Vandaag zondag. Zondag = croissantdag.
Ik ben er klaar voor om het vorstenpaar te verwelkomen op het Waterfront.
Als we aankomen op het Waterfront is er hier en daar al ambiance.
Hilde en Herman installeren zich op het terras tegenover “Den Anker”, zodat ze zowel mijn handelingen als deze van het Koningspaar goed kunnen volgen.
“Den Anker” is voor het publiek gesloten wegens privaat evenement.
De borden met de tafelschikking en het menu staan ook reeds opgesteld.
Piet Huysentruyt is voor de gelegenheid chef van dienst.
Vlug nog helpen de wijn uitpakken, want elk moment kan het koninklijk gevolg arriveren.
En inderdaad, stipt om 12u30 komt ons Koningspaar en het ganse gevolg eraan.
Eerst nog even enkele officiële foto’s.
Daarna handjes schudden bij Piet en de andere genodigden.
Het is een kluwen van jewelste om toch iets dichterbij te komen.
Intussen mocht ik met Piet mee naar de keuken om daar het eerste hapje te fotograferen.
Ziet er inderdaad zeer lekker uit.
Ik probeer Herman nog binnen te loodsen bij het koninklijk gevolg, maar… zonder resultaat.
Sommigen van de genodigden komen nog even terug naar buiten om een een Tafelberg foto te maken. Alhoewel de Tafelberg grotendeels in de wolken zit.
Hierbij houden we het ook voor bekeken. Nog even afscheid aan twee van mijn bevriende kelners, en… tot een volgende.
Op weg naar onze wagen krijgen we nog een mooi Afrikaans spektakel cadeau.
Om 15 u zijn we verwacht bij onze Belgische vrienden Jan en Kristien Vermeiren in Constantia.
Leopold en Amanda Chanterie, nog een koppel Belgische vrienden, zijn ook van de partij. Een toast op het weerzien.
Amanda en Kristien.
Leopold and me.
Jan en Kristien Vermeiren leven een achttal maanden per jaar in Zuid-Afrika, en de rest van het jaar in België. Na het apéritief krijgen we een inkijk in de twee ateliers van Jan.
De confrontatie van Jan Vermeirens Europese achtergrond met de Afrikaanse cultuur resulteert in heel kleurrijke doeken.
De kleur is zo rijk aan duisternis dat het lijkt alsof de nacht zich heeft leeg gebloed op het doek. Maar tegelijk is het een nacht van Afrika, met de schaduwen van lenige of logge roofdieren.
En dit kunstwerk heeft Kristien intussen op tafel getoverd
Danke Kristien. Je moest toch niet zoveel moeite gedaan hebben…
Herman krabt al in zijn haar…
En als kers op de taart komt Jan nog aandraven met koekjes en snoepjes.
Alhoewel de twee taarten nog op verre na niet op zijn, moeten we toch de weg terug nemen naar Kaapstad. Want het is bijna donker, en wij hadden gehoopt in klaarlichte dag te kunnen terugrijden. Danke Jan en Kristien voor de mooie namiddag.
Een uurtje later bereiken we zonder kleer- of andere scheuren onze Maartens Guesthouse. Klaar voor de laatste nacht Zuid-Afrika.
Christian en Hilde , We zijn blij jullie te kunnen volgen in dat prachtige paradijs met mooie natuur en bij mooi weer in uitzonderlijke verblijven, bij zovele vrienden die jullie telkenjare ontmoeten. Wij zien de wandelstok minder in gebruik dus hopelijk beter met de knie, bij mij nog niet zonder kruk en pijn doch ook stilaan beter. We passen ons aan en laten ook niet na er hier ook nog van te genieten zoals jullie ginder (waarschijnlijk wel met een verassend contact met onze Filip en Mathilde ?) We zien het nu wel. We wensen u een tevreden en goed opgeladen terugreis binnenkort . H&B