1 April. Opletten voor verzenderkesdag. Om 7 u klassiek ontbijt. We hebben een babbel met een Hollandse dame, we betalen onze rekening, en weg zijn we.
Nadine en Paul zijn klaar voor de nieuwe dag.
Hoofddoel van vandaag is Pilanesberg Nationaal Park. Reeds na een uurtje bereiken we de ingang “Bakgatla Gate”. In tegenstelling met vorige Nationale Parken verlopen de formaliteiten hier heel wat sneller.
De ingang van Pilanesberg National Park.
Pilanesberg Park is 55.000 hectare groot en malariavrij. Het bestaat uit vier concentrische bergcirkels. De hoogste top is de Pilanesberg zelf, die 600 meter boven het Mankwe meer uitstijgt. Mankwe ligt precies in het midden van de kom van de vulkaan, een rond gebied met een doorsnede van 27 kilometer. Het park is het resultaat van “Operatie Genesis”, een in 1979 begonnen succesvolle wild bescherming operatie. Het park dat eens boerenland was is teruggebracht in zijn oorspronkelijke staat en uit diverse gebieden werd wild overgebracht, zodat er tegenwoordig de totale oorspronkelijke fauna is gehuisvest. En we hebben geluk; we weten er heel wat te ontdekken.
Twee leeuwen in het bush…
en een zestal op pad.
Eén exemplaar heel dichtbij.
We rijden door de dichte bossen, in de valleien en op de glooiende graslanden. De variëteit van de natuur is hier werkelijk overweldigend. Om de haverklap belanden we in een ander decor.
Grazende wildebeesten langs de oever van het meer.
Dit wildebeest is aan rusten toe…
De rest van de kudde wildebeesten.
Prachtige waterlelies en een waterbok.
In Pilanesberg leven ook meer dan 300 vogelsoorten, met name roofvogels. Aasgieren broeden op de steile kliffen van de Magaliesberg en een aantal voederplekken is gecreëerd om deze bedreigde vogelsoorten te helpen overleven.
Een Walberg’s arend.
Een grijze kingfisher.
In het park zelf is er een groot restaurant met buitenterras. We eten er een pizza, een wrap of een boerenworst. Ideale kost om in het dierenrijk te verorberen. En zelfs vanop dit terras kunnen we verder sommige dieren spotten.
Springbokken bij de lunch…
en een mooie groep zebra’s.
Zelfs een vervet aapje op de vensterbank.
In de namiddag is het niet anders. Van het ene prachtig panorama en/of landschap in het andere met tussendoor een groot deel van de ark van Noë.
Twee statige giraffen.
Mama nijlpaard.
Nogmaals impala’s…
en neushoorns.
Nog een mooie nyala.
Rond 17 uur is het genoeg geweest. We hebben tenandere nog een tachtigtal kilometer te gaan naar Rustenberg. Ellen, onze GPS girl begeleidt ons netjes, maar op enkele kilometer van onze B&B valt ze in panne… ze is kompleet haar tel kwijt. Dan is het maar zelf zoeken geblazen. En dat gaat ook. Berrit Country House ziet er keurig uit. Wat wel opvalt is dat de kapel bijna dubbel zo groot is als het gastenverblijf.
Berrit Country House. Eén en al kapel.
Dit zijn de gastenkamers. Netjes en goed verzorgd.
We zijn hier de enige gasten vandaag, dus worden we in de watten gelegd. Alle service wordt verzorgd door Mama en haar dochter. En die laatste studeert nog aan een hogere hotelschool. Maar momenteel is het vakantie en kan ze dus een handje toesteken.
Dit is de Mama… Suzan.
En dat is dochterlief. Hazy.
De dames hebben ons voor vanavond een diner klaargestoomd, bestaande uit kip met champignons en rijst. Gevolgd door een Afrikaanse pudding overgoten met kersensiroop. Lekker. Het huis mag geen wijn verkopen; ze hebben immers geen drankvergunning. Maar dat wil niet zeggen dat de klanten zelf hun flesje niet mogen bovenhalen. Er liggen er altijd een paar in de wagen, dus… een Vlaming trekt zijn plan.