Het wordt inderdaad een drukke dag met eveneens veel foto’s. Na het ontbijt met Paul en Nadine trekken we op tocht in de regio. We brengen bezoek aan het intieme kerkje van Belvidere, waar we net als verleden jaar weeral iemand met een kaarsje willen gedenken. We zetten onze weg voort, en maken halte in de baai van Brenton on sea. Overweldigend. We maken er kennis met de laatste voorbereidingen voor een huwelijksplechtigheid die zal plaats vinden in deze prachtige baai. We maken kennis met Penny die straks in de bruidstoet zal aantreden. Penny is een fantastische dame, die ons zomaar uitnodigt om haar een bezoek te brengen in Khayelitsa township in Capetown. Van het een komt het ander, en we leren ook de vrienden (eveneens bruidstoetgasten) kennen, en beloven elkaar enkele foto’s toe te sturen langs internet. In feite moest het bruidspaar reeds anderhalf uur aangekomen zijn, en hier en daar horen wij het woord “cancelled” vallen. Nen beel dus, zou men in Waregem zeggen, en dat juist op de valreep. Graag, zelfs héél graag had ik geweten hoe dit verhaal zou aflopen, maar de rest van het gezelschap is uitgehongerd. Dus op naar het Waterfront en Quai Four; daar serveert men de beste oesters van oesterstad Knysna. Deze delicatesse is echter niet aan mij besteed, en Nadine lust dat ook niet. Wij zijn dus tevreden met gebakken calamars en goudgele frietjes. Na deze korte maar gezellige lunch moeten Hilde en ikzelf ons dringend opmaken voor een nieuw vriendenbezoek, ditmaal in Wilderness bij Roger en Greta Vandewiele. Belgische vrienden die we verleden jaar leerden kennen op onze vorige Afrikareis. Wij worden daar door Roger en Greta opgewacht, en krijgen direct een rondleiding in hun effenaf schitterende nieuwe villa. Een droom, met een oninneembaar uitzicht kilometers ver. Binnen de kortste keren zitten we weeral met een parelend drankje in de hand, en tegen 19 uur gaan we op stap naar een brandnieuw strandrestaurant, doch niet zonder eerst een kwartiertje op de vrijdagavondmarkt van Wilderness te hebben geflaneerd. Zalig. Het restaurant met prachtig avondzicht op de Indische oceaan mag er ook best zijn. Tegen de klok van tienen rijden we voorzichtig, moe maar voldaan terug naar ons huisje. Echter niet zonder nog een korte babbel met Johny, de bewaker van onze Hyundai. Als we gezond en wel aankomen in ons huisje is er alleen een licht gesnurk dat de stilte doorbreekt in onze Knysna oase. Inderdaad… de Desutter’s slapen al.
Het kerkje van Belvidere. Klein maar intiem. Hier kunnen we allerlei wensen en voornemens in het boek schrijven. Spijtig genoeg moeten wij hier, net als verleden jaar, weeral overleden kennissen gedenken.
