Heerlijk geslapen… allemaal. En tegen 9 uur heeft Omie de tafel gedekt op het buitenterras. Zalig. Thermometer toont nu al 27°C. Meer moet dat niet zijn. Papa Mehdi en Julien zijn reeds volledig op de omgeving afgestemd met hun Bush T-shirts. Dat verdient een kleine fotosessie.
Vader en zoon “Bush Lover”.
Drie generaties. Met purperen Opie.
En ook eens met kanarie Omie.
Gedurende de fotosessie is een vervet aapje zich komen installeren op het boventerras. En nog een… en nog een. Spelen, vechten, springen, luizen krabben; je houdt het niet voor mogelijk. Gratis schouwspel.
Een vervet aapje op het terras.
Volgens onze spin-o-loog moet dit een soort springhaan zijn… ook op ons terras.
Wij hebben vandaag geen te druk programma; er is dus tijd genoeg voor een zwempartij.
Waterpret…
samen mat Omie…
en Papa doet ook mee.
Verleden week waren we met de Bastards danig tevreden op Restaurant Vonja’s van het Ecolux Boutique Hotel en we besluiten om er vandaag nog eens terug te gaan.
Ecolux; een echt buitenbeentje.
Zowel naar infrastructuur als culinair is dit hotel/restaurant wel een buitenbeentje. Je tafelt er in een prachtige tuin en op culinair vlak is het ook prima. Dienster Thobile is blij dat ze ons terug mag bijstaan. De dagschotel zijn reuzegarnalen met groentjes en frietjes, en daar gaan we voor. Super!
Reuzegarnalen met frietjes.
Thobila is terug onze dienster.
En Thobila neemt ook een foto van ons viertal.
Julien hield het bij een kiddy fish fingers maar hij krijgt bovenop een klein stukje cake of the day.
Fish fingers met frietjes en… ketschup.
Een klein stukje cake of the day… Onze vriend ziet het wel zitten.
Na de lunch blijven we nog wat bijgenieten van de mooie omgeving. Als we plots een oproep krijgen van dochter Caroline en Bert voor een face-time gesprek. Zij komen juist terug thuis van een verlengd Paasweekend skipret. Dus hebben we mekaar héél wat te vertellen. Ik sta telkens nog verstomd hoe we elkaar vanop tienduizend kilometer life kunnen zien en horen. Om het met de woorden van mijn schoonmama te zeggen; we zijn twintig jaar te vroeg geboren!
Face-time met Caroline en Bert.
Zalig kader.
Ook nog wat pootjebaden.
We vinden het nog wat vroeg om nu al naar huis terug te rijden. We maken dus een omwegje langs de sloppenwijk van Komatiepoort. Want hier valt altijd wel iets te beleven. Zoals altijd hebben we kindjessnoep en petjes in de auto liggen en die kunnen hier wel van pas komen. Eerst rijden we nog door de altijd drukke zwarte winkelstraat.
De zwarte winkelstraat. Altijd valt hier wel iets te beleven…
Gammele winkeltjes.
De straat is hun winkel.
We rijden een stukje door naar de township. Aan elk hutje, huisje of schuurtje valt wel iets te bekijken, te fotograferen of te beleven. Julien heeft al de snoepjes klaar, en schoorvoetend komen de eerste kindjes op onze wagen af.
Een huisje in de township.
Mooi kindertafereeltje
Schoorvoetend komen de eerste kindjes op Julien’s snoepjes af.
Nu is het ijs gebroken en valt alle schroom af. Het loopt als een vuurtje rond dat er iets te verdienen valt. En als we de petjes bovenhalen is het hek helemaal van de dam. Met hoe weinig kunnen de mensen hier gelukkig zijn?…
Julien deelt zijn eerste snoepjes uit…
Jawel, voor u ook eentje.
Blij met hun snoepje.
En nu de petjes…
Zodra broer een petje krijgt is ’t verdriet over.
Julien glundert…
Even verderop is iedereen aan de dans.
Bij het terug binnenrijden van Marloth Park nemen we nog een cappuccino pauze in Grand Kruger Lodge. Hier zouden we wel eens kunnen een avond doorbrengen en we maken dan ook een reservatie voor volgende zondag. Als we de oprit van Xeni-lodge oprijden moeten we remmen voor twee koedoe’s die juist het pad kruisen. Iets verderop in de tuin krijgen de koedoe’s gezelschap van een familie wrattenzwijnen.
Twee koedoe’s kruisen ons pad.
De koedoe’s krijgen het gezelschap van een familie wrattenzwijnen. Volgens onze dierdeskundige Julien zijn dit geen wrattenzwijnen maar wel penseelzwijnen.
Penseelzwijntjes knielen om te eten.
Bij al dit dierengedoe is Julien natuurlijk in zijn nopjes. Hij haalt er zijn Kruger boek bij om ons een en ander uit te leggen. Op de koop toe komt er ook nog een zebra het erf opgestapt.
Ook nog een zebra. De pret kan niet op.
Vanavond gaan we een pannekoek eten (gevuld met champignons en stukjes kip) in de naburige Amazing River Lodge. Om 20u30 zijn we al terug thuis. Nu koffers pakken voor de komende vier dagen, want morgen trekken we er op uit. Nog een beetje napraten, internetten of lezen, en tegen 22 u zitten we in ons bed.