Onze locatie voor vanavond ligt juist buiten het Krugerpark aan de Sabie rivier. We gaan dus nogmaals een groot deel van het park doorkruisen om vanavond onze lodge te bereiken. Bij het ontbijt komt eensklaps een koedoekop boven de afsluiting gluren. Jawel, ’t is waarschijnlijk een veulen van die groep van gisteren avond. Die krijgt nu toch wel een korstje brood.
Is het die van gisteren avond?
Die krijgt nu wel een korstje brood.
Nu vlug pak en zak in ons Nissanneke en de baan op voor onze vierdaagse exploratietocht. De ingangsformaliteiten voor Krugerpark kennen we intussen, en ditmaal verloopt alles als een fluitje van een cent. Ze geloven het al dat we geen vuurwapens of alcohol bij in onze wagen hebben. Eenmaal binnen zien we al direct een penseelzwijn langs de weg en iets verder een prachtig groepje impala’s.
Volgens expert Julien een penseelzwijn, volgens de rest van het gezelschap een wrattenzwijn.
Wat een prachtig groepje impala’s.
The show must go on! Aan de oever van een poel liggen een kudde nijlpaarden te baden in de zon. En in het water ligt er eentje luidkeels te geeuwen. De pret kan weeral niet op… wat hebben we toch geluk.
Vijf nijlpaarden op de oever…
en nog een drietal in het water. Eéntje is luidkeels aan het geeuwen!
We zouden het gewoon worden van nimmer vijf minuten verstoken te worden van spektakel. Integendeel… het is of ze precies allemaal in ons fotoboek willen voorkomen.
Twee spelende giraffen.
De bavianen houden zelfs het verkeer op.
Rond 14 u is het hoog tijd voor een sanitaire stop en een hapje uit het vuistje. Gelukkig zijn we dicht bij de rustplaats van Lower Sabie. Alle dieren die we zagen worden zorgvuldig aangestipt op de I-pad. En in het winkeltje wordt julien weeral verliefd op al die knuffels.
Alles zorgvuldig bijhouden op de I-pad.
En weeral moeten we verder. En weeral hebben we geluk. Enkele leeuwen van zeer dichtbij. Er loopt er ook eentje op straat… impressionnant!
Enkele leeuwen… zo dichtbij.
Die ene op straat komt recht op ons af. Als dat maar goed afloopt.
En dan plots scheert er een impala rakelings naast onze Nissan, gevolgd door een leeuw in volle galop. De leeuw raakt onze auto en maakt een leeuwesprong tot bij de impala. Met open muil snauwt hij in de hals van die arme impala en het beestje mag het nu vergeten.
De leeuw hapt in de hals van de impala. Het arme diertje bekoopt het met zijn leven. De wet van de sterkste…
Binnen de kortste keren komen nog drie leeuwen achter ons uit de struiken. Zij zullen helpen het diertje verslinden. Deze maaltijd duurt hoop en al tien minuten. De laatste kreten van de impala, het brullen van de leeuwen, het kraken van de beenderen van die arme impala… je moet het meegemaakt hebben om het te kunnen inbeelden. Onze adrenaline vaatjes staan op het springen. Hartverscheurend!
Daar komt er nog ene naar de maaltijd…
Deze wil ook gaan lunchen.
En deze stapt pal naast onze Nissan.
En nu maar smullen.
Van die arme impala rest al bijna niets meer.
In de auto zijn we alle vier sprakeloos. We moeten nog even bekomen. Het ging allemaal zo vlug, en die leeuwen kwamen van drie verschillende kanten. Deze beelden zullen zich nog duizendmaal in onze gedachten herhalen. Brrrrr… verschrikkelijk!
Julien is ook nog aan het bekomen.
Een paar honderd meter verder komt een olifant kalf uit het bos te voorschijn. Nogal snel gevolgd door de mama.
Wat kruipt daar uit het struikgewas?..
Dit olifantje moet een tiental maanden oud zijn volgens olifant-o-loog Julien.
Moeder met dochter aap kunnen er ook nog bij.
Deze bavianen zitten mekaar te ontluizen. Mooi familieportret.
Intussen is het bijna 17 uur en zetten we koers naar onze Sabie Bush Lodge. Paul Kruger knipoogt nog efkes als we zijn park uitrijden. Hij is opgetogen over het bezoek van Julien en zijn familie aan zijn park.
Paul Kruger wenst ons “tot weerziens”!
Aangekomen in de lodge worden we hartelijk ontvangen in de receptie er er is direct al een vriend bij de hand om onze bagage te helpen sjorren.
Met alle koffers naar onze tentenkamers…
Twee kamers naast elkaar.
Zalige omgeving. Wel een beetje laat om nu nog te zwemmen.
Hier zal’t plezant zijn hé!
Het dinner wordt geserveerd op het boventerras. Mehdi kiest voor een bobotie, dit is een typisch Zuid-afrikaans gerecht. De rest blijft bij kingklip (de beste vis van hier). Bovenop komt nog een chocolade cake die niet ideaal is qua calorieën. Maar voor één keer…
Onze feeërieke omgeving van vanavond. Links de mooie tuin, in het midden ons restaurantterras en rechts de keuken.
Hoe goed het ook smaakt, hoe heerlijk het ook is om hier te vertoeven… de emoties en de adrenaline van vandaag hebben hun werk gedaan. Doodmoe zijn we. Het bedje verlangt naar ons en omgekeerd. Dromen maar… van dieren, van andere dieren en van nog dieren.
Dromen van dieren, van nog dieren en van andere dieren.