Voor de Sutterkes is het hun laatste dag in Zuid-Afrika. Dus ook het laatste ontbijt. Hazy bewijst dat ze ernstig met haar vak bezig is en dient ons een schitterend ontbijt op.
’t Is bijna een schilderijtje.
Het laatste morgenmaal.
We hebben tijd zat want Paul en Nadine moeten maar in de vooravond inchecken en we hebben slechts 160 kilometer te gaan tot Johannesburg. Dus blijven we dan deze voormiddag nog een paar uurtjes boekje lezen, mailtjes doornemen en luieriken. 
Een babbel met Suzan.
En dit wordt het afscheid van Suzan.
Tegen de middag bereiken we Tambo airport van Johannesburg. We gaan eerst onze Toyota Hilux inleveren. Omdat Nadine zich per rolwagen moet verplaatsen is de huurmaatschappij zo behulpzaam om ons met onze Hilux tot aan de check-in ingang te voeren. De Sutterkes komen op verre na niet aan het toegelaten gewicht, en wij zijn natuurlijk gelukkig al een en ander van onze bagage met hen te kunnen meegeven.
Ze zijn er klaar voor…
Aan de check-in verloopt alles zoals een fluitje van ’n cent.
Er kan zelfs een grapje af met de hostess. (Miss Swissair).
Eenmaal ingecheckt hebben we nog een dik uur de tijd voor een koffie en om nog een en ander bij te praten.
Ons laatste uurtje samen.
We kunnen alleen maar met goede gevoelens terugblikken op de voorbije week. En nadat we nog de nodige afspraken gemaakt hebben om ons binnen enkele weken in Waregem of Kruishoutem te ontmoeten is het moment van afscheid aangebroken. Wij gaan nog even naar een verhuur bureau om vanaf overmorgen een auto te huren. Want dan komt zoon Mehdi en kleinzoon Julien eraan. Dat is ook in de kortste keren geregeld. We nemen nu een taxi om ons een tiental kilometer verder te brengen, naar Kempton Park. Daar ligt B&B “African Footprint”, en daar zullen we de twee volgende dagen verblijven.
Onze B&B voor de twee volgende dagen; “African Footprint”.
Bij Hilde valt deze locatie niet zo zeer in de smaak. Er lopen immers (echte) kiekens rond in de tuin. En kiekens zijn Hilde haar ding niet. Wat dan nog bijna even erg is; het zwembad werd omgebouwd tot visvijver. Gelukkig is er wel (zeer traag) internet. In een warenhuis tegenover de B&B halen we een paar belegde broodjes, een pakje koekjes en een flesje wijn. Vanavond wordt het dus dinner in de kamer met gesloten deuren en vensters. Want er lopen nog steeds kiekens op de koer en wij liggen op het gelijkvloers. Maar de broodjes en de wijn smaken…
