We hebben het zo goed mogelijk stil gehouden, maar onder ons is het wel geweten; vandaag zijn Hildeke en ik 55 jaar gehuwd.
Vanmorgen krijgen we pannenkoekjes bij het ontbijt. Om 8u30 is Roger al druk in de weer.
Greta zet intussen lekker geurende koffie.
Oooohhh… wat zijn ze lekker, die pannekoeken.
Dat van die 55 jaar hebben we intussen al verklapt.
Volgens Roger is dit een ééndagsbloem. En hij beweert dat ze speciaal vandaag bloeit voor onze verjaardag.
Tegen 11 u komen Luc en Dominique ons ophalen. Dat wil zeggen dat het moment van afscheid aangebroken is. Hilde maakt vlug nog een afscheidsfoto.
Ik maak er ook eentje, zodanig dat Hilde er ook eens bij staat.
Wij vertrekken, en Roger kan beginnen met zijn haag te knippen.
We rijden over Knysna, Plettenberg, Tsitsikama richting Jeffreys Bay.
Her en der passeren we townships.
Rond 14u30 rijden we Jeffreys Bay binnen. Het is nog te vroeg om naar onze respectievelijke B&B’s te gaan (we liggen weeral afzonderlijk gelogeerd), en we gaan een lunchke verorberen in een Ocean Basket.
Omdat het al zo laat is zitten we hier (bijna) alleen.Maar de keuken is nog volop in werking.
We houden het eenvoudig en voor iedereen hetzelfde; een schotel(tje) scampi’s met frietjes.
Tegenover ons restaurant ligt de Beach Bar. Daar stond een arme sukkel te bedelen, en we beloofden hem bij onze
terugkomst iets te geven. De portie scampi’s is veel te groot. We vragen een doggy bag met de overschot van onze frietjes en scampi’s.
Wat is die arme stakkerd daar tevreden mee. De dankbaarheid straalt ervan af.
Nu gaan we op zoek naar onze B&B. Hoe dichter we naderen, hoe meer we in de omgeving van de townships komen.
Groot is onze verbazing als we een paar kilometer verder in één van de meest luxueuse wijken van Jeffreys Bay terechtkomen.
The Ark Guesthouse. Onze locatie voor de volgende drie dagen.
We worden ontvangen door een juffrouw, de verloofde van de zoon van de eigenaars. Het meisje is nog maar een paar minuten weg als we constateren dat de airco niet werkt. Welgeteld 30 seconden na ons telefoontje staat de eigenares Roenel al aan ons terras. Zij woont op het gelijkvloers, en wij verblijven op het verdiep. Een héél lieve dame die met een vingerklik ons airco probleem oplost. Ze poseert ook nog even voor met Hilde voor de foto. En ze weet ook nog te vertellen dat Suné, haar toekomstige schoondochter die ons heeft opgevangen, finalist is van de Miss Africa verkiezing. Hadden we dat geweten, dan hadden we van Suné toch ook een fotootje genomen.
Prachtig zicht vanuit onze kamer. Er ligt zelfs een bootje aan de kade. Uiteraard is dat bootje van de eigenaars.
Er ligt ook een roeibootje, en daar mogen we ten alle tijde het water op…
Vanop ons bed worden plannen gemaakt voor vanavond en voor de komende paar dagen. Luc en Dominique logeren immers een tiental kilometer hiervandaan, en we hebben maar één auto. Dat vergt dus een beetje organisatie.
Nadat de afspraakt voor deze avond geregeld is trekken Luc en Dominique naar hun B&B om daar in te checken. Intussen heeft Lappie de kat zich rustig neergevleid op ons bed.
Luc en Dominique hebben onze wijk omgedoopt tot Disneyworld. Tegen 19 uur komen ze ons ophalen. Met een zeer positief verhaal over hun B&B. Zij hebben het ook zeer goed getroffen.
Voor het souper werd unaniem “Die Viswijf” uitverkoren. Als dat maar goed komt…
Hilde ziet het wel helemaal zitten.
55 jaar samen. Daar mogen we toch een coupke op trakteren.
We kiezen tussen sole, kingklip of steak.
Hilde denkt dat ze met haar kingklip het beste gekozen heeft. Maar de rest van het gezelschap is ook enthousiast over de gemaakte keuzes. Als afsluiter proberen Luc en ikzelf nog maar eens een Irish coffee. Temeer daar de serveuse beweert dat die Viswijf bekend staat voor haar Irish. Maar toch moeten we weeral besluiten dat ze het in Afrika niet kunnen.
Maar nu komt “de” verrassing van de avond. Als ik mijn creditkaart wil aanbieden om te betalen is Luc mij voor met de melding dat onze kinderen hier alles betalen…. we zijn beiden wel efkes geëmotionneerd. Danke Caroline, danke Bert, danke Mehdi. Als dat geen verrassing is.
Dit verdient ook nog wel een souvenir aan deze avond.
Bij de uitgang bemerken we ook nog een grote lederen lap, waarop uitgelegd staat vanwaar de naam “Die Viswijf” komt.Het loopt terug tot het jaar 1764. Rond 22u30 deponeren Luc en Dominique ons aan “De Ark”, en geloof het of niet… we zullen goed slapen.
Dikke proficiat, en dat er nog vele mogen bijkomen .
Bedankt voor de mooie foto’s nooit op uitgekeken.
Vriendelijke groetjes Marleen & André