Ontbijt op het terras van onze Country House. We ontdekken nu maar eerst wat voor prachtig uitzicht we hier hebben op de streek van Calitzdorp. We raken aan de praat met de mensen aan het tafeltje naast ons. Dick en Rianne zijn van Knysna en als ze horen dat wij daar volgende week verblijven nodigen ze ons uit op de koffie. Hun dochter studeerde aan het Vlerick college in Gent, en bleef daar achteraf nog vijf jaar doceren.
De Coutry House ligt prachtig omkaderd.
Nog gedurende het ontbijt krijgen we een telefoon van vriendin Marinda. Ze was gisterenavond vergeten om een paar bokaaltjes van haar zelf ingelegde vijgen mee te geven. Ze staat er op dat we die zeker nog bij haar komen ophalen. De rest van de voormiddag genieten we van huis, tuin, zon en zwembad van Country House.
De wijnvelden rond Calitzdorp, gezien vanaf het zwembad.
Rond de middag springen we dan binnen bij Marinda. Ze is druk in de weer met een buurvrouw die één of andere soort ondefinieerbare vruchten is komen afgeven.
Marinda met haar buurvrouw en een héél speciale vrucht.
Bij daglicht ziet het atelier en het schilderij “Middagpauze” er nog mooier uit dan gisteren. Wat zal mijn zus Emilie content zijn, want het is feitelijk voor haar dat ik dit schilderij liet maken.
“Middagpauze” bij daglicht.
Het schaap van Marinda.
Bij het nieuwe afscheid komen de bokaaltjes ingelegde vijgen eraan. We hadden gisterenavond danig geboft met die vijgen dat ze ons persé een paar bokaaltjes wilde schenken. Het is intussen middag geworden en in de hoofdstraat van Calitzdorp stappen we een Portugees restaurantje “Port Deli” binnen. Mooi interieur en fado muziek alom. Maar wat een verassing; de eigenaar herkent ons als de mensen die hij vannacht begeleidde naar hun B&B.
Deze lieve mensen begeleiden ons vannacht naar Country House.
Hilde houdt het bij zes scampi’s in een looksausje en ik kies voor een kasserole chicken estufado. Lekker. In de namiddag maken we een uitstap van een zestigtal kilometer. Bijna integraal over grindwegen. Verleden jaar hebben we ook al een gedeelte van dit tochtje gemaakt en we hadden in Kruisrivier een goede babbel met fotograaf Roger Young. Daar willen we nu wel eens terug. 
De galerij van Roger en partner Phyllis.
met Afrikaanse zwaluwen op de binnenkoer.
Roger is een befaamd fotograaf, gekend om zijn candid foto’s. Phyllis, de partner van Roger is costumière. Ze verdiende haar sporen door de speciale aankleding van de paarden voor het Londens theater “War Horse”. Dit theater strijkt in mei neer in Antwerpen.
War Horse’ is een wereldwijd theaterfenomeen. Een sensationele en unieke productie met levensechte paarden van het Britse National Theatre in samenwerking met de Zuid Afrikaanse Handspring Puppet Company die op 9 oktober 2007 in première ging in Londen. Inmiddels is War Horse zeven jaar onafgebroken te zien in Londen. En komen ze nu in Mei naar Antwerpen. Phyllis, de dame die we nu in de ogen kijken is de aankleedster van de paardenpoppen.
War Horse; superspektakel.
Phyllis, de paardenkleedster.
Elk paard wordt gemanipuleerd door vier mensen.
De partner van Phyllis is ook ‘n artiest; fotograaf Roger Young. Na enkele details verteld te hebben herinnert hij ons bezoek van vorig jaar. Roger maakt kunstzinnige candid foto’s, hoofdzakelijk in zwartwit. Ze spreken stuk voor stuk boekdelen.
Openingsdans bij een huwelijk. By Roger Young.
Roger’s foto’s spreken boekdelen. Een tweede foto zal dit nog beter aantonen.
Hier in de Kleine Karoo graaft een arbeider onder de brandende middagzon een graf voor zijn vijf maand oud zoontje. Alhoewel hij gewend is aan zwaar labeur valt deze taak in de rotsachtige grond hem dubbel zwaar. Zijn handen worden gedreven als door een machine van emoties. En alsmaar spookt de vraag door zijn ganse lijk; WAAROM? De sombere waarheid zit verstrengeld in de draden van zijn hart. Onontkoombaar en bitter. Zijn vrouw zit geknield naast de grafput. Een stok in de hand, als het ware om de diepte van de grafput te meten. (Vrij vertaald naar een onderschrift bij de foto)
Zonder grote technieken, zonder poespas weet Roger in zijn foto’s de mens te benaderen in al zijn aspecten. En hijzelf is ook een man zonder complimenten.
Roger Young in zijn Gallery.
Naast zijn fotografie is Roger ook nog een befaamd meubelmaker. Achter de fotogalerij beschikt hij over een atelier boordevol houtbewerkings-machines. Geen simpele jongen dus die Roger Young.
Naast de foto’s staat een zelf ontworpen en zelfgemaakte lingeriekast in een precieuze houtsoort. (Naam vergeten).
Het verder verloop van onze tour wordt om de haverklap onderbroken door natuurstops en/of menselijke tafereeltjes.
Een typisch ruraal tafereeltje.
Zelfde tafereel maar wat dichter benaderd.
Hier ben ik misschien al een beetje onder invloed van hetgeen ik daarnet zag bij Roger Young.
Op de grindweg enkele honderden meter van onze B&B moet ik nog efkes serieus op de rempedaal voor een overstekende… schildpad. Een serieuze kanjer die op zijn gemakske de baan kruist.
Een schildpad kruist op ’t gemakske onze grindweg.
Voor vanavond zijn we afgesproken met onze gastheren Andrew en Nell om bij hen te dineren. Want alle kamers zijn volboekt en iedereen blijft dineren. We ontdekken hier weeral een keukenprinses. Later blijkt dat Nell inderdaad een kookboek aan het schrijven is. De starter is een kudu carpaccio met drie groentjes. Hoofdschotel is struisvogelsteak, en voor het dessert schotelt Nell ons een Afrikaanse chocolade moelleux voor, begeleid door een glaasje oude port uit Calitzdorp. Calitzdorp is immers het porto stadje bij uitstek.
De moilleux smaakt veel beter dan deze foto laat vermoeden.
Attractie van de avond echter is sommelier Andrew. Niet alleen omdat zijn kledij er zo koddig uitziet, maar vooral voor zijn schoenen die hij overtrokken heeft met geluidsdempers. Hij moet niet onderdoen voor kabouter Plop. Elke keer hij verschijnt kan Hilde haar lach nauwelijks bedwingen.
Kabouter Plop…
Het glaasje Port bij het dessert is van de hoogste makelij. Talrijke keren gelauwerd in binnen- en buitenland.
Het kan niet anders of we moeten vannacht goed slapen.
Sommelier / Kabouter Plop mag ook eens een vers T-Shirt aantrekken…. Bij het zien van zijn kledij zou mijn honger of vooral mijn goesting snel over zijn…. Maar blijkbaar heeft het jullie toch heerlijk gesmaakt. Blijven genieten is de boodschap!