Hilde heeft weeral een vriend. Ditmaal de baas van onze tourorganisator “Sani Pass Tours” Dat vlechtje in zijn baard heeft inderdaad wel iets…
begin van de beklimming; indrukwekkende vergezichten.
Indrukwekkende kronkelwegjes die geregeld kippevlees veroorzaken. Alleen toegankelijk door gevorderde chauffeurs met vierwielaandrijving (hun wagens nvdr). Denk maar niet dat de foto omgekanteld is… het is werkelijk zo.
De Sani Pass en zijn bewoners. 2873 m hoog. Eentje speelt op een zelfgemaakt instrument, en de anderen zingen er op los, maar durven ons niet aan te staren.
Moeder en kind Basotho.
Onze Alex heeft het danig druk met telefoneren en sms-en, en vraagt ons of we voor het verhaal van Lesotho en het Basotho volk willen aansluiten bij de gids van een ander groepje. Die gids doet het dan wel schitterend, en we horen een resem verhalen over de geschiedenis van Lesotho en de levenswijze van zijn bewoners.
In de hutjes wordt er gestookt met koeiendrek. De rook bevat echter een hoeveelheid aan acides, waardoor de longen aangetast worden. Bijna alle Basotho’s lijden hierdoor aan astma. 
Bovenop de Sani pass zitten we letterlijk in de wolken. De omgeving straalt een mythische sfeer uit.
Onze gids Alex, met zijn onafscheidelijke GSM.
Een laatste beeld van de Sani pass. Drie foto’s samengesmolten als breedbeeld (Photoshop – merge)