Om 8 uur weeral aan de ontbijttafel. Gezien André gisterenavond wat overdreven heeft beloofde hij aan Jacqueline om vandaag te blijven rusten tot 10 uur. Wij zullen hem dus niet meer kunnen groeten. Herman heeft een afspraak gemaakt met een Belgische vriend en wij zullen hem in het centrum van Simon’s Town deponeren. Maar eerst natuurlijk afscheid nemen van superdame Jacqueline.
Afscheid van super-Jacqueline.
We nemen afscheid van Herman aan het terras van de pinguïn gate. Hier heeft hij immers afspraak met een Belgische vriend. Herman heeft ruimte zat in zijn bagage omdat hij veel spullen achterliet in Zuid-Afrika. Hilde is meer dan dankbaar dat zij reeds wat souvenirs en cadeautjes mag meegeven naar België.
Er komt zelfs een pinguïn loeren naar ons afscheid.
Ineens zijn we sinds veertien dagen weer alleen. Voelt een beetje raar aan. Ons volgend doel Saint James ligt slechts op een veertigtal kilometer en we kunnen slechts vanaf 15 uur over onze kamer beschikken. We zullen ook Kalk Bay passeren en we beslissen om daar de middag door te brengen.
Onderweg een babbel met twee grondwerkers. Keihard labeur; alles nog met de schop. Jammer dat onze resterende petjes onderaan in de bagage zitten.
Kalk Bay blijft bekoren. We kijken met een iets meer dan normale interesse naar een schilderij in mixed media en voorstellend de huisjes in een township. De daken van de huisjes zijn vervaardigd uit geribd aluminium die gerecupereerd werd van drankblikjes.
Schilderij van Gugulethu township met Tafelberg in de achtergrond. De huisjes zijn gemaakt van drankblikjes.
De artiest himself merkt onze interesse natuurlijk op en komt ons nog een bijkomend verhaal over het schilderij vertellen. Het gebouwtje op de voorgrond is een kerk. Uit die kerk vluchten twee zondige Christenen naar buiten, achterna gezeten door twee Tokorochi demonen. We zijn inderdaad wel onder de indruk van het verhaal en achteraf hebben we heel wat moeite om van Kaye uit Zimbabwe af te geraken zonder het schilderij te kopen.
I and artist Kaye from Zimbabwe.
We vervolgen onze wandeling in Kalk Bay en ontdekken een Bistro “The Studio” waar zowel links als rechts een galerij geannexeerd is. Ze hebben ook WiFi en hier zullen we dus een paar uurtjes slijten. Tussen de mailtjes en de blogjes door loop ik even de galerij van Marc Alexander binnen. Een blanke Zuidafrikaan die heel speciaal werk maakt. Onder andere heeft hij negen groten der aarde in één montage vereeuwigd.
Negen groten der aarde in één montage. Dit zijn geen foto’s maar stuk voor stuk schilderijtjes.
Hij maakt ook prachtige schilderijen van wilde dieren, en dit meestal met een achtergrond van zilver- of goudblaadjes.
Hier bestaat de achtergrond uit zilverblaadjes. Zeer speciaal.
Wij blijven maar doorbabbelen tot we op het onderwerp van zijn schilderdoek (canvas) komen. Schildert de man toch wel op schilderdoek van Claessens uit Waregem zeker. De firma van mijn goede vriend Philippe Huyvaert. Fier als een gieter poseert Marc met de achterkant van een schilderijtje om het canvas te tonen. En wat staat er op de voorkant… een vos! De pret kan niet op.
Marc toont het schilderdoek van Claessens uit Waregem.
en wat staat op de voorkant? … een vos!
Marc maakte ook een serie kleine etsen en voor twee ervan maakt hij een vriendenprijsje. Eenmaal een ballerina voor kleindochter Léonie die balletfanaat is. En eenmaal een schaakspeler voor een vriend die onlangs 50 jaar getrouwd was en die fervent schaakspeler is.
Een ballerina voor Léonie…
en een schaakspeler voor P.V.
’t Is intussen al een stuk in de namiddag. Tijd om onze B&B te gaan innemen. Slechts tweehonderd meter van de zee gelegen maar stijl naar omhoog. Ons Nissanneke puft om boven te raken.
“Blue on blue”. Een leuke B&B met prachtig zicht op de zee vanuit de hoogte.
Dit wordt een verblijf van één nacht. Er moet dus niet veel uitgepakt worden. Tijd genoeg om nog een wandelingetje te maken.
Afrikaanse vrouwen hebben van alles te koop…
Alles uitgestald op de tarmac.
Een straatveger van Saint James.
en een lieve dame van Saint James.
Vanavond eten we een lamskoteletje in een leuk restaurantje “The Annex”. Met een flesje Chenin Blanc “Zo Vader, Zo Zoon”. Alleen al voor de naam kozen we hiervoor. Maar om eerlijk te zijn; we dronken al beter.
Like father, like son … zo vader, zo zoon.
Nog een kleine anekdote. We hebben een verhaal met dienster Line, en deze kent héél goed rode Bernadette van Simon’s Town. De wereld blijft dus klein.