Hilde zegt dat ze gedroomd heeft van kleine Chantal. Wij hadden gisteren moeten doorgeven aan Rika wanneer we het ontbijt wilden. En wat zien we; om 8u30 piel komt een wagentje het erf opgereden. Een meneerke komt met 2 kartonnen dozen aangedraafd en vraagt ons 130 Rand. (ongeveer 10 €). Dit zijn inderdaad onze ontbijtpakketten met alles erop en erin. Van fruitsap tot muesli, van boter tot marmelade, lekkere toasten en vers fruit.
Ontbijtpakket in de prachtige tuin. 
En vandaag is het inderdaad Beau Soleil.
’t Is zondag. “Laat de zon tot mij komen” moet Hilde gedacht hebben.
Afscheid aan Rika en we zijn partis…
We zijn nog maar een paar kilometer de weg op of daar passeren we een kerkje waar de dienst zopas is afgelopen. Een eredienst van de Apostolische Kerk. Prachtig opgedirkte dames, jolende kinderen en statige heren komen het kerkgebouwtje uitgestapt. Daar kan natuurlijk een babbel af en de Radio Shack petjes doen weeral hun werk.
Vrolijke kinderen…
Dolblij met de petjes.
Jongedame met rode hoed.
Alle grote hoeden troepen samen om toch maar op de foto te staan. Fier als een gieter stellen ze zich open om er toch maar zo mooi mogelijk op te staan.
De sjieke dames van Bonnievale.
Na de eredienst, terug naar haar township.
Een uurtje later bereiken we de prachtige wijnstreek van Robertson. De wijnvelden op de hellingen liggen te genieten van de zon. Een halte bij wijnhuis “Van Looveren” zit er wel in om een paar fotookes te maken. Een bezoek zit er niet in want ze zijn de zondag gesloten.
De wijnvelden in het binnenrijden van Robertson.
Van Looveren Wine Estate; gesloten op zondag.
Bij het binnenrijden van ’t stad ligt links een grote township. Langs de rechterkant een grote open vlakte waar elke zondag de Mapostorie volgelingen van Zimbabwe samentroepen. Zowel de predikanten, de priestesses als alle sekteleden zijn gekleed in witte robes. De Mapostorie houden hun dienst altijd in openlucht. Zij verzamelen om 10 uur en hun viering zal eventjes duren tot 16 uur in de namiddag.
Links een grote township.
Rechts verzamelen de Mapostorie volgelingen van Zimbabwe in hun witte gewaden.
De priestesse is aan het voorlezen.
De mannelijke sekteleden zijn allen kaalgeschoren.
Ze houden niet van pottenkijkers. Daarom hou ik mij gedeinsd op afstand.
Vanuit de township aan de overkant van de spoorweg horen we ook muziek en gezang opstijgen. Dus maken we nog maar eens een omweggetje. Met de vensters open hebben we geen GPS nodig; we hebben maar de klanken van de geluidsinstallatie te volgen.
Van waar komt het geluid vandaan?
Het duurt niet lang of tussen twee gammele kroosjes door ontdekken we een groepje gelovigen van weeral een andere godsdienst die aan het springen en het zingen zijn. De decibels klinken als ketelmuziek want de klankinstallatie wordt overstuurd dat het niet gewoon is. En de leidzangers houden hun micro’s ook nog veel te dicht bij de mond. Om orendol te worden.
Ze zijn met niet zovelen maar ze maken kot voor honderden.
Gedurende de dienst worden ook bij een paar vrouwen die waarschijnlijk stout en zondig zijn geweest de boze geesten uitgedreven. Raar ritueel.
Die boze geesten moeten eruit.
Sowieso een rare bedoening. En die klankkast spuwt meer decibels uit dan ons lief is.
Deze kinderen zijn ook geïrriteerd door dat lawaai.
Tegen 16 uur staan we aan het hekken van “Ballinderry”, de B&B van Luc en Hilde Uyttenhove. We worden verwelkomd met een glaasje Sauvignon en we krijgen onze vertrouwde kamer 6 toebedeeld. Deze kamer is trouwens volledig vernieuwd. Keukenprinses Hilde weet ons nu al het menu voor te stellen. Het wordt stellig terug likkebaarden.
De “Ballinderry” vanuit een schuine hoek.
De schaapjes staan nog steeds het zwembad te begluren en het lammetje is er ook nog.
Nu een beetje genieten. Internetten, lezen, zonnen en pootjebaden; een tweetal uurtjes zijn zo voorbij. Omdat er nogal wat wind is zal het diner binnen geserveerd worden. En wat voor een diner…
De voorschotel; koude en warme ham/chorizo en meloenbolletjes met een meloensoepje. Heerlijk.
Het hoofdgerecht is een bereiding van eend met een perzikgratin, snippertjes groene kool en sinaasappel. De fotograaf van dienst vergat hiervan een foto te nemen. Als naar gewoonte is Luc alweer de perfecte gastheer en sommelier. Bijna alle B&B gasten hebben getekend voor het diner en zodus draait zowel de keuken als de bediening op volle toeren.
Het is vijgenseizoen en het dessertje liegt er niet om. Koude en warme vijgen met een bolletje zelfgebreid vanille-ijs.
Tegen 22 u nemen we afscheid van Luc en Hilde en meer dan voldaan trekken we ons terug op onze kamer 6.