Dag: 26 februari 2013

Het schitterend dinner van gisterenavond heeft niet het minste spoor nagelaten, en we worden bij het ontbijt door gastheer Luc al een coupke bubbels aangeboden, zelfs zonder dat er vandaag iemand jarig is.

Onder een dreigende bewolking nemen we afscheid van Luc en Hilde en fietsen met ons Hyundaike richting Franschoek-Paarl. Onderweg passeren we weer prachtig fijnbos dat er bij deze onweershemel nog mooier uitziet. Een desolate zoutpan levert eveneens prachtige beelden op.

We bereiken Franschoek, en daar maken we halte bij het Hugenotenmonument. Het monument is een ode aan de geest en de opoffering van een tweehonderdtal Franse Hugenoten rond 1680. Het centrale beeld van het monument is een vrouw met in de rechterhand een lelie en de bijbel. Een gebroken ketting in de linkerhand. Dit alles symboliseert de strijd van deze Hugenotenpioniers.

Van hieruit gaat het naar de hoofdstraat waar we een bezoekje brengen aan “Grande Provence”, een wijngoed met bijhorende kunstgalerij en ook een restaurant. We moeten ons niet lang laten pramen om een kleine “tasting” te doen.

Vier wijntjes welke we mochten kiezen uit een lijst van tien. Gelukkig kleine proevertjes en een grote spuugbak. Alhoewel hij niet de duurste was kwam de Shiraz 2008 unaniem als eerste uit de bus.

Met de goede aroma’s in mond- en keelholte maken we nog een wandeling in zowel het open- als gesloten museum.

De mannen poseren weeral voor een “tableau vivant”, ditmaal “Drie gynaecologen met zwangere vrouw”. Dit kunstwerk lijkt al iets beter geslaagd dan datgene van gisteren bij “Woestyn”.

Later in de namiddag lossen we de dames nog een uurtje in het centrum van Franschoek. Marktje, winkeltje, koffietje, en ze zijn ook gelukkig, alhoewel… ze waren al gelukkig. Intussen worden de mannen meegetroond naar het atelier van een excentrieke schilder.

Ellen van de GPS zegt dat we nog een uurtje te gaan hebben naar Paarl, en het klopt nog ook. Tegen 17 u maken we onze opwachting bij Liesbeth van Mooi Bly. Een wijndomein uitgebaat door Belgen Liesbeth en Erik Wouters.

Het domein beschikt over Vijf unieke huizen met rieten daken. Elk huis beschikt over 3 slaap- en badkamers en ze worden genoemd naar een wijnnaam. Wij krijgen de “Pinotage” toegewezen.

Bij het inchecken worden wij door Liesbeth overspoeld met een vloed van raadgevingen, tips en weetjes, dit zowel over ons huisje, over haar familie, over het domein en over Paarl. Van een babbelgat gesproken… Zij raadt ons Diemersfontein aan voor het dinner, een restaurant op een paar kilometer. En dat blijkt inderdaad een goede keuze. We worden in de watten gelegd door Benito, en we krijgen er een heerlijke steack voorgeschoteld. Hierna vlug naar Mooi Bly, want er wacht nog een uurtje Bridge.

Onze gastheren Luis en Retief schotelen ons een uitgebreid ontbijtbuffet voor met alles er op en er aan. Wij treuzelen niet te lang want er wachten ons een kleine 300 kilometer tot onze volgende bestemming Robertson. Onze penningmeester Erik is in zijn nopjes, want deze “Soeterus” was tot hiertoe naar prijs/kwaliteitverhouding onze goedkoopste bestemming.                                                                                                                Onderweg rijden we door enkele prachtige fijnbos landschappen. Een plots en uit het niets opduikende steenbok over de weg bewijst dat we een alerte chauffeur hebben.

We maken een ongepland ommetje van enkele kilometer om een bezoekje te brengen aan Matjiesfontein, een liefelijk klein stadje in de Westkaap.  Als het ware een stukje Schotland in Afrika. Een prachtig Victoriaans hotel (Lord Milner), een stationnetje, een klein museum, een pub, een antiek pompstation en we zijn bijna rond.

Maar de sfeer is er uniek. We zetten een stap terug in de tijd. Het hotel ademt geschiedenis. Het personeel, van de kofferjongen tot het kamermeisje, lopen er nog in hun Victoriaans plunje.

Wij komen juist op tijd voor het 10 minuten durend ritje met een oude London dubbeldekker. Hilarische Johnny en zijn trompetje zorgen voor het nodige  entertainment gedurende het ritje.

Zijn stopwoordje “showtime” zal ons blijven achtervolgen. Later nippen we nog een glaasje in de Time Capsule, de pub die bij het hotel hoort. Hier ook steelt Johnny de show. Op een stokoude piano brengt hij ons een soort Armstrong festivalletje.

Showtime over en nu maar vlug terug de baan op. Maar voor niet lang. Enkele kilometer verder immers ligt Karoo 1, een boerderij van om en bij de 2000 hectare en daterend uit de jaren 1750. Sinds 2009 heeft Knokkenaar en architect het domein verworven, en omgetoverd tot een volledig nieuw concept.

Het is uitgegroeid tot een dorp met huwelijkskapel, twee restaurants, bars en 33 luxe-suites. Het belangrijkste echter is Willy’s enorme collectie hedendaagse kunst die her en der over het domein verspreid werd. Kunst uit België, Europa en Afrika.

En juist deze mengeling maakt het zo boeiend. Het begint al bij het oprijden van Karoo 1; een troep grappige, van Afrikaanse parels vervaardigde schapen verwelkomt ons.

We hebben wel de beste dag niet uitgekozen, want we belanden nog een beetje in de naweeën van de trouwpartij die hier in het weekend plaats vond. We genieten van een verfrissing in de bar, en maken dan een grote wandeling in het domein. De mannen laten zich door hun vrouwtjes verleiden voor een fotoshoot waarbij zij een kunstwerk van een tamelijk corpulente man dienen te imiteren. Het moest een echte “tableau vivant” worden. Het resultaat echter… ziet er niet uit.

Genoeg gegrold; nu ons laatste ritje van de dag naar de “Ballinderry” in Robertson.

Dit is de B&B die sinds een tiental jaar gerund wordt door Luc en Hilde Uyttenhove. In zijn vorig leven was Luc de belangrijkste sportreporter van “Het Laatste Nieuws”. Mijn Hilde en ikzelf zijn hier al voor de vierde maal op bezoek, en weeral worden we hartelijk en op zijn Belgisch begroet. Dus niet met een drukkie, maar met drie kussen. Hilde (Luc’s Hilde nvdr) is een echte keukenprinses, en is de ganse dag in de weer om voor de gasten een avonddinner te bereiden waar zelfs Peter Goossens “U” zou tegen zeggen. En voor de eerste en de laatste keer laat ik mij verleiden om de 3 gangen te vermelden;                    Als Starter : Brie in een jasje van ham en vergezeld van een vijgensorbet.

Als Main Course : Malse springbok met risotto en halfgare worteltjes.

Als dessert : Profiterollekes met Callebaut chocoladesaus.                                                Volleerd sommelier Luc prijst ons bij al dit lekkers enkele heerlijke wijntjes aan.

Hebben wij vanavond niet een beetje overdreven ???