Als naar gewoonte ontbijt om 9 uur. Een laatste maal genieten van het heerlijk buffet in ons “Mayfair” hotel.
Daarna afrekening bij de lieve receptiejuffer.
Daarna de baan op naar onze volgende locatie East London.
Het grootste deel van onze verplaatsing loopt over autostrade. Het landschap is niet spectaculair al was het niet dat we hier en daar een dichtbevolkt dorp zien opduiken.
De TomTom GPS leidt ons feilloos tot aan de deur van onze B&B “Blue Bend”.
De huisbazen schijnen vandaag afwezig te zijn, en hun taak wordt overgenomen door een statige zwarte madam. Zij legt ons op kordate manier het huisreglement uit. Onze kamer ligt op de verdieping en we beschikken over een terras met zicht op zee.
Mooi uitzicht vanop ons terras. Luc denkt langs het strand een restaurantje te bespeuren. Het is al bijna 14 uur en onze innerlijke mens is al een tijdje aan het protesteren. Dan maar vlug de koffers afkappen en de weg op, op zoek naar dat restaurantje.
Het restaurantje in kwestie schijnt een privé surfclub te zijn. Maar daar tegenover ligt een cafetaria waar we een pannenkoek of een quiche kunnen krijgen. We opteren dan maar voor die optie.
Nu zijn we klaar voor een strand- en/of dijkwandeling. Het is hier overal superdruk en verschillende straten zijn afgezet met betonblokken. We zien een grote tent afbreken en iets verderop staat een vrachtwagen met honderden fietsen. En wat blijkt nu? Gisteren heeft hier een IRONMAN triatlon plaats gevonden. Vandaar…
We bemerken ook een leuk restaurantje “GRACIA” waar we misschien vanavond naar toe kunnen. Een straat parkwachter komt vragen of hij onze wagen niet eens onder handen mag nemen. Onze Toyota is inderdaad heel vuil, en dus laten we de man maar doen. Intussen kunnen we bij Gracia van een koffietje genieten en een reservatie maken. Dit laatste lukt voorlopig niet; het restaurant is vanavond immers overboekt wegens die Ironman triatlon. Alhoewel… de vriendelijke serveuze Zizo vindt ons zeer lief (hoe kan het ook anders?) en ze hoopt dat ze straks met beter nieuws kan komen.
Intussen is onze carwasher aan het frotten alsof zijn leven ervan afhangt. Vanop ons koffieterrasje hebben we zicht op zijn activiteiten. Wanneer we vragen om te mogen afrekenen voor onze koffie komt Zizo triomfantelijk melden dat ze het toch kon flikken om voor ons een tafeltje te versieren voor vanavond.
Onze carwasher is intussen nog steeds niet klaar. Hij wast niet alleen de de velgen, maar ook de volledige banden moeten eraan geloven. In afwachting maken we dan nog maar een wandelingetje op de dijk.
Onderweg enkele leuke tafereeltjes… 
Hilde heeft hier een mooie design saccoche kunnen op de kop tikken. En of ze er content mee is…
Als we terugkomen aan onze auto staan de ruitenwissers nog recht, maar de auto is zo goed als klaar. ’t Is precies een spliksplinternieuwe. Voor zowel bewaken als kuisen van de auto komen we er vanaf met 100 Rand, zijnde ongeveer 7 Euro. 
We gaan een paar uur uitrusten naar onze B&B, en vanvond keren we terug naar de Grazia. Enig opzoekingswerk op internet leerde ons dat dit wel één der beste adresjes is van East London. Op de trappen ernaartoe zijn enkele Afrikaanse dames een fotosessie aan het houden. Immer hulpvaardig als we zijn brengen we die madams enkele fototips bij. Waarvoor hun dank. 
Wegens die Ironman triatlon zit het restaurant afgeladen vol. Maar ons beloofde tafeltje staat inderdaad gereserveerd. We kiezen voor scampis gewoon (3x) en scampis met curry (1x) en deze zijn overheerlijk. 
Een flesje La Motte Sauvignon Blanc maakt ons souper compleet. We zijn danig tevreden en we maken bij onze leuke serveuze Zizo een nieuwe reservatie voor morgenavond. Ditmaal geen probleem.
We druipen af rond 21u30. We rijden hopeloos verkeerd, maar we spreken onze TomTom aan, en deze leidt ons ongedeerd en veilig naar huis.