Sutterke is reeds om 6 uur ter plaatse. Hij zou reeds zwaardere zekeringen besteld hebben die hopelijk tegen ten laatste vanmiddag geleverd worden. En om 7u30 maakt reeds een man van de elektriciteitsmaatschappij zijn opwachting om een controle te doen op de hoofdtransfo in de tuin. Die man bevestigd dat tegen deze namiddag alles zal opgelost worden. Intussen hebben onze dames een gasbrandertje ontdekt waarmee warm water en dus ook koffie kan gemaakt worden. Wij zitten pas aan tafel als daar een familie van zeven zebra’s hun entree maken. Ze komen tot aan de trap van het zwembad, en je voel zo aan dat ze hier thuis zijn. Waarschijnlijk heeft Sutterke die dieren al afgericht, want ze blijken tammer te zijn dan de ezels van bij ons (als je verstaat wat ik bedoel…). Een fotoshoot kan nu natuurlijk niet uitblijven.
Daar is de eerste al op komst.
Gevolgd door nog een viertal…
Klikkerdeklikkerdeklik… de camera’s klikken er op los.
Ze kennen hier precies de weg.
Nu hebben we ze wel van héél dichtbij.
Hopelijk komen de diertjes ook nog binnen een tiental dagen als kleinzoon Julien hier is. Dan kan het feest niet op… Om 10 uur komt Sutterke ons afhalen om ons te gidsen voor de rest van de dag. Maar eerst gaan we tot bij hem thuis, een viertal kilometer hier vandaan. Om Nadine af te halen en om eventuele lege of bijna lege batterijen wat bij te laden. Sutterkes huis noemt Xari’s place. Beide huizen noemen naar hun twee kleinkinderen Xeni (Xeni Lodge) en Xari (Xari’s place). De eerste stop van onze gids begint een beetje in mineur. We bezoeken een kinderschooltje in de omgeving van een township. Sutterke is daar een beetje sponsor, want hij heeft er een dertigtal kastjes en nog enkele zaken cadeau gedaan. Parmantig stapt Paul naar het directiebureeltje, maar wat blijkt; sinds gisteren is er Paasverlof, en dit tot 13 april. Tegenslag dus.
Paul stapt parmantig op het schooltje af, maar wat blijkt… vakantie.
Gezien de goede relatie met Paul staat de verantwoordelijke toch toe dat we enkele klaslokaaltjes bezoeken.
Alleen de verantwoordelijke is aanwezig.
Aan de wand hangen borden met de footprints van alle kinderen. Leuk toch?
Van deze kastjes zou Sutterke er een groot pak gemaakt hebben voor het schooltje.
We houden het er nogal vlug voor bekeken. Maar in de nabijgelegen township is er des te meer te bekijken en te fotograferen. We belanden van het ene tafereeltje in het andere.
Dit is een kerkje in de township, volledig gebouwd uit recuperatie van paletten.
Deze Madam speelt coiffeuse voor haar buurvrouw.
En deze Mama geeft de kleine spruit een wasbeurt.
Een beetje uitrusten mag ook…
Iets verderop passeren we een drukke straat met winkels en grootwarenhuizen. Je bemerkt direct dat dit een straat is die volledig is afgestemd op de zwarten. Op uitzondering van zes Bastards is daar geen enkele blanke te bespeuren. Maar toch lijkt het de moeite om er eens rond te neuzen. En we worden er overal vriendelijk bekeken. Luc koopt er een pak koekjes om later aan de kindjes te kunnen uitdelen. Taanteke wou er ook een kopen, maar die leek wel even te groot.
Die zak koekjes lijkt net iets te groot voor Taanteke.
Alles wordt aan- en weggesleurd. Niets is te groot, niets is te zwaar.
Ze lopen mekaar builen.
Hilde heeft al tot drie, viermaal toe verwaterd op een pruik en eindelijk schijnt ze hier haar gading te vinden.
Pruikjes in alle kleuren en vormen.
Voilà se,… eindelijk gevonden.
Weeral iets verder rijden we door een min of meer blanke buurt. Er is zelfs een Spar winkel. Hier doen we enkele elementaire inkopen, want we hebben niets van voeding meer in huis. Wegens de panne met de elektriciteit is frigo en diepvries uitgevallen en hebben de inhoud kunnen weggooien. Onderweg zien we weeral mooie landschappen en fotogenieke taferelen.
Hard labeur.
Twee vriendinnen.
Op de weg naar huis passeren we nog een bananenplantage. Sutterke weet ons een en ander te vertellen over het reilen en zeilen op die plantage. Zeer interessant. Het is juist 13 u en de arbeiders stoppen voor de schafttijd. We rijden nog even langs de barakken waar vroeger de slaven in werden gehuisvest. Deze woningen worden nu gebruikt door de arbeiders van de plantage.
Zutterkes Hummer tussen de bananen.
En hier de magasinage. Bananen aan de lopende band.
Almaardoor bananen.
Het is 13 u. Schafttijd dus.
Op de weg naar huis rijdt Sutterke langs de Crocodile rivier die Marlothpark scheidt van Krugerpark. We zien zelfs enkele olifanten en antilopen,
Olifant aan de crocodile river.
Om 13 u even een stop in onze Xeni Lodge om de boodschappen af te zetten, en om te kontroleren of de elektriciteit werkt. Alles schijnt voorlopig in orde te zijn. Van hieruit gaat het naar Restaurant Serena. De Sutterkes eten hier dagelijks een dagschotel met inbegrip van een glas wijn voor 40 Rand, zijnde ongeveer 3 Euro. Wie zegt beter? Wij houden het bij spaghetti of een mediterraans slaatje, uiteraard ook met een glaasje wijn. In de verbruikzaal staat een biljart en een zwarte komt aan onze tafel vragen of iemand van ons gezelschap hem durft uitdagen voor een partijtje pool. Je gelooft het niet, maar Luc neemt het voorstel aan. En op de koop toe wint hij nog ook.
Ze zijn eraan begonnen…
Luc’s haren rijzen ten berde van de concentratie.
Hij ontpopt zich als een echte kampioen. Blank wint tegen Zwart.
We trekken voor anderhalf uurtje terug naar onze Xeni Lodge voor een siësta of zwempartij. Het zijn weeral dezelfde ladies die niet uit het water te slaan zijn.
Onze twee meerminnen…
Genieten maar !
Om 17 uur trekken we terug op stap, ditmaal met de frigobox. Her en der staan bij de Crocodile River kleine tribunes opgesteld van waaruit je een prachtig zicht hebt op de rivier en zijn omgeving. Rond deze tijd een mooie zonsondergang en met wat geluk ook enkele dieren.
Met (gevulde) frigobox naar de uitkijkpost.
En zoeken maar…
Luc denkt iets gespot te hebben, en Guy tracht te volgen.
Zelfs zonder dieren is het uitzicht hier betoverend.
Genieten maar…
We krijgen praktisch geen wild te zien. Hoop en al een krokodil en twee nijlpaarden. Deze laatste zitten zelfs veel te ver af voor een degelijke foto.
Een krokodil in haar territorium, de Crocodile River.
Hebben Dominique en Hilde iets in ’t vizier?
In twintig minuten tijd wordt het hier donker. De river lijkt nu nog mooier dan voorheen, maar dieren spotten zit er niet meer in. ’t Zal voor een volgende keer zijn.
De Crocodile river lijkt nu nog mooier dan voorheen.
Later op de avond gaan we nog een kleinigheid eten in “Het Watergat” en tegen 21u30 is iedereen op zijn kamer. Morgen moeten we immers vroeg op, want dan bezoeken we het Krugerpark.
doe veel grt aan de Sutterkies !!!