Het mooie zwembad van Vrede-oord.
Hilde waagt haar om 7 uur in de morgen reeds aan een fietstochtje.
Om 7u30 heeft Valérie ons reeds een reuze-ontbijt voorgeschoteld.
Met vers sinaasappelsap afkomstig van de appelsienen van Patrick’s plantage.
En Patrick geeft ons een snelcursus “appelsienologie”.
Jammer dat we hier maar één nacht slapen. Het wordt dus ontbijt met afscheid. Hopelijk volgend jaar terug…
Voor we vertrekken van Vrede-oord wil Hilde nog eens poseren tussen die outfits uit de jaren 1900 die op ons kamer hangen.
Valérie heeft voor ons een reservatie gemaakt in een theefabriek op enkele kilometer hiervandaan. En wat voor thee? Rooibosthee. Dit gebied is de enige plek op aarde waar rooibosthee gekweekt en verwerkt wordt.
Chris is onze gids; met zijn overjaarse Jeep (van 1957 en meer dan 700.000 km op de teller) voert hij ons door het ganse domein.
Inderdaad. In the middle of nowhere.
Chris vertelt ons uitvoerig over de rooibos en het verschil met gewone thee. Rooibos is een plant uit de vlinderbloemenfamilie. De bladeren van de plant worden geplukt, gestampt en in de zon ter oxidatie gelegd. In de laatste fase verkrijgt de rooibos haar roodbruine kleur.
We maken een korte tocht in een rooibosveld.
Voor we de fabriek betreden moeten we onze haren afdekken.
In deze machine worden de rooibosstengeltjes gekraakt. Vergelijkbaar met de behandeling van vlas.
Na nog enkele bewerkingen blijven er vijf soorten ingrediënten over. En van elk van deze weet Chris ons alles te vertellen.
In tegenstelling tot de echte thee bevat rooibos geen cafeïne en bijna geen tannine, die in gewone thee verantwoordelijk is voor de iets bittere smaak ervan.
Chris weet er alles van… en Herman is één en al belangstelling.
In een laatste fase worden de rooibosblaadjes in de zon ter oxidatie uitgespreid. Hier verkrijgt de rooibos haar roodbruine kleur. De naam rooibos is Afrikaans en afgeleid van het Nederlandse ‘rood bos’.
Na het fabrieksbezoek krijgen we ten huize Chris nog een overheerlijke ice-rooibostea aangeboden door Anette, de echtgenote van Chris. Een mooie afsluiter voor een interessant bezoek.
We krijgen ook nog de gelegenheid om wat van die lekkere thee aan te kopen. Onze vriendin Yvonne, die verzot is op thee, zal dit graag lezen…
Nu vlug de weg op richting Riebeek West, ook wel de verborgen parel genoemd. Spijts enkele wegeniswerken onderweg kunnen we die 250 km toch in een drietal uurtjes afhaspelen. Bij het binnenrijden van Riebeek West is het bijna 14 uur. We springen vlug nog efkes binnen bij “de oude schuur” om ons maagje te verwennen met een slaatje.
Onze guesthouse “Church Hills Boutique” werd een viertal jaar geleden overgenomen door Koen Van De Velde en echtgenote Veronique. Ze lieten België voor wat het was en trokken richting Riebeek West. Ongeveer 20 jaar lang baten ze een succesvolle sportzaak, Sportline, in Knokke (België) uit. Nog lang niet van plan om te stoppen met werken maar reeds sinds 2000 met regelmaat van de klok naar Zuid-Afrika getrokken, sloeg uiteindelijk de vonk over. Zoals ze zelf zeggen, “liefde op het eerste gezicht”, zeker wanneer ze via het internet een gastenhuis in de aanbieding zien staan, die in het verleden uitgebaat werd door een Namibische vrouw.
De schitterende accommodatie van Church Hills.
Veronique is een ideale gastvrouw. Ze schenkt ons een welkomstdrankje en vertelt intussen honderduit over Afrika in ’t algemeen en Riebeek West in het bijzonder.
Onze slaapkamer “The Hampton” bij “Church Hills guesthouse”.
Veronique heeft een reservatie gemaakt voor deze avond bij café Félix in Riebeek Kasteel, een zestal kilometer van Riebeek west. Omdat we een uurtje te vroeg zijn gaan we een apéritiefje nemen op het prachtig terras van The Royal Hotel.
The Royal Hotel in Riebeek Kasteel.
Zalig vertoeven op het terras van The Royal Hotel.
Met weeral een prachtig uitzicht op de Riebeek vallei.
Achteraf een etentje bij “Félix”. Voor elk wat wils.
Dienster Maria is meer dan tevreden met haar tip.