Ontbijt aan de boord van het zwembad.
Gedurende ons ontbijt komt Armin tot tweemaal toe informeren of hij eventueel iets voor ons kan doen. Hij kan ons alle toeristische informatie over de streek doorspelen, of eventueel reservaties voor ons versieren. Maar vandaag zal dat niet nodig zijn gezien we naar het verjaardagsfeest van Leopold Chanterie uitgenodigd zijn.
Herman schijnt te weten dat hier dichtbij in het wijndomein Laurensford een zondagsmarkt plaats vindt. Misschien kunnen we daar nog een paar uurtjes heen vooraleer we naar het verjaardagsfeest gaan.
Een prachtig domein met vele kunstwerken.
Het stijlvolle en tikkeltje ‘excentrieke’ maakt Lourensford zo bijzonder.
Ook de kinderen komen in de prachtige tuinen aan hun trekken.
Het hele wine estate oogt als een dorp op zich.
In de kunstgalerij kan men dan weer gaan wegdromen.
Kunst in al zijn vormen.
Naast de wijnmakerij, de kaasmakerij, de chocolaterie en de kunstgalerij beschikt Lourensford ook over een exotisch restaurant.
Wijn, chocolade, kaas, koffie… noem maar op. Lourensford kan het aanbieden.
Intussen is het hoogtijd geworden om ons naar een ander wijndomein te begeven. We zijn immers uitgenodigd naar het verjaardagsfeest van Leopold Chanterie. Dit heeft plaats in de bistro van Somerbosch wines in Stellenbosch.
Leopold wordt vandaag immers 75. En daar hoort een feest bij.
Als pas afgestudeerd technisch ingenieur trok Dentergemnaar Leopold indertijd de wijde wereld in. Na enkele maanden rondzwerven bleef hij plakken in de streek van Kaapstad. Nog enkele maanden later keerde hij naar Belgenland terug. Om in het huwelijk te treden met Amanda, een jonge freule, eveneens uit Dentergem. Het koppel trok terug naar Zuid Afrika, waar Leopold werkzaam was in een metaalverwerkend bedrijf.
Leopold en Amanda. Zie ze stralen.
Na een tiental jaren zag Leopold de kans schoon om zelfstandig een bedrijfje uit de grond te stampen. Het koppel trok hiervoor naar de andere kant van Zuid-Afrika. Namelijk de streek van Kaapstad. Alles liep letterlijk en figuurlijk op wieltjes; het bedrijf van Leopold fabriceerde immers roltransportbanden.
Fiere Leopold in één van zijn roltransport constructiehuizen.
Intussen heeft Leopold drie dergelijke bedrijven uit de grond gestampt. Hij levert transportbanden, voornamelijk voor flessentransport in brouwerijen, water- en frisdrank bedrijven. En dit niet alleen in Zuid-Afrika, maar over het volledig Afrikaans continent.
Amanda en Leopold hebben drie dochters en één kleinzoon. Elk van de dochters leidt één van de firma’s, en dit nog steeds onder het superviserend oog van papa Leopold.
We zijn met een dertigtal genodigden, en binnen de kortste keren kent iedereen dan ook iedereen en is het hek van de dam.
Leopold springt overvloedig om met de heerlijke Somerbosch wijnen. Hij krijgt hiervoor zelfs een aaike van één van de genodigden.
Als dat niet leuk is… Links een Nederlander Herman. Rechts, het koppel Christine en Jan Vermeiren. Christine is afkomstig uit Maldegem en Jan uit Bornem. Maar ze verblijven sinds jaar en dag hier in Constantia. Jan is een internationaal gerenommeerd kunstenaar.
Er werd zelfs een boek uitgegeven over het werk van Jan Vermeiren.
Een schilderij van Jan.
Eén van de andere genodigden is Ida Verlinden, de voormalige Belgische consul van India. Sinds haar pensioen verblijft Ida in Zuid-Afrika. Toeval of niet, maar we hebben drie koppels gemeenschappelijke vrienden. Rob en Machteld in Franschhoek, Leopold en Amanda in Stellenbosch en Jacqueline in Simon’s Town. Onderwerpen genoeg dus om over te discuteren.
Het menu liegt er ook niet om. We zullen zeker niet met honger van tafel gaan.
Die eendelever op appelschijfjes mag er best wezen. Maar als voorgerecht wel veel te copieus voor 70-plussers.
Herman weet de lekkere wijn ook best te appreciëren.
Amanda is één en al luisterend oor naar een vriend des huizes.
Kleinzoon Luc met zijn tante.
Gelukkige mensen.
Voor Ida mag er nog een glaasje rosé bij. De dame die Ida inschenkt is Marie-Claire, een gemeenschappelijke Belgische vriendin van Leopold en Amanda en ook van Ida.
De line fish is ook zeer lekker.
Drie op een rij; Hilde, Ida en Marie-Claire. Met daarachter een leuke kapoen.
Ambiance ten top.
Verbroedering België, India en Zuid-Afrika.
Schone liedjes blijven niet duren… het uur van afscheid is aangebroken. Hartelijk dank aan Leopold, Amanda en de ganse familie.
Rond 18 u zijn we terug in onze B&B. Veel meer dan een slaapje of een zwemmeke zit er niet meer in. Een paar uurtjes later echter slaat die luiheid toch weer over en maakt plaats voor een flesje bubbels.
De herinneringen van deze mooie namiddag komen terug naar boven, en daarop mag inderdaad nog eens getoast worden.