Dinsdag 16 februari. Een dagje in en rond Bloubergstrand.

Wat beginnen de scholen hier vroeg. Het is kwart voor acht en vanuit ons slaapkamer hebben we zicht op een pleintje waar enkele schooljuffen met hun klasjes al druk in de weer zijn.

Voor één keer zijn we de eerste aan het ontbijt. Aan het tafeltje naast ons horen we Vlaams praten. Direct in gesprek natuurlijk. Zijn die mensen toch wel van Beveren-Waas zeker. Het stadje waar Hilde geboren is. En waar Papa Verhaert jarenlang voorzitter was van voetbalploeg SK Beveren. De Papa van die dame naast ons was de secretaris van de ploeg; Marcel Van Goethem. Dit verdient een lange babbel natuurlijk.

Spijts er een stormachtige wind waait willen we het vandaag toch sportief houden en we plannen wandeldagen in en rond Bloubergstrand.

Veel wind; ideaal voor de kite surfers dus.

Het strand doet soms aan een maanlandschap denken.

Er vallen inderdaad mooie foto’s te maken…

en als gewoonte houdt Luc het bij filmen. Hij is altijd inventief om in de natuur de een of de andere statiefsteun te ontdekken.

Aan zee valt wel altijd iets te fotograferen.

De tafelberg is nog bedekt met een tafelkleed.

Door de hevige wind moet een surfer in moeilijkheden gekomen zijn op zee. Voor onze ogen speelt zich de volledige reddingsactie af.

Voor de lunch houden we het bij een voorschoteltje. Een rundscarpaccio in strandhotel “on the rocks”. Een koffietje nemen we enkele honderden meter verder bij “Petits Fours”. Wegens de hevige wind kunnen we wel nergens op het terras zitten.

Enkele kilometer verderop, in Big Bay, staat een groot kader opgesteld van waaruit een prachtige foto kan gemaakt worden van de tafelberg. In die kader willen we natuurlijk ook wel eens poseren.

Mooi ingekaderd in de Tafelberg. Een echte postkaart.

Tegen 16 uur hebben we afspraak met Hettie van “Studio 46” kunstgalerij. We hebben nog maar het tuindeurtje van de galerij geopend of daar komt onze Hettie al de trappen afgedaald met een fles champagne Graham Beck.

Hettie kennen wij al jaren. Zij baat samen met haar Mama een juwelenwinkeltje uit met annex kunstgalerij “Studio 46”. Want Mama Louise schildert en geeft ook cursussen schilderkunst. Toen verleden jaar iedereen in de ban was van de ice bucket voor het goede doel heb ik Hettie genomineerd om een emmer ijskoud water over het hoofd te kieperen. Spontaan heeft ze toen die uitdaging aanvaard en ook het bewijs ervan opgestuurd.

Mama Louise is ook zeer blij om ons terug te zien.

Het apéritiefje verloopt in de beste sfeer…

Hettie heeft wel een en ander te vertellen over het vervaardigen van juwelen.

Er worden wederzijds enkele geschenkjes uitgewisseld. En een portretje hoort er natuurlijk ook bij. Intussen is het al veel te vlug tijd om afscheid te nemen.

Saluu Hettie… tot een volgende.

We trekken ons voor een uurtje terug bij onze “Sir David” B&B. Luc is een fervente jager op kwallen. Hij heeft er gisteren eentje kunnen pakken en ze laten opzetten. Tegen vanavond staat het exemplaar reeds klaar in de receptie, en daar moet hij toch wel eens mee poseren.

Oooh, oooh, oooh… wat een mooi exemplaar, en wat een mooie trofee…

Intussen komt één van de personeelsleden van de Sir David ons melden dat iemand de deur van onze wagen aan het strippen is. Ik loop naar buiten; niemand meer te zien en er staat inderdaad een niet mis te verstane publiciteit op onze Nissan. Wie heeft ons dat nu gelapt?

Vanavond om 19u30 gereserveerd in Café-restaurant Orca in Melkbosstrand. We eten er een lekkere vis (kingklip) en dienster Tamryn bezorgt ons daarbij een heerlijk flesje chenin blanc.

Spijtig genoeg hebben ze in Orca alleen nog maar whisky genoeg om één Irish coffee te bereiden. We moeten het dus noodgewongen daarmee stellen en doen vanavond aan dessert-pooling.