Reeds om 5 uur worden gewekt door het alarm van dienst, zijnde Guy. 5 uur is inderdaad zeer vroeg… te vroeg. We krijgen een koffie en een cake toegediend door onze dames en tegen 5u30 komen Paul en Nadine ons ophalen. Hilde en ikzelf nemen plaats bij de Sutterkes en zodoende zitten we met vier in elke wagen. Iedereen zit dan ook aan een venster om dieren te spotten. Tegen 6 uur begint het al goed te klaren en bereiken we de ingang van Kruger langs de gate “Crocodile Bridge”. De formaliteiten duren veel te lang maar geen probleem; onze knop staat op Afrika gedraaid. We zijn nog maar enkele honderden meter in Kruger of daar worden we gans National Geografic op een plateautje gepresenteerd. Te beginnen met de gnoe (of wildebeest).
De gnoes (of wildebeesten) staan als eerste op het programma.
In de daaropvolgende paar uur krijgen we een show opgediend waar je alleen maar kan van dromen. Soms van zeer dichtbij, andere keren in een wijds landschap. We krijgen antilopen, zebra’s, olifanten, neushoorns, wrattenzwijnen, impala’s, buffels en zovele andere dieren voorgeschoteld, zonder van de vele exotische vogels te spreken.
Deze impala’s hebben dorst.
Een grijze reiger op de voorgrond en op de achtergrond een buffel.
Dank zij onze uitstekende chauffeur Luc wordt hier een aanrijding met dit zebraatje nipt vermeden.
Geel gebekte ooievaars.
Een prachtige kudde olifanten.
Nijlpaard op de loer.
Tegen tien uur – we zijn dan al meer dan vier uur onderweg – nemen we een break in parkrestaurant “Lower Sabie”. We krijgen een reuze Engels ontbijt voorgeschoteld, en dat spelen we binnen als zoete koek. Het is ook het moment om brandstof bij te tanken en aan de sanitaire behoeftes te voldoen. Immers, eenmaal terug in het park mogen we de wagen niet meer verlaten. We zijn weer op weg voor het tweede bedrijf.
Giraffes moeten de poten wijd openspreiden om te kunnen drinken.
Drie op een rij…
Een strenge hornbill (neushoornvogel)
En een prachtig gekleurde Europese scharrelaar.
Dominique als een echte “Pro”.
Een vies wrattenzwijn.
Een buffel in het water en een hyena op het droge.
Dezelfde hyena met de telelens.
Luc geniet van al dat moois… en hij niet alleen.
Odille, de krokodil.
Impala met buffel in de achtergrond.
Opgepast… olifant op de weg!
Moeder en dochter neushoorn doen ook de oversteek.
Het Aards Paradijs kan niet veel mooier geweest zijn.
Soms héél dichtbij.
Moeder en dochter Dumbo.
We zijn danig opgegaan in al dat natuurschoon, en we zouden vergeten dat we tegen 16 uur moeten thuis zijn. Want dan komt Sutterkes knecht, Anton, ons busje wassen. Het moet er immers impécabel uitzien om het morgen in Johannesburg in te leveren. Inderdaad, morgen is het de laatste dag voor Dominique, Luc, Taanteke en Guy. Maar laten we daar nu nog niet aan denken. Paul, Nadine en Hilde rijden naar het dorp om ingrediënten op te halen voor de braai (barbecue) van deze avond. Paul heeft immers beloofd om een braai à la Sutterke te verzorgen, en hij houdt voet bij stuk. Intussen beginnen Dominique en Taanteke al een beetje de bagage klaar te stomen in vliegtuignormen. Anton heeft liefst twee uur vertraging maar hij kan het toch nog klaren om het busje in behoorlijke conditie te brengen. Zowel buiten als binnen geeft hij het een goede beurt. Hij krijgt zijn vergoeding met bovenop een petje van Astana. En omdat het zo een lieve man is krijgt hij er van Hilde zelfs de Astana shirt bij. Anton straalt van contentement.
Anton straalt van contentement.
Tegen 18 u schiet Sutterke op gang, en hij wil van niemand geholpen worden. Met het flegme à la Jeroen Meus tovert hij zijn ingrediënten om tot braaiklare hapjes. Intussen kunnen de mannen verder met verslagen, blogs en andere toestanden. Uiteraard in de nabijheid van een apéritiefje. En de dames houden zich onledig met het klaarmaken van een fruitsalade. Later blijkt dat Sutterke ook een dessert heeft, en niemand zal er aan denken om die salade op te dienen.
Sutterke in volle actie.
Als entree krijgen we kippebilletjes voorgeschoteld. Hoofdgerecht wordt een filet pure. De smaak, de malsheid en de cuisson zijn onverbeterlijk. Iedereen is het hier unaniem over eens. Bovenop komt er nog een dessert; een warme banaan met twee bolletjes vanille-ijs, overgoten met Amarulla.
Leuk dessertje, of beter; leuk dessert.
Nadien dist Sutterke nog een groot verhaal op over een goudmijn. Daar waar niemand in geloofde zouden toch enkele boringen gedaan zijn, en Paul heeft een paar stalen in handen gekregen van die boringen. In die groene steen zouden enkele promille goud aanwezig zijn.
Sutterke met zijn verhaal over de goudmijn.
Als je de groene steen nat maakt en met een zaklamp beschijnt, dan moeten we gouden glinstertjes bemerken.
En wij maar luisteren naar Sutterkes verhalen. Maar de wijn is bijna op…
Bij gebrek aan wijn – er werd immers vergeten om nog een paar flessen bij te kopen – zal de avond om 22 u worden afgesloten. Zij die morgen naar Johannesburg rijden zullen met een frisse kop bij de zaak zijn. Later wordt gefluisterd dat een viertal dapperen (?) nog een half uurtje zouden gezwommen hebben. Maar ik geloof dat niet… Hasta Maniana.
Amaai, daar zal Julien volgende week naar opkijken, al die dieren…. De 2 Vosjes zijn zonet in hun ijzeren vogel gestapt dus morgenvroeg kunnen julli z begroeten. Dat wordt super-genieten! Enjoy!