Inderdaad, vrijdag de 13e. Oppassen geblazen dus. Het begint al met ons te overslapen. Bijna 9 uur is het. Maar niet getreurd, vandaag is toch een dag zonder planning. Overigens is het ook bewolkt.
Bewolkt. Er ligt een kleedje op de Tafelberg.
Met de shuttle gaan we naar “Waterfront”. Er valt een fijne motregen uit de lucht en daarom trachten we het overdekt te houden. En we hebben geluk, want een zestal maand geleden werden hier twee oude scheepsloodsen omgebouwd tot shopping malls. De ene met het accent op voeding en lekkernijen van over de ganse wereld. De andere met shops, curiosa en artistieke artikelen. Beiden zijn ongeveer 3.000 m2, en elke winkelruimte is zonder één uitzondering ingenomen.
Lekkernijen allerhande… je kiest maar.
Van Europese pannen en potten…
tot Afrikaans porselein.
Meestal subtiel gepresenteerd.
In een boetiekje hangen tientallen militaire kostuums. De uitbaatster haast zich om te vertellen dat het kostuums zijn die ontworpen en zijn met een knipoog naar de militaire kledij. Maar ze hebben allemaal een trendy touch die hen onderscheidt van het militair uniform. Navraag leert dat ze maten hebben tot XXL, dus wil ik er wel eens eentje passen. Ik ben al bijna verkocht maar aan de blik van Hilde bemerk ik dat dit niets voor mij is. Als ik achteraf de foto bekijk die Hilde stiekem nam, dan moet ik toegeven dat ze wel gelijk had. Achteraf kon ik niet nalaten de foto in kwestie op Facebook te plaatsen. En wat blijkt… de meeste reacties zijn enthousiast. Mijn Waregemse buurvrouw Agnes doet er zelfs een schepje bovenop en photoshopt er decoraties op.
De linkse foto toont alleen de modieuze touch; één borstzak uit een bedrukt textiel. Op de rechtse foto heeft buurvrouw Agnes mij gedecoreerd.
In een andere art shop bemerk ik een man die ik onmiddellijk herken als een artiest die we twee jaar geleden ontmoetten in een galerij in Franschhoek. En hij draagt nog steeds dezelfde pet.
Zo’n kop kan je toch niet vergeten.
Iets verderop staat een jonge man goocheltrucks te demonstreren. Van drie verschillende koorden (één korte, één middellange en één lange) schamateert hij drie gelijke koorden. Jammer genoeg is deze truc niet alleen te kopen. Hij maakt deel uit van een ganse doos met een twintigtal trucks, en die is veel te volumineus om mee te zeulen. Er zit zelfs een toverhoed in de doos. Spijtig…
De truc met de koorden. Jammer genoeg niet alleen te verkrijgen.
In een volgend winkeltje zijn twee mannen kuifjes- en andere beeldjes aan het beschilderen. Niet mis. Maar mijn aandacht wordt meer getrokken door de broek van één van die mannen. Deze doet me denken aan een Pollok of een Degloire…
Kuifje beschilderen…
Pollok of Degloire?…
Iets verderop denken we een schilderij of een beeldhouwwerk te op te merken, maar wat dacht je… een zwarte dame in levende lijve.
Jawel, een zwarte dame van vlees en bloed.
Van hieruit gaat het terug naar de buitenwereld want intussen is het opgehouden te regenen. Het is al bijna 14 uur en we passeren “Den Anker”. Wat dacht je… een mosseltje met frietjes voor Hilde en een ameriquain- friet voor mij. Bevloeid met een Fruitesse van Liefmans.
“Den Anker”. Place to be in Waterfront.
We zitten op het zijterras van Den Anker en aldra komen er een paar muziekbandjes het beste van hun kunnen demonstreren. Bij eentje ervan ben ik wel onder impressie van hun mooie zwartwit koppen.
Zingen kunnen ze…
Afrikaanse instrumenten bespelen kunnen ze…
en schilderen kunnen ze blijkbaar ook.
Om de retourshuttle naar de WESTIN te nemen moeten we door de grote Waterfront Mall en hier is het all Valentijn die de klok slaat. Wij hebben vandaag al iets te vieren (niet vrijdag de dertiende maar iets gans anders) en morgen is het dus weeral prijs. Valentijn.
De Valentijnrage zit er blijkbaar in. (De linkse man is precies niet verliefd)
Hilde is blijkbaar ook in vervoering… en ze heeft liever dat ik wat op afstand blijf.
Deze exotische vogel is de juwelierszaak binnengevlogen. Misschien ook op zoek naar een Valentijn voor zijn liefje?
Geef toe; ’t is wel een heel mooie vogel.
’t Is 17 uur geworden en ik heb het intussen allemaal gezien. Hilde precies nog niet. Ik neem dus de shuttle en Hilde belooft binnen een half uurtje achter te komen. Vanavond hebben we een superleuke FaceTime met zowel de familie van dochter Caroline als deze van zoon Mehdi. 10.000 km van elkaar en we zien en horen ons alsof we naast elkaar zitten. Blij te horen dat in Waregem en Knokke alles opperbest gaat, de partiële proeven zeer goed verlopen zijn en ook het weer naar de goede kant aan het omslaan is. Plezant om dit allemaal te horen. We beloven van nu af aan regelmatiger te FaceTimen. Het is super eenvoudig en… het kost niets. Vanavond willen we het sober houden en beperken het culinaire tot een lichte snack met een glaasje wijn op verdiep 19 van WESTIN. Mooie zonsondergang.
Zonsondergang op Signal Hill.
Het leukste van die dag ( vrijdag 13/2) was toch de aangename babbel met het thuisfront via skype. Wij vonden alvast dat jullie er ZEER GOED uitzagen maar dit waarschijnlijk vooral doordat deze vrijdag de dertiende voor jullie een extra betekenis had….