Zaterdag 8 Februari 2020. Onze eerste dag in de omgeving van Kaapstad. Camps Bay, Clifton, Hout Bay en Duiker eiland.

Na een deugddoende nacht maken we onze opwachting in het overweldigend interieur van ons Signature restaurant. Een ontbijtje met alles erop en eraan.
P1199126Het exuberante oogverblindend interieur van ons restaurant.

P1199127De bierkranen zijn ingebouwd in heuse saxofonen.

Voor vanmiddag hebben we een lunchplaatsje kunnen bemachtigen in Clifton Bay, en onderweg daarnaartoe maken we een stop in de badplaats Camps Bay. Het is zaterdag; dit wil zeggen superdruk op de weg en ook op het strand.

P1199137Camps Bay valt in de smaak bij jong en oud.

P1199141Water en zand; plezier verzekerd.

P1199135We worden ook geconfronteerd met een zandskulpteur.

P1199136De man heeft een tafereel uitgebeeld met een oproep om de olifant te verlossen van de ivoorjagers.

5082-6888-29586Van Camps Bay gaat het nu naar ons restaurant “Bungalow” in Clifton Bay. We kunnen hier evengoed in Zuid-Frankrijk zijn…

2We opteren voor de catch of the day, en vandaag zijn dit langoustines. H e e r l i j k ! De Sauvignon Blanc van Delaire maakt het feest kompleet.

1kopieOnze dienster met de onuitsprekelijke naam ” S O S O L I C I O U S ” komt om de haverklap informeren of wel alles naar wens verloopt.

IMG_8613Sosolicious is danig sympathiek dat ze zelfs met ons op de foto mag. We hebben deze namiddag nog één en ander op ons verlanglijstje, en daarom houden we het na onze hoofdschotel bij een koffietje. En daarna de weg op richting Hout Bay. Het is danig druk op de baan, en over enkele kilometers is het zelfs stapvoets aanschuiven. Maar we maken ons niet nerveus… we zijn immers in vakantie. Uiteindelijk bereiken we met het half uurtje vertraging dan toch het visserstadje Hout Bay.
top_picDe baai van Hout Bay

ltbsx1k0weclvqrbtcx3Het is hier super druk maar we hebben veel geluk en vinden direct een parking plaatsje.

P1199158Raar maar waar… de zeehonden komen hier aan wal.

imagesEn plaatselijke sukkels verdienen een centje bij door demonstraties te geven hoe zij die zeehonden voederen, zelfs per “bouche à bouche”.

P1199156

Op de kades valt er hier ook wel wat te beleven. de plaatse orkestjes verdringen zich voor de mooiste plaatsjes.

P1199160We krijgen zelfs een privé optreden met het lied van “My Sarie Mareis”

IMG_9846Het wordt nu hoogtijd om ons cruiseschip op te stappen en koers te zetten naar Duiker eiland.
Schermafbeelding 2020-02-10 om 16.49.02Binnen een tijdspanne van tien minuten bereiken we reeds het eerste eilandje dat bevolkt is door honderden zeerobben. De doordringende geur is bijna niet te aarden.

Schermafbeelding 2020-02-10 om 17.26.50Maar eenmaal dichterbij maken de sierlijke kronkelingen en de statige opspattingen van die lieve zeehonden veel goed.

Schermafbeelding 2020-02-10 om 16.53.16Het spektakel is veel te vlug voorbij, en na een half uurtje varen we weeral de haven binnen. In één van de vaargeulen ligt een half verzonken schip. De plaatselijke jeugd beleeft hier hoogtij door in het wrak te klauteren en allerlei spelletjes te spelen. De durvers onder hen riskeren zich zelfs in de top van de mast, om van daaruit in zee te springen.

P1199163Vanvond gaat het terug naar het “Waterfront”. In de heenreis is het nog niet donker, en die doen we dan ook by feet. In het Belgisch café-restaurant “Den Anker” is er voorlopig geen plaats, maar omdat we Belgen zijn, en dan nog Vlamingen, kan de chef ons een tafeltje versieren tegen 20u45. Intussen dan maar een dorstlavertje nemen in het nabijgelegen “Alfredo”

Den-Anker-Image-01.jpg-768x492Op het afgesproken uur verschijnen we in “Den Anker” en ons tafeltje is op enkele minuten na voor ons gedekt. We houden het eenvoudig bij (ongeveer) Belgische crocquette-crevette. Omdat we het zo eenvoudig hielden stemmen onze dames er mee in dat we achteraf nog een Irish coffee proeven.

P1199167Dit was dan ons laatste wapenfeit voor vandaag. Als we de deur van Den Anker achter ons toetrekken is het reuzenrad zijn laatste rondjes aan het afhaspelen. Taxi binnen en rechtdoor naar ons “Signal” hotel. Tot morgen.

Vrijdag 7 Februari 2020. Aankomst en korte verkenning in Kaapstad.

Vannacht om 5 u geland in Addis Abeba. Bijna de ganse vlucht geslapen als de muizen in ’t meel. Hier hebben we twee uur oponthoud voor onze volgende vlucht, ditmaal richting Kaapstad. Die twee uur worden uiteindelijk uitgerokken naar drie uur, maar… we zijn in Afrika, en daar zullen we in de komende twee maanden moeten mee leren leven. Ditmaal is de derde zetel van onze rij wel degelijk ingenomen. Door een jonge dame, Carla afkomstig uit Italië. En Carla is veearts, gespecialiseerd in behandeling van paarden. Ze werkte vroeger zelfs anderhalf jaar bij een paardenfokker uit België. Het ijs is dus vlug gebroken, en na een uurtje krijgen we reeds een uitnodiging om de fokkerij, waar ze sinds enkele jaren samen met haar partner vertoeft, te gaan bezoeken. De fokkerij is gelegen in Robertson, en dat stadje staat op ons reisschema. De invitatie nemen we dan ook met beide handen aan. Je weet maar nooit dat we nog iets kunnen bijleren. We wonen immers in Waregem, de “Stad van het paard”. Na een vlucht van weeral 5 uur zetten we uiteindelijk voet aan wal in Kaapstad. Op weg naar de koffers en de pascontroles kunnen we weeral een paar leuke kiekjes schieten.

IMG_9817

CAPETOWN, here we come !

IMG_8578

Hilde zal wel met de valiezen tjoolen…

IMG_8579

Ze droomt ook al van de vele pinguins die we binnenkort hopen te spotten.

De formaliteiten verlopen als een fluitje van een cent, en na een half uurtje zitten we in de taxi richting ons verblijf voor twee nachten, namelijk het “Signature Lux” hotel in het hartje van Kaapstad. Eenmaal aangekomen in het hotel worden we verwelkomd door onze vrienden Luc en Dominique. Zij zijn hier reeds gisteren aangekomen, en ze verwelkomen ons in een decor om “U” tegen te zeggen. Een prinsenpaar zou het niet kunnen verbeteren.

IMG_9833Luc en Dominique in hun prinselijk decor.

Eenmaal de bagage geïnstalleerd in onze kamer maken we ons op om nog een wandeling te maken naar het Waterfront, één van de populairste wijken van Kaapstad. We staan verstomd van de architecturale hoogstandjes die hier in het laatste jaar weeral werden gerealiseerd. En animatie is er hier om elke hoek.
Schermafbeelding 2020-02-08 om 07.44.35 Om de haverklap zijn er bandjes of groepjes met muziek, zang en dans.

Schermafbeelding 2020-02-08 om 07.43.03Tussen die opvoeringen door weten de kleuters zich te vermaken onder het logge lijf van een neushoorn.

Schermafbeelding 2020-02-08 om 07.36.27Dominique en Hilde willen wel eens de nieuwe draaiende kuipstoelen uitproberen.

De vermoeiende reis hangt ons nog wat in de kleren, en we besluiten om tamelijk vroeg (19u30) een restaurantje op te zoeken. Luc en Dominique zijn danig enthousiast over het het restaurantje dat ze gisteren aandeden, en we besluiten om terug naar “De Grendel” te gaan. Een piepklein eethuisje in een foodmarket van het Waterfront. Het apérootje loopt binnen als godendrank. En de heerlijk gegrilde scampis mogen er ook best wezen.
IMG_8582Lekkere scampis met een glaasje wit aan de bar van het restaurantje. Leuk!

Lang zullen we het vanavond niet trekken, want de reis hangt ons nog in de kleren. Intussen is het donker en dat betekent dat we niet te voet terug naar het hotel mogen. In de kortste keren hebben we een taxi bij de lurven en voor een fluitje van een cent worden we gedeponeerd aan de deur van ons Signature Lux Hotel. En nu maar vlug tussen de veren. Tot morgen!

Donderdag 6 Februari 2020. Le grand départ.

Wat soms zo ver af bleek is nu zo nabij; onze start naar “Zuid-Afrika 2020”. De koffers staan gepakt en wegen enkele grammen minder dan de toegestane 23 kilogram. Omdat onze heenvlucht in de avond valt, kunnen onze kinderen Bert en Caroline ons naar Zaventem brengen. Leuke taxi, waarvoor nogmaals dank.
Na het afscheid van de kinderen en de formaliteiten aan de incheckbalie hebben we nog ruimschoots anderhalf uur tijd om rond te kuieren en te genieten van een hapje met aangepast drankje.

IMG_8546
We staan hier wel degelijk voor een levensgrote publiciteit en niet in Kroatië.

IMG_8556
Als Hilde een piano van Maene ontdekt is ze niet meer te houden…

IMG_7750
Inderdaad… België is het land van de kampioenen. Maar deze Merckxist schijnt wel wat moeite te hebben van een te smalle stuurstang.

IMG_8544
En voor de mode van Dries Van Noten kwijnt Hilde ook weg.

IMG_8564
Om 21u30 mogen we dan de ons plaatsje innemen op de Airbus van Ethiopian Airlines voor een acht uur durende vlucht naar de hoofdstad Addis Abeba. We zitten in een middelste rij van drie zetels, en wat hebben we geluk… de derde zetel wordt niet ingenomen; wij kunnen dus met ons tweetjes over drie zetels beschikken. Heel comfortabel voor een lange nachtvlucht.

1 februari 2020. Filmfestival van Ciné Club Waregem.

Vanavond het jaarlijkse filmfestival van Koninklijke Ciné Club Waregem. En omdat we 60 jaar bestaan krijgen we vooraf een receptie aangeboden door het stadsbestuur van Waregem. Om 19u30 start dan het festival. Er worden acht kortfilms vertoond. Ikzelf ben van de partij met twee ervan. Eenmaal in samenwerking met BrunoVan steen 2 Verhenne. Deze film “Van Steen tot beeld” verhaalt de belevenissen van zes steenkappers die verleden zomer in Waregem neerstreken. In drie weken tijd hebben ze elk een blok blauwsteen van twee kubiek omgevormd tot een heus kunstwerk.
Mijn tweede film is (hoe kan het anders?) een ode aan Zuid-Afrika met als titel “UNIEK AFRIEK”. En nu maar hopen om in de prijzen te vallen, maar steeds met de wetenschap in het achterhoofd dat deelnemen belangrijker is dan winnen.Uniek Afriek 2