatschappij en ze zal twee uur duren. Oef, als het dat maar is. Er is een familie Belgen (uit Oudenaarde) neergestreken in Xari’s Place, het andere huis van Sutterke. Overmorgen, als wij hier vertrokken zijn, zullen deze mensen dan naar hier verhuizen. Het zou misschien wel nuttig zijn om even te gaan aankloppen en te vragen als zij geen probleem hebben. Als wij daar aankomen zijn ze juist aangekomen van een tocht in het Krugerpark. Ze zijn heel blij dat wij hen een en ander kunnen bijbrengen van Marloth Park in het algemeen en van Sutterke’s woonhuizen in het bijzonder. Wim en Kim, samen met de kinderen Saran en Thorkil zijn super aangename mensen. Binnen de kortste keren hebben we het gevoel elkaar reeds langer dan vandaag te kennen. En we maken een afspraak om hen morgen voor een ganse dag op sleeptouw nemen. Voor het diner van vanavond hebben we reeds een tweetal dagen geleden een reservatie gemaakt bij Kruger Grand Lodge, een hotel op enkele honderden meter van Xeni Lodge. Onderweg worden we nog opgehouden door een horde gnoes.
Een horde gnoes verspert onze weg.
Het diner is in feite nog bedoeld voor de verjaardag van Mehdi. We zijn verplicht van het volledig menu te nemen, en dat valt wel een beetje zwaar uit voor onze magen. Vier gangen, en dit voor ’s avonds…
Tegen we dit verorberd hebben…
Julien is al aan ’t likkebaarden.
Al bij al valt het nog mee. Het zijn allemaal tamelijk lichte gerechtjes. Zelfs Julien kan telkens zijn bord ledigen. Tegen 21u30 zijn we goed en wel thuis. Goede nacht iedereen.