Om 6u30 en vanuit ons bed krijgen we een zicht dat inderdaad op disneyland zou doen denken. Het doet precies of we zijn terug op huwelijksreis.
Om 8u30 hebben we reeds ontbeten en zit Hilde al te zonnen op ons terras.
Het bedje is ook al opgemaakt.
Om 10u30 komen luc en Dominique eraan. Ze zijn ook zeer enthousiast over hun locatie. Van de Duits/Hollandse eigenares van hun B&B hebben ze enkele hints gekregen . Hints die een bezoek verdienen. We zijn er klaar voor om de omgeving van Jeffreys Bay onveilig te maken.
We rijden richting Humansdorp. We slaan af richting Hankey. Vandaar naar Patensie. We trachten uit te maken waarom dit dorp verbonden is met huidig Zuid-Afrikaans president Ramaphosa, maar niemand kan ons wijzer maken. Zelfs het internet niet. We laten het erbij en misschien krijgen we hier vroeg op laat nog wel een antwoord op.
Uiteindelijk maken we een nieuwe stop in Tolbos. We lopen een infopunt binnen en worden daar door een vriendelijk madammeke overstelpt met een pak aan informatie. De annex van het kantoor is een restaurantje, en we besluiten om daar onze lunch te nemen.
In de tuin van Tolbos info nuttigen we een wrap of een omelet. Niet zo denderend.
Als we bijna klaar zijn komt een schoolmeisje op ons af. Of we niet een kleine gift kunnen doen voor een goed werk die haar school organiseert.
De juffrouw is zeer bedeesd, maar toch tevreden dat we elk de gevraagde gift van 10 ZAR (ongeveer 70 Eurocent) betalen. We moeten ook onze naam invullen op haar blad, want de inschrijvers maken kans op een prijs. Wie weet???
Bij het buitengaan krijgen we ook nog een folder mee. Weeral een hoop informatie.
De folder, samen met de info van deze morgen zal ons nu wel geleiden.
We besluiten om onze weg verder te zetten naar Baviaanskloof.
Tussendoor maken we nog een omwegje van een zevental kilometer naar Kouga Dam. Weeral een rammelende dooreenschuddende weg.
Normaliter is er hier 25 ZAR per persoon te betalen voor deze weg. Er zit echter niemand in het kotje. Gewoon doorrijden is de boodschap.
We worden plots verrast door een paar kleine gasten langs de weg. Die stakkerds verdienen wel een rennerspetje.
Maar dat werkt als siroop voor de vliegen. Langs alle kanten komen ze uitgekropen.
We hebben vandaag niet genoeg petjes bij voor de ganse groep. Spijtig…
Maar wie geen petje kon bemachtigen krijgt een bic. Iedereen content dus.
Als tegenprestatie moeten ze nu samen een lied zingen. Binnen de kortste keren heffen ze in koor “Vader Jacob” aan.
Gevolgd door het Zuid-Afrikaans volkslied. Zeer mooi!
Intussen is Hilde al moedertje aan ’t spelen.
Deze hier moest geen petje hebben, want hij zit met een kam in z’n haar.
We rijden nog enkele kilometer verder over hobbelige wegen…
… en bereiken uiteindelijk die Kouga dam.
Deze indrukwekkende dam verdient wel een stop.
Deze Koga dam werd gebouwd in 1967, en was de eerste dubbel gebogen dam in Zuid-Afrika.
De unieke rotsformaties lonen ook verdienen ook wat aandacht.
Detail van dergelijke rotsformatie.
Met dit laatste zicht op de Kouga dam zetten we onze excursie verder.
eenIets verderop worden we ook nog verrast door héél speciale rotsformatie. De rots toont ons het profiel van… van wie???
Inderdaad… van Queen Victoria. Ze kreeg dan ook de naam Queen Victoria Rock toebedeeld.
Langs Thornhill rijden we nu maar terug naar Jeffrys Bay. Daar maken we een stop aan een Spar om enkele ingrediënten op te slaan voor het ontbijt.
Aan de kassa kan er wel een grapje af…
Zelfs de chef kan er om lachen.
Het wordt stilaan avond en de werkers worden terug naar hun township gevoerd. Vanop de vrachtwagen wuiven ze ons toe.
Verschillende townships bestaan hier al uit stenen huisjes.
We krijgen ook nog een mooi tafereeltje in het vizier. Een koe die haar dorst staat te laven midden in de rivier.
We werden ergens restaurant Walskipper als “the place to be” aangeprezen, en daar willen we vanavond naar toe.
Bij het binnenkomen poseren we weeral eens voor de souvenirfoto.
Het restaurant ligt op het strand, en het staat bekend om zijn gegrilde langoesten.
Her en der zijn wanden versierd met afgedankte ijzeren bekertjes of andere spulletjes.
En op de grond in het zand nog een echte AGA stoof. Nostalgie ten top.
Op het menu bij “Food from the land” staat TRADITIONAL AFVAL. Wij vragen ons af wat dat mag betekenen.
Aan ons jolige, rondborstige Mariza informeren we wat die traditional afval inhoudt. Ze grijnst al wanneer we de vraag stellen. Het zou een schotel zijn met een mix van de overblijfselen van het schaap. Ingewanden, ogen, hersenen, maag, en noem maar op. Ze gruwelt er zelf van. Zoiets aanprijzen aan de klanten kan ze niet, maar sporadisch zijn er toch mensen die het bestellen.
Wij blijven dus maar wijselijk bij een onschuldige langoest. En intussen ligt ze al op het vuur.
We zijn er klaar voor…
Luttele minuten later krijgen we de beestjes opgediend. Grandioos. Als daar nog een glaasje Protea sauvignon blanc kon bijkomen, dan was dit een onovertroffen diner. En het glaasje komt er ook… Om 22 uur zijn we terug thuis, en klaar voor de bedstee. Slaapwel.