Spijtig, maar ditmaal kunnen we maar één nacht logeren bij Luc en Hilde. Want vanaf vandaag is de ganse Ballinderry volgeboekt voor de genodigden van een trouwpartij. Een Amerikaans koppel huwt morgen hier ergens in de buurt en het trouwkoppel heeft de volledig Ballinderry afgehuurd voor twee dagen. Maar Luc zou Luc niet zijn moest hij geen oplossing zoeken. Hij vond een andere B&B voor ons op honderd meter hier vandaan. En Hilde zou Hilde niet zijn moest zij ons op onze honger laten zitten. Wij mogen vanavond als naar gewoonte komen dineren in de Ballinderry. Samen met onze vrienden Paul en Katrien Sabbe waarmee we rond 17 uur afspraak hebben.
Voorlopig afscheid aan de “Ballinderry”
Voor we onze dagexcursie aanvatten gaan we toch eerst even de andere B&B bekijken. We kunnen zelfs te voet gaan. De poort van “De Oude Opstal” is dicht en een zwart hondje met een krullebolleke en dito staart komt aan die poort kefferen als een bezetene. Later zou blijken dat die krullebol door het leven loopt met de naam “Picasso”. Aan de parlofoon vernemen we dat de uitbaters op boodschappen zijn, en dat we gerust vanaf 14 uur onze kamers kunnen innemen. We vatten dan maar onze excursie aan met alle bagage in ons Nissanneke.
Krullebol Picasso staat te kefferen aan de poort van “De Oude Opstal”.
We zijn amper twee straten ver of daar bemerk ik een zetelgarnierderij. Buiten voor de poort staat een fauteuil bekleed met een gobelinstof die ik nog geweven heb. Dat moeten we natuurlijk van dicht zien.
De meubelstof op die fauteuil… die herken ik!
Binnen zonder bellen. De boss John is druk doende om een autozetel te herbekleden, maar voor ons heeft hij natuurlijk tijd. 41 jaar al garniert hij zetels, en zijn stoffen trekt hij in van een grossier uit Johannesburg. Hij denkt dat de gobelin van zijn afgewerkt salon inderdaad uit België komt. Mijn dag kan niet meer stuk. Binst zijn verhaal door commandeert hij zijn twee medewerkers die almaardoor blijven “ja” knikken. 
Zalige vent den John.
Hij verklapt zijn geboortejaar, en hij is van 194., hetzelfde jaar van Hilde. Daar hoort natuurlijk een kiekje bij.
John is van juni en Hilde van oktober. Hij is dus wel vier maand ouder dan Hilde, en dat is ook goed zichtbaar.
We halen onze Radio Shack petjes boven en weeral kan de vreugde niet op. Hier hoort uiteraard ook een foto bij.
De volledige crew van Langeberg Stoffeerders. Zwart, blank en gekleurd.
Plots valt daar een Madammeke binnen die een herstelde zonnestore komt ophalen. Wie zijn we, wat doen we, en wat zijn onze plannen voor vandaag? We vertellen dat we vandaag alleen maar wat rondneuzen in de omgeving van Robertson. Dan moeten wij, van het werkwoord “moeten”, naar een dorpje op vijftien kilometer hier vandaan; Mc Gregor. Achteraf zal blijken dat het inderdaad een goede raad was. Onderweg naar Mc Gregor passeren we verschillende wijnvelden waar de pluk volop aan de gang is.
De wijnpluk is volop aan de gang…
En de wijncoöperatieven draaien op volle toeren.
Mc Gregor is inderdaad een piepklein dorpje van niets, maar dat maakt het juist zo gezellig. Iedereen kent iedereen, en als ze je niet kennen vragen ze wie je bent… aan mij toch! Een zwarte kerel ziet ons uit het Nissanneke stappen en komt op ons af met de vraag of Nissanneke niet moet gewassen worden. Hij zeult een karreke mee met daarop een groot publiciteitsbord. De clevere man komt auto’s wassen aan huis. Je moet het maar doen…
Het karreke van Bradley, de deur aan deur autowasser.
Minder dan honderd meter verder neem ik een foto van een mooie façade. Komt een Madam buitengestaan en informeert of we toeristen zijn en misschien op zoek naar een huis. Wij zijn natuurlijk niet op zoek naar een huis, maar waarom vraagt ze dat? Nu volgt een schrijnend verhaal. De dame heeft zes kinderen waarvan twee afgestudeerd, drie aan de unief en eentje in het middelbaar. (hoërschool noemt dat hier). De afgestudeerden vinden geen werk omdat ze blank zijn. En de kosten voor de vier anderen lopen danig hoog op dat ze het huis niet meer kunnen onderhouden.
Een foto van een mooie façade…
De eigenares van het huis komt met een heel triestig verhaal aandraven.
Haar vraagprijs is 2.800.000 Rand wat ongeveer overeenkomt met 220.000 €. Het huis heeft een zestal slaapkamers en staat op 2.000 m2 in het centrum van Mc Gregor. Iemand interesse?
Een laatste foto om de goesting nog wat aan te wakkeren.
Dit was wel een heel triestig verhaal, en naar het schijnt geen alleenstaand verhaal. In de toekomst ziet het er hier voor de blanke Zuid-Afrikaners niet rooskleurig uit. Maar voor de rest is het hier in Mc Gregor alleen maar blijheid troef.
Blijheid troef…
En iedereen praat met iedereen.
Intussen is het wel hoogtijd om ons te gaan kazerneren in “De Oude Opstal”. Trouwens rond 17 uur zouden Paul en Katrien Sabbe er ook aankomen en wij willen toch de eersten zijn. De Zuid-Afrikaanse uitbaters Rudi en Marie-Anne ontvangen ons hartelijk en Hilde ligt geen tien minuutjes aan het zwembad als Paul en Katrien er ook aankomen. Plezante ontmoeting op 8.000 km van Waregem.
“De Oude Opstal”… nie mis!
Paul en Katrien zijn al een zestal dagen in Zuid-Afrika en hebben ongelukkig genoeg op hun weg (Jeffrey’s Bay, Plettenberg, Knysna) al bijna evenveel dagen regen gehad. Onwaarschijnlijk maar waar. Daarom zou Katrien nu liever samen met Hilde een uurtje zonnen aan het zwembad.
Het zwembad van “De Oude Opstal”
Paul en ikzelf trekken intussen Robertson in. Mijn oriëntatiegave laat mij (weeral) in de steek en we rijden zeker twintig minuten rond om het centrum te vinden. Centrum dat op minder dan één kilometer van onze B&B ligt. Paul belooft van dat aan niemand te vertellen. Gelukkig maar. Uiteindelijk belanden we toch in een interessant galerijtje waar ik reeds een drietal jaar na elkaar op bezoek was, en zelfs een paar kleine werkjes aankocht. De uitbater had onlangs een probleem met zijn linker elleboog en hij draagt nu een brace. Hij is gelukkig om van Dokter Paul een gratis consultatie te krijgen.
Eén en al glimlach met de raadgevingen van Dokter Paul.
Om 19 uur zijn we verwacht in “Ballinderry” bij Luc en zijn Hilde. Wat een luxe; we kunnen er te voet naar toe. Het wordt een zwoele avond, dus kunnen we op het terras apéritieven. We genieten van een coupke Zuid-Afrikaanse bubbels van Graham Beck. Misschien nog iets beter dan Herman’s Poncraz.
Het glaasje Graham Beck mag er best zijn.
Onderhand krijgen we van Hilde het menu voor vanavond voorgesteld. Het klinkt weeral onverbeterlijk.
Keukenfee Hilde doet haar presentatie en Luc geniet ervan.
Als naar gewoonte worden we vanavond verwend met culinaire hoogstandjes om Pascale Naessens te doen blozen. 
Voor de hoofdschotel worden we vergast op een lamskroontje met siezoensgroentjes. H e e r l i j k !
We zijn alleen om te dineren want alle gasten van de B&B hebben vanavond een braai als aanloop naar het grote huwelijksfeest van morgen. Zodoende kunnen we na het dessert Hilde en Luc uitnodigen om samen nog van een wijntje te genieten en een Belgische babbel te slaan. Prachtige avond met Belgische vrienden.