Wat een mooie couvert krijgen we voorgeschoteld bij Somer Place. Met verse bloemen dan nog!
Hilde heeft haar bloem reeds binnen wanneer ik nog aan het bloggen en Herman nog aan het zwemmen is.
Deze Hadada ibis is ook op zoek naar zijn ontbijt.
We besluiten om vandaag het nabijgelegen Ernie Els wijngoed met een bezoek te vereren.
Als een belangrijk ambassadeur van Zuid Afrika en een van de meest bekende gezichten in de sportwereld heeft Ernie Els al jaren zijn passie voor perfectie laten zien. Focus, discipline en betrokkenheid hebben geleid tot enorme successen in de golfsport. Dezelfde kwaliteiten komen naar voren in de Ernie Els wijnen, een continue streven naar perfectie in wijnen, gestart in 1999. Inmiddels worden de Ernie Els wijnen alom geroemd en erkend als topwijnen.
De oogst voor jaargang 2018 is volop aan gang.
Plukkers worden gerekruteerd tot ver buiten Stellenbosch.
Naast excelleren in golf, wil Ernie Els ook exceleren in wijn. Het idee om topwijnen te maken, werd geboren uit een jarenlange vriendschap tussen Ernie en Jean Engelbracht, eigenaar van Rust en Vrede.
In 1999 startten Ernie Els en Jean Engelbracht hun wijndomein in Stellenbosch en openden in 2004 de Ernie Els Winery op de hellingen van de Helderberg. De druiven zijn afkomstig van de wijngaarden met een totale oppervlakte van 72ha gelegen rond het domein.
Een panorama van het domein Ernie Els.
Op de meest onverwachte momenten worden we ook met kunst geconfronteerd.
En de kinderen kunnen er zich ook zalig ontspannen. 
Zijn golfsport indachtig heeft Ernie ook een mini golfterrein aangelegd met één hole.
Spijtig dat we golf-analfabeten zijn.
Na het buitengebeuren wagen we ons de tastingroom binnen. Hier ook worden we verblind door het perfectionisme van het domein.
We krijgen een glaasje Chenin Blanc aangeboden en informeren om hier vanmiddag te lunchen. Maar wat dacht je… geen lunch op maandag. Om onze ontgoocheling te verzachten moeten we het wijntje niet betalen. Bij het verlaten van het proeflokaal botsen we daar nog op Lieve Vlieghe, een dame die we vier jaar geleden ontmoet hebben hier in Stellenbosch. En het jaar daarna in Knokke. Leuk weerzien.
Gezien we hier niet kunnen lunchen riskeren we ons enkele kilometer verder en 620 meter hoger naar het berg-wijndomein UVA MIRA.
Schitterend gelegen op de Helderberg bergflank troont het wijnhuis boven de wijngaarden uit. We hadden even moeite om het te vinden maar het was het driedubbel waard.
Met hun Sauvignon Blanc viel Uva Mira bijna jaarlijks in de prijzen. De awards en de medailles zijn bijna niet tellen.
Uva Mira serveert geen echte lunch maar houdt het bij verschillende soorten kaasplanken. We zijn een beetje sceptisch, maar achteraf hebben we er geen spijt van.
Herman heeft precies toch zijn bedenkingen bij die kaas- en charcuterie schotel.
De klok wijst al 16 u als we het prachtig domein verlaten. We maken nog een kleine omweg langs het shoppingcenter om wat Vodacom airtime te tanken. De rest van de namiddag wordt zalig genieten. Later op de avond hebben we nog enkele FaceTime gesprekjes met de leden van de JOK. Een beleggingsclub waar zowel Herman als ikzelf lid van zijn.
Ook nog een video gesprekje met kleinzoon Emile. Hij was zo behulpzaam om met mijn wagen naar de autokeuring te gaan. Danke Emile.