Donderdag 17 Jan 2013. Nadat we gisteren nog van een gezellig afscheidssoupeetje genoten bij Caroline en Bert, deponeert zoonlief Mehdi ons deze middag netjes aan de ingangspoort van onze Nationale Luchthaven. Zonder tegenslag zullen we morgenmiddag Nelspruit bereiken, waar onze vrienden Paul en Nadine Desutter ons zullen opwachten. Maar daarvoor moeten we drie maal de lucht in. Een uitzonderlijk vriendelijke hostess verbetert nog onze zitplaatsen op twee van de vluchten, en helpt ons om de handbagage zodanig te schikken dat we geen overgewicht dienen te betalen. Er bestaan dus nog wel degelijk goede “ost-issen”. Gelukkig wordt er (vooralsnog) geen overgewicht gerekend op de passagiers zelf. We vliegen met Egyptair, en de eerste vlucht brengt ons probleemloos naar Caïro. Vier uur wachten op de volgende verbinding zou oervervelend zijn, als we daar in de snackbar niet zouden verbroederen met vier Zuidafrikaanse tourist-operators. Zij hadden een Europese commerciële trip gemaakt, en hun laatste bezoek was bij een Belgische touroperator in… jawel; Kortrijk. Het ijs is dus direct gesmolten. Supersympathieke mensen; Andries, de eigenaar van “Buffelsdrift” Game Lodge in Oudtshoorn. Christine is manager van Sefapane Lodge bij Kruger Park. Glenda is marketing director van de groep Cape Hotels en organiseert wijntours in de Western Cape.
We wanen ons reeds in Zuid-Afrika en verschillende afspraken en ontmoetingen worden al vastgelegd voor de komende weken. Onze tussenstop van vier uur voelt véél te kort.
Caïro – Johannesburg verloopt vlekkeloos. Zowel Hilde als ikzelf haspelen deze rit hoofdzakelijk in dromenland af.
Vrijdag 18 Jan. We worden om 5u30 gewekt met een vliegtuigontbijtje, en anderhalf uur later zetten we voet aan wal in Jo-burg. Dag Afrika… Juist voor ons zijn een drietal andere machines geland, waardoor we eventjes twee uur moeten aanschuiven voor de pascontrole. We komen gelukkig niet in tijdnood, want deze tussenstop is er ook eentje van vier uur. Het laatste luchtbrugje van 50 minuten naar Nelspruit is een niemendalletje, en bij het taxiën naar de arrival gate bemerken we door het patrijsvenstertje een mannetje dat wijdarms staat te wuiven aan de Bekaert-omheining van de airport… jawel, Sutterke! (Verkleinnaam voor Paul Desutter).
Valiezen opgehaald en hartelijk verwelkomd door Paul en Nadine Desutter. Met hun 4×4 Mitsu gaat het richting onze lodge in Marlot park, doch niet vooraleer wat proviand in te zamelen in de Spar van Malelane. Daarna richting onze Xeni-lodge, waar we op het terras aan het zwembad onze wederzijdse belevenissen ophalen, doorspekt met frisse Sparhapjes en lichtjes overgoten met een heerlijke Van Looveren Sauvignon Blanc. Een mama wrattenzwijn met haar voltallige kroost komt ons al gezelschap houden; we voelen ons dus weeral helemaal Afrikaans.
We worden ook getrakteerd op een regenbui, hetgeen niet zo Afrikaans is. Maar onder ons overdekt terras stoort het nog niet te veel. Tussen de hapjes door worden de valiezen uitgepakt, en tegen de klok van zes gaan we in het nabije park (phumula lodge) van een heerlijke steak genieten. We zijn danig vermoeid van de 24 uur die we onderweg waren, en tegen de klok van negen liggen we reeds te bed, niet vooraleer echter nog een kwartiertje in het zalig zwembadje geplonst te hebben. Het water tekent 32° C en buiten is het ook nog steeds 25° en zeer doef. Niet jaloers worden in België! Maar deze zwoele warmte zal een uurtje later omslaan in een onweer van jewelste. Bliksemschichten en donderslagen vullen onze kamer, en spijts onze vermoeidheid vatten we toch moeilijk de slaap.