Ons laatste ontbijt in het appartement. Wel een beetje in mineur, want om 8 uur valt weeral onaangemeld de stroom uit en bij navraag in de receptie zal dit tot 10u30 duren. Koffie maken met Nescafé en heet water uit … de douche. Nu nog de sleutels afgeven in de receptie en we kunnen vertrekken. Maar niet vooraleer we nog eens gedaan hebben wat we al een ganse week wilden doen; die twee hengsten die voor de receptie staan eens bestijgen.
Afscheid aan Port Owen.
Tegen 10 uur zijn we uiteindelijk toch de weg op in de hoop rond de middag in ons tussenstation Lambert’s Bay aan te komen. Ongeveer halfweg en aan de kustlijn maken we een stop aan een openlucht afspanning voor een koffietje. Maar wat blijkt? Hier is niemand aanwezig; dus ook geen koffie.
Mooie strandtent doch niemand te bespeuren.
Dan maar een wandelingetje op het strand. Schelpjes zoeken en kiekjes nemen. De woeste zee en de ganse omgeving zijn hier anders wel bedwelmend mooi.
Hilde met haar kiekjesmachien ( I Pad )
Herman aan de waterlijn op zoek naar schelpjes.
Zoals gepland komen we tegen de middag aan in Lambert’s Bay. We strijken ons neer in Weskus Kombuis en als naar gewoonte hebben we weeral voldoende met een voorschotel. Dienstertje Pollin serveert met een brede glimlach twee maal een half kreeftje en één maal calamari.
Weskust Keuken; gespecialiseerd in kreeft.
En nu op verkenning in Lambert’s Bay. Ooit was dit een klein vissersplaatsje, maar tegenwoordig komen er jaarlijks duizenden toeristen naar Lambertsbaai. Het was het laatste punt dat Bartholomeus Dias aandeed alvorens de Kaap te ronden in 1487.
De haven van Lambert’s Bay. Met een visfabriek en ook een fabriek van aardappel chips.
De belangrijkste trekpleister is Vogeleiland. Het eiland is een belangrijke broedplaats van de Kaapse Jan Van Gent.
Voëleilanf = vogeleiland.
Het grootste deel van het eiland is afgesloten, maar er is een uitkijktoren waar we te voet naar toe kunnen en van waar we het rijke vogelleven kunnen observeren. 
Van hieruit kunnen we het vogelleven observeren.
Er valt inderdaad heel wat te observeren.
Tijdens het broedseizoen (van september tot maart) treft men er wel meer dan 15.000 exemplaren aan. De typische “kara-kara-kara” geluiden die deze vogels produceren is overweldigend evenals de doordringende geur die zij verspreiden. De aanblik is echter onvergetelijk.
Een blijvend durend spektakel.
Je raakt er maar niet op uitgekeken.
In de uitkijktoren leren we aan de hand van mooie tekeningen ook iets meer over de handel en de wandel van de Jan van Genten.
Onze vogelkennis is weeral flink aangescherpt. Tevreden over de opgedane ervaring begeven we ons naar ons volgend doel Clamwilliam. Tegen 18u30 bereiken we dit vredig stadje en onze B&B Vredeoord moeten we niet lang zoeken want verleden jaar verbleven we hier ook. Onze gastheren Patrik en Valerie zien er nog altijd stralend uit en we mogen onmiddellijk aan de welkomstdrink. Patrik is apetrots op zijn nieuwe gitaar. Geloof het of niet; het is een plooibare gitaar. En ze klinkt nog goed ook. We krijgen een heuse welkomstserenade.
Patrik is apetrots op zijn plooibare gitaar.
De weeral mooie dag wordt besloten in het centrum van Clamwilliam waar Fortune (onze dienster van DAM bistro) ons een reuze Pizza voorschotelt.
Hier zit de (werk-) week er ook bijna op. Door iedere avond jullie verslagen te lezen, dromen we steeds een beetje mee… Hier blijft het echt (mooi) winterweer met slechts enkele (overdag positieve, ’s nachts negatieve) graadjes en overdag ofwel enkele witte vlokjes ofwel deugddoende ( achter glas toch) zonnestraaltjes. Blijf van jullie trip genieten!
Hallo Chris en Hilde’
Heel tof om alles te kunnen volgen precies of ik ben erbij.
Geniet er verder van.
Dikke knuffel
Luce