We zijn nog steeds wat lui door de lange reis, en het wordt 9u30 als we ons aanmelden voor het ontbijt. Een ganse voetbalploeg is aan het aanschuiven aan het buffet, en we denken natuurlijk dat het over de Nationale ploeg van Zuid-Afrika ofwel deze van Mali gaat, de ploegen die gisteren hier in Cape-Town gelijk speelden (1-1) voor de Afrikaanse beker. Maar niets is minder waar. Het is de mannschaft van Stuttgart die hier op winterstage is. We hadden inderdaad beter moeten weten, want op de truien dragen ze publiciteit voor de ster van Mercedez-Benz.
Tegen de middag trekken te voet het stad in. Er vallen nog enkele technische details te regelen voor ons lang verblijf alhier. Te beginnen met de telefoon- en internet perikelen. We schaffen ons betaalkaartjes aan voor de Afrikaanse providers. En zodoende hebben we op ons reserve gé-es-emmeke een Afrikaans telefoonnummer, waardoor onze plaatselijke gesprekken hier spotgoedkoop worden. Daarna trekken wij naar het nabijgelegen verhuur-agentschap waar wij nog enkele saldo’s dienen te betalen. De vriendelijke Sherry-Lee verzekert ons dat dat wij super tevreden zullen zijn met de door ons gehuurde locaties.
Later maken we een lange wandeling naar “De Waterkant”, de volledig gerenoveerde wijk van Cape-Town. Deze hippe wijk herbergt een mix van warenhuizen, boetiekjes, kunstgalerijen en terrasjes. Niet moeilijk om hier een paar uurtjes te flaneren. We zijn wel afgepeigerd als we terug in de WESTIN arriveren. Maar een badje maken veel goed, en een uurtje later nemen we het hotelbusje naar “Waterfront” waar we naar ” Den Anker” willen, het Belgisch restaurant aldaar… kwestie van wat sneller af te kicken. We houden het bij één schotel; voor Hilde Filet Américain en voor mij konijn. Op de kaart staan ludieke onderschriften bij de verschillende gerechten, maar ik verdenk “Den Anker” dat bij mijn konijn op zijn Vlaams het bijhorend onderschrift wel letterlijk mag geïnterpreteerd worden. Onze ober is mijn twijfels gaan overdragen naar “de chef”. Hij kwam terug met de vraag mijn naam, adres en internetgegevens op een kaartje te schrijven, hetgeen ik dan ook correct heb gedaan. Nu maar afwachten of hier nog reactie op komt… tot hiertoe nog niet!
Na een vlekkeloze nacht maakten we om 10 uur weeral onze opwachting om Cape-Town te veroveren. Recht naar de “Hop on-hop off”. Voor de niet kenners; dit heeft niets te maken met de voorbije nacht, maar is gewoon een dubbeldekker waarmee men ’t stad kan verkennen en op- of afwippen waar men maar wil. Wij lieten veel haltes aan ons voorbijgaan, maar Houtbaai wilden we toch niet links laten liggen. Want de calamares-ringetjes gefritteerd in Houtbaaivet zijn een niet te evenaren delicatesse. Peter Goossens zou er een puntje kunnen aan zuigen. Alhoewel calamares waarschijnlijk niet op zijn kaart staat. We genieten op het overdekte terras van de beweging in de haven, en de zeehondjes komen op enkele meter van ons hun kunstjes verkopen.
Enkele kilometer langs de prachtige stranden van de Atlantische Oceaan en twee haltes verder men we weeral een afstap; ditmaal in het mondaine Camps Bay. Het is intussen vier uur in de middag en broeiend heet. In de hovingen van de poepchieke hotels liggen bruine lijven te bakken en op het strand aan de overkant krioelt het van uitbundige kinderen die met hun uitbundigheid geen blijf weten.
Op het terras van “Blues” genieten we van een heerlijke caipirinha en van het schouwspel van het strand aan de overkant. Voor we het beseffen zitten we daar bijna anderhalf uur.
De hop on geeft ons een hop off aan de ingang van de WESTIN, alwaar we een paar uurtjes naar onze kamer trekken; boekje lezen, laptopje tokkelen, tukje doen. We hebben de moed niet om er vanavond nog op uit te trekken, en daarom terug naar het negentiende verdiep van de WESTIN.
De catch of the day – linefish – smaakt overheerlijk. Onze tafeldienster Faith herinnert ons nog van eergisteren en vertelt ons een stukje van haar leven. Het vertellingske eindigt met een positieve noot, want ze is drie maand zwanger. Tegen dat we in maart terugkomen belooft ze dat het al goed zichtbaar zal zijn. Tegen de klok van tien uur trekken we naar ons nestje. ’t Is wel een grote nest, want ons bed is 2,20 meter breed.
wordt vanavond aangevuld…