Na het ontbijt maken we een laatste foto in “Ons Stee”. Pieter is er niet meer bij want hij moest vanmorgen vroeg reeds vertrekken naar Kaapstad.
In het centrum van Wellington maken we ook nog een halte. Voor een interieurwinkel “Elle Décoration”.
Er zijn hier altijd mooie spulletjes te vinden.
En tussen al dat moois staat her en der een tafeltje opgesteld waar men van een koffie of een rooibosthee kan genieten.
In deze zaak krijg ik altijd wat heimwee naar de textiel in het algemeen en de mooie meubelstofjes in het bijzonder.
Enkele kilometers van Stellenbosch kronkelt de weg over de Helshoogte pas. Eenmaal over de pas bereiken we het dorpje Pniel. Hier werd de eerste Gereformeerde missiepost opgericht in 1843. De betekenis van de naam Pniel is terug te vinden in de bijbel en betekent ‘het gezicht van God.
Deze gedenkstenen vertellen het verhaal hoe in deze streek de slaven bevrijd werden, en Pniel uitgroeide tot het rustige dorp zoals het vandaag de dag is.
Naast het prachtig gesitueerde kerkje ligt het museum. Je wandelt er door prachtige foto’s, verhalen en voorwerpen die u als het ware meenemen naar de periode van 1843, toen de eerste slaven werden vrijgelaten en hier een nieuw leven konden beginnen.
Er is ook een schooltje uitgebeeld van toentertijd.
Een schooltje met flinke leerlingen…
… en zeer strenge leermeesters.
Een schriftje van toen met een les over “den oes”
Dominique en Luc hebben van hun dochter Stephanie een “to do” adresje bekomen, en het ligt maar drie kilometer hier vandaan. Doen dus… Een paar minuten later rijden we de estate “Babylonstoren” binnen.
Er is hier een groot buitenterras met annex serre. Specialiteit zijn broodjes (van bruin korenbrood over ciabatta tot wit brood) en de vulling kan je zelf samenstellen. Kip, zalm, chutney, groentjes en fruit; te lang om op te noemen. Samen met een glas rooibos ice tea is het best smakelijk.
De mooie serre van Babylonstoren. Maar vandaag is het veel te warm en staan alle tafeltjes uiteraard buiten.
Justin maakt onze afrekening. Best betaalbaar.
Hilde probeert een rustzetel die uit een boomstam is versneden. Schijnt niet echt comfortabel te zijn.
We keren terug naar onze auto langs de dreef van de estate. Een lange rij huisjes waarvan elk huisje dienst doet als hotelkamer. We mogen eens binnenpiepen in één van de huisjes, en het ziet er meer dan comfortabel uit.
Plots zwiept er een eekhoorntje voor onze voeten, en in één, twee, drie zit het hoog in de boom.
Onderweg naar Franschhoek dubbelen we nog de vrachtwagen van mijn vriend Xavier. Toeval is hier nooit ver weg…
Om 16u30 rijden we dan de poort van “Alpha Bed” in Franschhoek binnen. Hilde en ikzelf sliepen hier al verschillende malen, maar weeral is het een nieuwe eigenaar. Ditmaal Zwiters; Jurg en Constantia.
De tuin is wat aangepast en veel opener geworden. Binnenin werd ook één en ander opgefrist.
Jurg is fier om te vertellen dat hij ook een lappa heeft geïnstalleerd aan het zwembad. En intussen reserveert Constantia ons een tafeltje voor vanavond in Henri’s. Op een boogscheut hiervandaan.
Nu eerst nog een uurtje “twee op een rij”. Internet, blog, mailen; je weet wel.
We kiezen tussen varkensschenkel, pizza of bouillabaisse. Achteraf blijkt iedereen tevreden met de gemaakte keuze.
Bedankt voor het kaartje, vandaag ontvangen. Nie ginder blijven nie ! Geniet er nog van, maar kom dan terug naar het vertrouwde gezellige Waregem. Proficiat met jullie Fifty One huwelijksverjaardag … een traktaat waard bij het volgende Mannenkoken ? Genegen groeten. Pierre en Christiane