Vanmorgen staat er reeds een bedanking van Hettie op onze FaceBook pagina. Ze kreeg van Hilde 2 pakjes frigomagneetjes. Eentje met kleerknopen en eentje met afbeeldingen van Waregem. Ze heeft er intussen een kleine assemblage van gemaakt in de vorm van een hartje.
We rekenen af bij Claire in de Sir David, en vertrekken richting Paternoster. Het is weeral zeer winderig en we naderen de omgeving waar gisteren een brand heeft gewoed.
En warempel, het vuur is hier nog altijd aan het smeulen. De brandweerlui hebben hun handen nog overvol.
Hier en daar steken nog nieuwe brandhaarden de kop op.
Niet simpel om al die haarden in te dijken.
Onderweg passeren we op enkele kilometer van Darling. We hebben tijd genoeg zodat we besluiten om dit ommetje te maken. Het stadje staat helemaal in het teken van Evita Perron. De legende leert dat een zekere Pieter Uys verliefd werd op Darling wanneer hij jaren geleden verdwaalde op weg naar McGregor en toevallig terecht kwam in Darling. Zeventien jaar later is het stadje berucht en beroemd over gans Zuid-Afrika. Immers twee maal per week voert Evita Perron, het beroemde alter ego van Pieter Uys hier een satirisch nummer op dat met de regelmaat van een klok wordt aangepast aan de politieke gebeurtenissen in Zuid-Afrika. Pieter deinst er niet voor terug om heilige huisjes af te branden. Zijn Evita is intussen de bekendste vrouw van Zuid-Afrika geworden en travestiet Pieter Uys steekt haar om de haverklap in een nieuw kleedje.
De plaats van het gebeuren is een oud afgedankt stationnetje dat werd omgebouwd tot theater, restaurant, bar en museum.
Het perronnetje van Darling.
In het aanpalend museum bewonderen we tientallen portretten van Evita. Al deze portretten zijn geïnspireerd naar bekende meesters. Dit hier is Evita à la Van Gogh.
Hier Evita op zijn Picasso’s.
En wat dacht je van deze Gustav Klimt?
Tussen al die hilarische toestanden mogen wij toch ook eens zot doen?
Wie moet die voorstellen?
Bij het verlaten van Darling en Evita Perron hebben we nog een ontmoeting met een Spanjaard en een Portugees die beiden met een Harley Davidson door Afrika toeren.
Verschillende kennissen hebben ons restaurant “Strandkombuis” in Yzerfontein aangeraden. We passeren Yzerfontein en het is al kort na de middag. Dus willen we in “Strandkombuis” een hapje verorberen. Een tweetal kilometer gravelweg en we arriveren aan een reuze tent die het restaurant zou moeten voorstellen. Maar alles is er desolaat en verlaten. Her en der liggen lege flessen en vuile glazen.
We zijn hier gans alleen. Er zit dus niets anders op dan rechtsomkeer te maken.
Enkele meter op de terugweg kruisen we een tegenligger. We houden halt om informatie te vragen naar het restaurant. Onze tegenligger is de eigenaar van “Strandkombuis”, samen met zijn zoontje. Hij vertelt doodleuk dat er morgen een huwelijksfeest doorgaat en dat het restaurant vanaf zaterdag normaal open is. Hoe de man dat zal fiksen mag een raadsel wezen…
In het centrum van Yzerfontein vinden we dan toch een ander eethuisje “The Beaches”. Het spaghettieke laat superlang op zich wachten maar is wel zeer lekker.
Nu verder op weg richting Paternoster. Het landschap onderweg verandert regelmatig. We spotten twee kamelen tussen de koeien… rare combinatie. We maken ook nog een korte halte aan een Mall waar een Vodacomwinkel te vinden is. Luc heeft immers problemen om met zijn datakaartje van Vodacom op internet te geraken. We belanden bij een computergoeroe die binnen de drie minuten de klus klaart. Er is er eentje meer dan content.
Tegen 17 uur bereiken we Paternoster en onze B&B “Hoekie”. Geloof het of niet maar het ligt op de hoek van de straat. Madame Otilia ontvangt ons met de nodige egards. We krijgen twee kamers toegewezen en ontvangen alle instructies over de deuren welke we dienen te sluiten, de uren van het ontbijt en het gebruik van het zwembad.
Onze kamer in “Hoekie”.
We zijn nog veel te vroeg voor het diner. We kunnen nog een lange wandeling maken langs het strand. Het is een prachtige avond en de lucht kleurt bijzonder zacht.
Tijd dus om een heuse fotoshoot te organiseren.
Johnny en Marina bij hun bootje.
Zonder woorden. Misschien de nieuwe uitbaters voor “Strandkombuis”?
Zelfs de kinderen uit de straat nemen deel aan de shoot.
De pro’s aan het werk…
Het resultaat mag wel gezien zijn. Leuk hé!
Mooi koppeltje.
De maagjes laten zich stilaan horen en het is ook tijd om naar de “Vierkante Lepel” te trekken, want onze gastvrouw Otilia heeft ons daar een tafeltje besteld tegen 19u30. Chef Louis komt ons zijn uitgebreide keuze gerechtjes voorstellen waarbij hij het water in onze monden tovert. En alhoewel dienster Carmen niet kan zingen bedient ze ons toch met de grootste elegantie. Met z’n drieën eten we een heerlijke Kingklip en de gamba’s zijn ook van de bovenste vangst. We zullen weeral goed slapen.