Als we om 8u30 voor het ontbijt naar de Kudu Lodge van de Sutterkes rijden kruisen reeds een paar zebra’s ons pad. En in onze Ford zit er precies ook een zebra; streepje, streepje, streepje.
Sutterke hangt reeds door zijn raam om ons te verwelkomen.
De ontbijttafel staat gedekt alsof het groot feest is…
Maar het is ook groot feest. Immers, vandaag vieren we Herman’s verjaardag. Hij is gestart met de eerste dag van het laatste jaar in “Club Seven”. Het happy birthday weergalmt tot ver buiten de Kudu Lodge.
Daar hoort uiteraard Champagne bij. Herman krijgt een fles toegestopt en ook een groot broodmes om de fles te sabreren.
Herman vindt het geraadzamer dit sabreren over te laten aan Sutterke. Aan zijn houding en zijn handeling is het te zien dat Paul dit regelmatig doet.
Rode Champagne… ’t is eens iets anders. Santé Herman, en nog vele gelukkige jaren!
Plotseling horen we buiten gestommel. Er staan enkele zebra’s te trappelen aan de afsluiting. De beestjes hebben blijkbaar honger.
Odile komt onmiddellijk met een koekje aandraven. De zebra’s hebben niet de minste schrik van dat ander streepjeswezen.
Ikzelf kom ook met een snee brood aandraven. Mijn laatste druppeltjes circusbloed stuwen door mijn aderen, en ik tracht dat sneetje aan te bieden met mijn mond.
Tegen de tijd dat Hilde mij op het gevaar van van mijn onderneming kon wijzen, is de overdracht al gebeurd.
Op zaterdag is er wekelijkse markt in het nabijgelegen dorp Komatiepoort. Volgens Paul en Nadine moet er dan nogal wat bedrijvigheid zijn. We gaan dus een kijkje nemen.
Inderdaad, het gaat er hier nogal aan toe. Een wirwar van mensen en dingen.
Herman is direct op zoek naar een paar cadeautjes voor de thuisblijvers.
Moeders met kindjes…
Bijwijlen zijn de verkoopsters zeer vermoeid…
Terwijl mama werkt ligt deze kleuter te rusten op een houten bank.
De bakkies worden volgeladen met alles en nog wat.
Deze zit geladen met kippen.
Eieren uit de eerste hand…
Ik koop twee eitjes en verloot ze onder de omstaanders. Dat hebben ze precies nog niet veel meegemaakt.
Tomaten vers van ’t land.
Volle kamionladingen marktgangers worden aan- en afgevoerd.
Deze kleuters laten de drukte voor wat ze is, en genieten van hun lego blokjes.
Tegen 13 u nemen we de terugweg. Aangekomen in Malelane houden we halt bij “The Deck restaurant”.
Nogmaals toasten op Herman.
Met onze serveuze Enough maken we het ene grapje na het andere. tot we eindigen met enough is enough.
Met z’n vijven krijgen we elk een pannetje scampi’s. Voor de twee anderen ofwel lam ofwel chicken burger. Twee flesjes Van Looveren Sauvignon blanc vervolledigen het geheel.
Het restaurant ligt aan de Crocodile river, en de overkant van de rivier is het Krugerpark. Gilles en Odile lopen regelmatig eens naar het terras in de hoop een of meerdere diertjes te spotten.
Al snel worden ze op hun wenken bediend. Een prachtige waterbok komt voor hun verrekijker paraderen.
Nog niet klaar met die bok, en komt zich daar ook een olifant aanstellen.
Gilles haalt ons van de tafel om het dier te komen bewonderen. Gelukkig heb ik mijn telelens bij, hetgeen resulteert in deze mooie foto.
Intussen is Paul in het restaurant aan het verbroederen met twee boeredames. Hij belooft die dames dat hij zal helpen de boer te redden.
We rijden terug naar Marloth park. Onderweg maken we een stop in de SPAR om wat vast en wat vloeibaar proviand te kopen voor vanavond.
Eenmaal terug in Marloth Park gaan we nog een tochtje maken in de omgeving van de rivier. Onze Big Five honger is nog niet gans gestild.
Ditmaal met minder succes. Op uitzondering van een paar zebra’s valt er niet veel te rapen.
De avond zal hier terug in het teken van Herman’s verjaardag staan. Tegen 19 u komt Hilde al aandraven met de bubbles. Keuze tussen wit en rosé. Als dat maar goed afloopt…
Tegen dat de coupkes gevuld zijn, zit de jarige reeds in het zwembad. Nogmaals santé Herman!
Het zal al langsom leuker worden.
De avond kan niet meer stuk…
Door al dat spetteren van Herman ligt de boord van het bad spekglad. Odile wil Herman’s glas aannemen, maar ze glijdt uit op die natte rand, en ze komt in het water terecht. Gelukkig zonder kleerscheuren.
Geen minuut later krijg ik van hetzelfde laken een natte broek. Ook zonder noemenswaardige fracturen.
Einde goed… al goed.
Sutterke verwelkomt Herman terug op het droge.
We genieten de rest van de avond van lekkere stukjes pizza en van nog enkele drankjes. En Herman ziet dat alles onder controle is. Een verjaardag om niet licht te vergeten.