Ontwaken onder een stralende zon met zicht op de Drakensbergen van uit onze kamer. Omdat we nog niets van proviand in huis hebben begeven we ons naar Underberg om onze eerste inkopen te doen. De “Spar” is hier open 7 dagen op 7. Onderweg passeren we een Golf Hotel, en we gaan daar het ontbijt nemen. In de Spar hebben we keuze zat van alles wat je zich maar aan voeding kunt voorstellen. Europeser dan Europees. Met één uitzondering echter; alcoholische dranken. In Zuid-Afrika mag er de zondag geen alcohol verkocht worden, en welke dag zijn we vandaag?…. Jawel! We laten het niet aan ons hart komen, in de wetenschap dat er 2 flessen Poncraz (beste Zuidafrikaanse champagne) in de ijskast zitten. Wij hadden die meegebracht uit Ballito. Eentje ervan hebben we op de middag gekraakt, aangevuld met wat lekkere Spar-hapjes. Achteraf een lange wandeling rond de lake van ons domein. In de receptie hebben we voor maandag een reservatie gemaakt om met een 4×4 de Sani pass (hoogste berg in het Drakengebergte) te gaan overwinnen. Deze Sani pass moet hét hoogtepunt van deze toeristische streek zijn. In de vooravond genieten we van een prachtige zonsondergang op het terras van “The old hatchery”, en we laten ons hier ook vergasten op ’n één-gangen diner, een spies met het lekkerste van ’t lam. Heerlijk!
Ons zicht vanop het terras… betoverend mooi.
Hilde nieuwsgierig ? Onzin!
Herman en zijn Hilde op een bankje aan de lake.
Idyllisch plekje aan de lake.
Even voor zonsondergang.
Herman geniet kennelijk van zijn brochette met “het beste van het lam”.
Zonsondergang op de lake van “The old hatchery”.
Nog maar eens een bewijs dat de Zuidafrikanen bijna niets afweten van Europa. Zij denken dat het één groot land is. Deze verdeler van Italiaanse tegels zegt dat er een olé zit in elke tegel, en hij toont er nog een toreador bij. 
Zaterdag 3 maart. Met Herman Declercq en zijn Hilde voor één klein weekje naar de machtige Drakensbergen. (Dragon mountains).
We genieten nog een korte voormiddag van onze keitoffe “Petite Provence”. Kort na de middag in allereil naar de King Shaka airport van Durban, want om 13u40 landen de vrienden. Vliegtuig stipt op tijd, en alles loopt vlot tot op het moment dat herman een beetje Zuidafrikaanse randen uit de muur wil halen. Slikt die duivelse bankmachine zijn kaart niet in zeker? Als na een klein uurtje de beslommeringen rond dit probleem zijn opgelost zetten we koers naar Underberg, het stadje waar we vijf dagen samen zullen verblijven. Ons huisje is op 22 km van Underberg gelegen in een groot resort Castelburn Lake, aan de voet van de Sani pass, de hoogste (2870 m) top in de Drakensbergen. In de receptie verlopen de formaliteiten om ons villaatje in te nemen vlekkeloos. Wij hebben het nummer 104, en de villa biedt alle comfort dat we verlangen. Braaiplaats en overdekte parking incluis. En het uitzicht op de Drakensbergen is subliem. Omdat Underberg de streek bij uitstek is van de forellenvangst, laten we ons ’s avonds in het restaurant van de resort een prachtig exemplaar, klaargemaakt “aux amandes” voorschotelen. Voor de gelegenheid met Belgische (?) frietjes. 