Deze morgen zijn Dominique en Luc ons iets voor. Zij zitten reeds aan het ontbijt en aan de babbel met Myriam, een Belgische dame uit Ciney. Zij is hier ook op logement.
We hebben tegen 10 uur een afspraak in Velddrif om een boottocht te maken op de Bergrivier.
Velddrif is het stadje dat gekend is om zijn bokkoms, een soort haringen die hier in grote getale opgevist worden. In de aanhorende visfabriekjes worden deze visjes gewassen en op draden gespit om daarna gedroogd te worden. We waren hier een paar weken geleden ook al met Herman en Hilde.
Deze mannen hangen de bokkoms in de droogrekken.
Gedurende zeven dagen hangen die visjes hier in de droogrekken.
Deze man werd niet aanvaard in de bokkomfabriek.
Tegen 10 uur staat Bob van de boottochten al op de uitkijk. Samen met nog drie andere toeristen neemt hij ons op sleeptouw.
Hilde en Luc installeren zich alvast op het bovendek.
Pas afgemeerd en zien we al de eerste flamingo’s.
We varen door een schitterende omgeving…
met fauna en flora om u tegen te zeggen.
De pelikanen zijn ook van de partij.
Het fototoestel altijd in aanslag.
Met honderden krijgen we ze in het vizier.
Bij het landen zijn ze nog kleurrijker.
Ook de zeldzame grijze reiger maakt zijn opwachting.
Na anderhalf uur meren we terug aan. We nemen afscheid van Bob.
In een nabijgelegen boetiekje annex verbruikzaal gaan we van een cappuccinootje genieten. De dames zijn al één en al belangstelling voor de foto’s van de boottocht.
Nu uitkijken naar het vervolg; de rit naar Langebaan.
Langebaan is een stadje dat vooral bezocht wordt door sportieve windsurfers.
Vandaag is het bijna windstil. Daardoor bijna geen windsurfers op zee. We bemerken er wel een paar op het strand.
Dan maar enkele shopkes afdretsen. Er moeten nog een paar geschenkjes gezocht voor het thuisfront.
En er kan ook een grapje af.
We hebben vanmiddag niet gegeten en om toch maar iets binnen te hebben gaan we een milkshake drinken in een mooi koffiehuisje “Binja Beanz”. Dienstertje Shelly brengt ons de rekening en ze heeft er een mooi tekeningetje op gemaakt. Luc en ikzelf laten ons niet pramen, en we doen hetzelfde.
Shelly kan hartelijk lachen met onze tekentalenten.
Hierna in sneltempo terug naar huis om een paar uurtjes uit te blazen en ons in form te zetten voor vanavond. Want dan gaan we souperen in de almogende en geprezen Noisy Oyster.
Aan dienster Kristel bestellen we alle vier iets verschillend uit het à la carte menu. En het schijnt allemaal om te beter te zijn. De avond kan weeral niet meer stuk.