Vrijdag 27 Februari. Rustige dag in Prince Albert.

Gezien de photoshopcursus in het water valt kunnen we het vandaag rustig aan doen. Om hygiënische redenen heeft Maï haar culinaire pet opgezet om het ontbijt op te dienen.

Hilde aan Mai’s ontbijttafel.

En olijke Mai met haar kookmuts.

Na ons ontbijt komt Mai aandraven met twee potjes kittekat. Dit voor haar 8 katten die niet mogen binnenkomen. Bovenop heeft ze er nog twee, en die mogen wel binnen. Ze kent ze allemaal bij naam en ze spreekt er tegen alsof het mensen waren.

Mai, de grote kattenvriend.

Vanmorgen is bij Mai het internet uitgevallen. Ik verdenk er één van die twee katten van de kabel van de router te hebben kapotgeknabbeld.

Nu ligt ze te soezen, maar vanmorgen heb ik ze iets verdachts zien doen.

Op straat vernemen we dat er een internetcafé is iets verderop. Daarheen dus en in het gezelschap van een cappucinootje ben ik een uurtje zoet, terwijl Hilde de omliggende shopkes afdweilt. 

Lazy Lizard. Mooi internet-terras.

Ons wit Nissanneke voor het witte kerkje van Prince Albert.

Tegen 11u30 zijn we afgesproken in de weverijshop van Karoo looms, dit is het weverijtje van Sophia Pruim. Sonia runt hier een mooie shop met annex een klein handweverijtje van mohairtapijtjes.

Karoo looms, de shop en het weverijtje van Sophia Pruim.

Wij kennen Sophia reeds een viertal jaar, en telkens we het weverijtje binnenstappen vangen de arbeidsters een lied aan. Er is er ééntje bij, eentje die op de spinmachine werkt, met een prachtige stem. Verleden jaar heb ik er een filmpje van gemaakt.

Deze mohairspinster heeft een prachtige stem.

Eén van de weefstoelen.

Mooie mohairtapijten. De inslag (horizontale draden) worden met de hand ingebracht.

Bij vroegere navragen vernamen we dat Sophia nog nooit een moderne mechanische weverij had gezien. Uiteraard mag ze ons bij gelegenheid komen bezoeken in België om eens een dergelijke weverij te bezoeken. Maar verleden najaar nam ze ons op ons woord en kwam ze samen met Booley, haar echtgenoot, een tweetal dagen op bezoek in Waregem. We mochten een bezoek brengen aan mijn voormalige weverij, waarvoor hierbij nogmaals dank aan huidig eigenaar Thiery Delbeke. 

Sophia in haar shop.

Booley, de echtgenoot van Sofia runt een kunstsmedrij in Prince Albert. Hij was danig onder de indruk van het filmpje over de weverij met de zingende spinster dat hij aan Sophia liet vragen of er van zijn smidse ook niet een filmpje te versieren kan vallen. Kan ik niet weigeren, en de afspraak wordt direct vastgelegd op deze namiddag 15 u. Met een bijkomende uitnodiging voor een braai ten huize van Booley en Sophia morgenavond om 19 u. Vervelen zullen we ons zeker niet.

Tien Belgische studentes op stage in Prince Albert.

Deze morgen lazen we ook in een plaatselijke krant dat hier in Prince Albert een tiental Belgische meisjes op stage zijn. Ze zullen hier een drietal maand les geven in een drietal verschillende scholen waaronder Hoërskool Zwartberg. Daar moeten we dus ook iets meer over weten, en die Zwartberg Skool ligt maar een paar honderd meter hier vandaan.

De vlag van de Hoërskool met de onafscheidelijke bijbel.

We komen eraan juist voor de schoolbel rinkelt (Vrijdag les van 7u30 tot 13u30). De directeur rent met ons de trappen op om toch nog maar een glimp te kunnen opvangen van een lesgevende Belgische studente. En het lukt nog ook. Vlug een kort gesprekje met de kinderen en met de juffrouw. Is die jongedame wel van Beveren-Waas zeker.  De gemeente waar ook Hilde vandaan komt. Julie Deckers is haar naam en haar grootvader was dokter in Melsele. Alles verliep hier danig hectisch dat ik vergeet een foto te nemen van de klas en/of van Julie Deckers.

In 2012 werd een actie gevoerd om in Prince Albert alle straatvuilnisbakken te laten beschilderen door artiesten of mensen die meenden artiest te zijn. Zelfs het schild van de Zwartbergskool staat op één van die bakken.

Deze gasten kregen allen een lege doos van printpapier mee naar huis. Voor het vak Siviele tegnologie (civiele technologie) moeten ze deze doos tegen maandag omtoveren tot een huis. Ze zien het precies wel zitten.

Recht tegenover de Hoërskool vallen onze ogen op een gebouw met het opschrift “Huis Kweekvallei”. Wat kan dat te betekenen hebben? Na wat speculeren houden we het op een kindertuin of kinderopvangcentrum. Informatie bij een voorbijganger leert ons dat dit een senioren opvangcentrum is. Senioren die kweken? Very strange…

Huis Kweekvallei. Opvangcentrum voor senioren…

Zoals afgesproken maken we tegen 15 uur onze opwachting bij Booley, de echtgenoot van Sophia Pruim. In een kleine industriezone heeft Booley een mooi bedrijfje uit de grond gestampt. “Striking Metal”.

Striking Metal, de kunstsmederij van Booley.

Samen met zijn twee medewerkers Ismaël en Robben demonstreert Booley ons de verschillende stadia van het smeden. Heel wat boeiender dan een leek zou denken.

Booley kan zeer boeiend vertellen.

Het vuur wordt aangewakkerd tot 1.000 graden.

Eenmaal het ijzer verhit wordt het beklopt dat het een lieve lust is. En dit op een massief aambeeld van 1.100 kilogram en afkomstig van Oostenrijk.

Booley heeft alles minutieus uitgetekend…

en alle onderdelen worden volgens het plan geassembleerd.

Op Booley’s grondstuk stond vroeger een kapel, en dat heeft hij omgebouwd tot zijn bureeltje. Aan verbeelding ontbreekt het de man zeker niet.

De kapel werd een bureeltje.

In dat bureeltje hangen enkele zeer merkwaardige foto’s.

Intussen hebben we de theorie van het smeden al een beetje onder de knie en nemen we afscheid van Booley en Robben.

Booley en Robben… tot nogmaals !

Intussen heeft Sophia nog een bezoekje voor ons uitgedokterd. Zij heeft een vriendin Susan, en deze heeft de kleinste wijn-estate van Zuid-Afrika. Alhoewel ze ’s namiddags geen bezoek ontvangt zal ze voor ons een uitzondering maken. Suzan ontvangt ons met haar breedste glimlach en ze zal ons in één uurtje inwijden in de kunst van de Porto- en de Muscat wereld.

SOETKAROO. De estate van Suzan.

Suzan heeft haar garage omgebouwd tot een wijnkelder.

Omdat ze haar eigen wijngaard heeft (1 hectare), zelf de druiven bewerkt en ze ook zelf bottelt mag ze de benaming “Wine Estate” voeren. Ze gaat er prat op de kleinste (en de fijnste) Estate te zijn van Zuid-Afrika. Suzan vertelt enthousiast over haar uit de hand gelopen hobby. De wijn die ze ons laat proeven is heerlijk en het is niet verwonderlijk dat ze met haar wijnen vier sterren scoort in de Platter.

Vrolijke Suzan zullen we ook niet vlug vergeten. En daarbij is ze een van de beste vriendinnen van Sophia en van onze gastvrouw Mai.

Naast Mai’s B&B ligt Gallery Café. Een prachtige kunstgalerij en tevens gerenommeerd restaurant. Vanavond daarheen dus en omdat het vrijdagavond is mogen het terug eens twee gerechten zijn. Het is vijgenseizoen en dus is de voorschotel vijgen met parmaham. Heerlijk!Vijgen met parmaham. Heerlijk !

Hoofdgerecht is een kudu steak en voor het dessert willen we wijselijk passen. Nog 25 meter stappen en we zitten op ons gezellig kamertje.