Deze morgen bij het ontbijt hebben we een lange babbel met Veronique en Koen.
De vrouwtjes hebben het over koetjes en kalfjes, terwijl Koen zeer enthousiast vertelt over zijn grote hobby; oldtimers.
Hij is de fiere eigenaar van een wondermooie Ford Cobra 427.
Dit moet een bolide zijn van midden de jaren zestig.
Alles in piccobello toestand.
Intussen is Veronique onze rekening aan het maken. En dan gebeurt er iets wat mij nog nooit overkomen is. De eindafrekening is een effen bedrag, en toevallig heb ik dat bedrag in een omslag zitten. Betalen dus met de omslag, afscheid aan Koen en Veronique, en weg zijn we. Nog geen vijf minuten onderweg krijgen we een telefonische oproep van Koen die laat weten dat er maar de helft van het bedrag in die omslag steekt. Inderdaad… de dag voordien heb ik die andere helft voor een andere betaling uit de omslag genomen. Onmiddellijk rechtsomkeer en terug naar Church Hill. Zo beschaamd ben ik in mijn ganse leven nog niet geweest. Gelukkig neemt Koen alles met de glimlach op, en ik denk wel dat hij aan mijn uitdrukking zal gezien hebben dat dit echt een misverstand was.
Met rode wangen terug naar Koen. Dit voorval vergeet ik nooit!
In het centrum van Riebeek is er zaterdagmarkt. We maken hier nog een korte halte. “Twice is Nice”; een fijn gevonden naam voor een winkeltje van tweedehandskledij.
Uiteraard is “Twice is Nice” behoorlijk in trek bij de plaatselijke bevolking. Hier een lief moedertje met haar baby op de rug.
En wat voor een schat van een baby!
Door pittoreske landschappen vervolgen we onze weg richting Noordhoek.
Met hier en daar een zaterdags tafereeltje.
We rijden rakelings naast het wijngoed “Kloovenburg” en we hebben tijd zat. Dus gaan we een kijkje nemen. Dit wijngoed is eigendom van de bekende familie du Toit.
Bovenop de exquise wijn is Kloovenburg eveneens bekend en beroemd om zijn olijven.
Sinds enkele jaren staat de familie nog meer in de belangstelling. Immers de jongste zoon Pieter-Steph is doorgebroken in het nationale rugbyteam van Zuid-Afrika; de Springbok’s.
Als je weet dat rugby de nationale sport is van Zuid-Afrika kun je wel indenken welke impact Pieter-Steph hier heeft op de streek in het algemeen en op het wijngoed in het bijzonder.
We zetten nu koers naar onze B&B “African Queen” waar we voor drie nachten geboekt hebben. We voelen ons hier direct thuis want we waren hier vroeger al eens. Marjolijn schenkt ons een welkomstdrankje.
Dit is onze kamer in African Queen.
Nu alvast een uurtje genieten en een uurtje bloggen. Hilde zoekt intussen de zon op aan het nieuwe grote zwembad.
Vanavond hebben we een afspraak met een vriend van een vriend. Philip Vergauwe van Kortrijk. Meer dan vijftien jaar geleden hebben we elkaar nog ontmoet op de “oliebuzze”, een pleisterplaats waar alle vrienden op vrijdagavond samentroepten, en dit op de markt van Waregem.
Philip’s hotel ligt aan de Indische oceaan in “t Kommetjie”, ongeveer 10 km verwijderd van Noordhoek. Wij vertellen onze plannen aan Marjolijn, en deze raadt ons ten stelligste af van dit met eigen wagen te doen. Op zaterdagavond is er volgens haar steevast alcoholcontrole tussen Noordhoek en ’t Kommetjie. Marjolijn is zo vriendelijk een taxi voor ons te bestellen.
De ontvangst en het wederzien bij Philip en Myriam is zeer gemoedelijk. De locatie is outstanding. We nemen het apéritief op de kamer van Philip.
We zijn al aan het nagerecht toe…
Ons uitzicht gedurende het diner. Er zit maar één schoonheidsfoutje aan de avond; wij hebben ons veel te vroeg laten terughalen door onze taxiboy. Om 21u30 komen ze ons melden van de receptie dat de taxi ons opwacht aan de poort. We hadden nog zoooo veel te vertellen. Danke Philip en Myriam, en tot een volgende.