Dag: 21 februari 2012

Maandag, 13 febr. Van Oudtshoorn naar onze tweede thuis in Knysna.

Voor vandaag en de drie daaropvolgende dagen hebben we een midweek geboekt in Knysna, de plek waar we ons vorig jaar zo gejeund hebben. Onze zelfde chalet was niet meer beschikbaar, maar we kregen wel een identieke, juist naast de vorige gelegen. Oudtshoorn verlaten is saluu zeggen aan de struisvogels, want deze kan je hier niet ontwijken. Met duizenden staan ze ons uit te wuiven links en rechts van de weg bij het buitenrijden van dit pittoresk stadje. Over prachtige wegen die leiden langs George, Sedgefield en Wilderness bereiken we nog voor de middag onze geliefkoosde stad Knysna. Op uitzondering van familie en vrienden heeft die stad alles te bieden wat wij ons kunnen inbeelden. 

In Oudtshoorn, de wereldhoofdstad van de struisvogel, wonen Vier maal meer van die dieren dan mensen. Wat maakt de stuisvogel zo uniek?… hij is de enige vogel die niet kan vliegen!

Zondag 12 febr. Van Maatjiesfontein, over Calitzdorp naar Oudtshoorn.

Op zondagmorgen maakt de luxetrein ROVOS (ook al ’n oldtimer) zijn opwachting rechtover ons Lord Milnerhotel. Deze Rovos maakt  een drie dagen durende verbinding tussen Pretoria en Capetown. De reizigers worden gedurende deze anderhalf uur durende stop rondgeleid in Maatjiesfontein, en intussen worden de couchettes terug netjes opgemaakt. Wij kunnen niet laten om dit glimmende treinstel iets nader te gaan bekijken, en juist op dat eigenste moment komt de gerante Leenie een wagon uitgestapt. Is het door onze vriendelijke groet, of ziet zij in ons toekomstige klanten, wie zal het zeggen… maar deze sympathieke dame (ze ziet er een beetje uit als de trein zelf) stelt ons onmiddellijk voor om een bezoekje aan de trein te brengen. Voor ons niet gelaten natuurlijk. Weeral een ervaring rijker. Achteraf brengen we nog een bezoekje aan het piepkleine museum van Maatjiesfontein. Staat er daar geen foto- en filmcamera collectie, zeker twee maal zo groot als de mijne. Met een paar schitterende pareltjes van vooroorlogse toestelletjes. Er is ook een apotheek en een tandartscabinet te zien waar de nostalgie afdruipt. Nog voor de middag zetten we koers naar onze volgende guesthouse “Villa Rustica” in Oudtshoorn. Echter niet zonder een omweggetje te maken langs Calitzdorp, wanr daar wil ik nog iemand terugzien. Verleden jaar had ik daar een ontmoeting met een schilderartiste, Marinda. Hilde zegt altijd Miranda, maar het is wel degelijk Marinda. Deze dame bootst klassieke schilderijen na, waarvan je bijna niet gelooft dat het geen originelen zijn. Opzettelijk maakt zij die echter altijd in een volledig ander formaat om niet als vervalser bestempeld te worden. Verleden jaar sprak ik over “Het hanegevecht” van Emile Claus, en vandaag breng ik haar een foto van deze schilderij. Is haar boetiek wel gesloten zeker… Tenandere… ’t is Zondag vandaag. Er staat echter een hoog piepklein venstertje open, van waaruit ik enkele geluidjes waarneem. Ik begin dan ook maar stilletjes “hallo madam” te mompelen, en bij elke herhaling doe ik dit wat luider. Als ik bijna aan mijn hoogste toonladder gekomen ben draait de galerijdeur voorzichtig open, en daat staat Leenie in al haar glorie. De helm waarmee ik geboren ben heeft weeral zijn werk gedaan, en volgend jaar mogen we het schilderij afhalen. Tegen 17 uur komen we dan in Oudtshoorn in Villa Rustica, bij de Belgische uitbaters Jeroen en Eva Jansen. Voor vanavond raden zij ons “Kalinka” aan in Oudtshoorn, een restaurant dat goed op weg is om de top van de Karoo cuisine te worden. Wat kunnen wij in de struisvogelhoofdstad van de wereld beter eten dan een… struisvogelsteack? Inderdaad, en Kalinka waardig!

Zondagmorgen in Maatjiesfontein. Steevast om 9 uur komt de Rovostrein aan. Hier worden de reizigers een anderhalf uurtje los gelaten, en intussen worden hun kamers opgefrist.  Voor de gelegenheid staan 4 mooie wagens opgesteld voor het station. Een Daimler van 1947, een Hearse van 1936, een Chevrolet van 1938 en een Hyundai van Hilde en Christian Devos