8u. Een zelf geprepareerd ontbijtje voor de deur van ons huisje. ’t Is eens iets anders. Vannacht heeft het wat geregend, maar nu is het al aan het opwarmen.
Deze voormiddag maken we een wandeling door het mooie stadje Hermanus.
Hermanus staat vooral bekend als een geschikte plaats voor het spotten van walvissen.
Hier bevindt zich namelijk het paringsgebied van de zuidkaper, een grote walvissoort. Recht tegenover het walvismuseum ligteen levensgroot beeld van een walvis. Wat een mastodont…
Hier hebben ze er wel een handje van weg om op te vallen. Ik moet naar een Vodacom winkel om data krediet te gaan ophalen. Intussen zou Hilde liever wat flaneren langs en in de vele winkeltjes. Onze wegen scheiden zich voor een uurtje. We spreken af om 12u30 op het terras van de Burgundy.
Na dat Vodacom gedoe maak ik een wandeling langs de dijk.
Zalig genieten aan de boorden van de Oceaan.
Popey is ook een publiekslokker… Maar als hij daarin slaagt is maar de vraag.
Winston maakt reclame voor een winkeltje met militaire prularia.
Op enkele meter van de Burgundy staat een mooie Sarolea. En dan nog eentje van mijn geboortejaar. Op uitzondering van een paar schrammetjes en een klein blutske is hij ook goed bewaard.
De zwevende dames recht tegenover de Burgundy blijven het ook goed doen.
In de Burgundy ontmoeten we onze kennis van jaren, Lecretia. Tot hiertoe dachten wij altijd dat ze Lucretia noemde. Het moet het zevende, misschien wel het achtste jaar zijn dat we elkaar hier treffen.
Desiré brengt ons apéro wijntje. Hij werkt hier ook al een paar jaar. Onwillekeurig doet die kerel mij aan voetballer Company denken… Ik stel hem de vraag of nog nooit iemand vroeg of hij Vincent Company is. Jawel, antwoordt hij laconiek. Ongeveer één jaar geleden stelde een man mij die vraag. Ik weet nog heel goed; hij zat op een terrastafeltje, daar in de linkse hoek. En die man, die geleek op u…
Deze middag eten we een belegd broodje op ons terras. En om 16 uur krijgen we bezoek. Stan en Lut Verhaert zijn verre, heel verre familie van Hilde. Toevallig hebben wij hen verleden jaar ontmoet in Franschhoek. En nu hebben we hier afspraak gemaakt voor de koffie. Vanavond willen we dan samen de Art Walk tour maken.
Onze huisbaas Marc komt enkele tuinklusjes doen. Hij hoort dat Stan en Lut zo positief zijn over onze locatie, waardoor hij onmiddellijk voorstelt om eens het grote huis te gaan bekijken. Het is momenteel toch niet verhuurd, vandaar…
Nu is het moment aangebroken voor de ART WALK. Een prachtig initiatief. Elke eerste vrijdag van de maand tussen 17 en 20 u houden de 18 galerijen uit het centrum van Hermanus een open-deur-nocturne.
18 galerijen verdeeld over 2 kilometer Moet te doen zijn in 3 uur. We proberen althans.
Kunst met grote en met kleine k.
… zebra’s. Met dit exemplaar zijn we nog niet klaar. Is dit een echt schilderij of een overschilderde foto?
Lut is een en al belangstelling voor een van de werken van deze artieste.
Nee, dit is geen echte fietser…
… maar wel een bronzen beeld op de vensterbank.
En wie valt hier uit de lucht?…
Celesté Van Beek, een dame aan wie wij een drietal jaar geleden een aquarel kochten. Celesté is blij te horen dat we er nog steeds zeer tevreden mee zijn.
Indrukwekkend en speciaal zijn enkele levensgrote driedimentionele vrouwenfiguren. Het zijn metalen doorsneden, als het ware schijven, die los van elkaar gemonteerd zijn.
Binnenin is een lampencombinatie aangebracht, waardoor de beelden een speciale sfeer scheppen.
Er zit er zelfs eentje aan het water, en eentje in het water.
Volgt nu een confrontatie met levende kunst…
“The pink lady” komt ons animeren met de definitie van kunst. Kunst is niet wat een ander ziet, vertelt of schrijft, maar wel hetgeen wij zelf aanvoelen. Het kan zo ver gaan dat we van onszelf vinden dat we kunst zijn. Dit is het geval bij deze pink lady; zij is levende kunst.
Zij presenteert dat we gerust een foto mogen maken met een levend kunstwerk.
Om wat te bekomen van doorstane emoties gaan we een glaasje drinken in “The wine Glass.
We vinden het er gezellig en leuk, en we blijven er ook een plaatje eten. Twee maal steak, één maal vis in papillotte en één maal tagliatelli met champignons. Daarbij een flesje Rosé, en de avond kan niet meer stuk. Rond 22 uur nemen we afscheid van Stan en Lut.