Om 8 uur reeds genieten we van een uitgebreid ontbijt. Patrik en Valerie komen ons gezelschap houden en weten ons heel wat te vertellen over de streek.
Patrik en Valerie. Altijd goedgeluimd.
Vandaag immers zijn we van plan om een uitstap te doen naar Wuppertal, een piepklein dorpje op ongeveer 110 kilometer. En met welke stad is Wuppertal verbroederd? … Jawel, met Wuppertal Duitsland. Valerie haalt er de kaart bij en weet ons haarfijn de route te beschrijven. Patrik vertelt nog dat Valerie verzot is op Belgische chocolade en in een mum tovert Herman een handvol chocolade-eieren te voorschijn. 
Valerie is dolgelukkig met haar Belgische chocolade eitjes.
Waar zou dit meidje beter kunnen werken dan in VREDEOORD?
Tegen 10 uur schieten we met ons Nissannneke de weg op en reeds na enkele kilometer krijgen we de 730 meter hoge Pakhuispass voor de kiezen. Daarenboven is het parcours gespekt met wegenwerken om de 5 à 6 kilometer. Maar dat weegt niet op tegen het schitterend landschap dat we voorgeschoteld krijgen. We zitten middenin de Cederbergen en we worden het ene panorama na de andere bergtoppen voorgeschoteld. Adembenemend soms. Zelfs onze oren beginnen ervan te suizen.
Prachtige panorama’s.
Kleurrije bergtoppen.
Eénmaal zien we in de diepte een lappendeken van bewerkte velden liggen. We hebben er het raden naar welke planten of gewassen dit kunnen zijn.
Een lappendeken van bewerkte velden. Wat mag dit wezen.
Langs de weg loopt een eenzame zwerver en we houden halt om bij hem naar dat lappendeken te informeren. Schijnt een rooibos thee plantage te zijn. Hij weet ons ook te vertellen dat we nu in de enige streek in de wereld vertoeven waar rooibos thee vandaan komt. Deze uitleg verdient een petje…
Deze uitleg verdient een petje.
Een zo rijden we nog anderhalf uur door dit prachtig paradijs. Sporadisch ook versierd met prachtige Kaap-Hollandse huizen.
Mooie boerderijen tegen de achtergrond van het Cedergebergte.
Door de vele stops loopt het al tegen 12u30 aan voor we Wuppertal bereiken. Een piepklein dorpje van niets. Het is vrijdag en de lagere school is reeds uit. Op de pleintjes en in de aarden straatjes zijn de uitgelaten kinderen hun voormiddag stilzitten in de klas aan het afreageren. Snoepend, zingend, dansend en ze zijn kennelijk blij met onze aanwezigheid.
School is out…
als dat niet plezant is…
en de pret kan niet op.
Het dorp heeft een rustige sfeer waar tijd en moderne ontwikkelingen een eigen tempo hebben. De witgekalkte huisjes in Kaaps-Hollandse sfeer, de witte kerk omgeven door de heuvels van de Cederbergen geven het dorp een heel eigen karakter. Het meest kenmerkend aan de kerk is de klokkentoren achter de kerk die doet denken aan Griekse kloosters.
De klokkentoren doet denken aan de Griekse kloosters.
Het schoenmakersvak vormt in Wuppertal een belangrijke traditie. Specialiciteit zijn de velschoenen (velskoene), een handgemaakte schoen van leer. Ook nu worden deze schoenen nog altijd in Wuppertal gemaakt in een fabriekje dat door Louis Leipoldt is opgericht. Louis Leipoldt is één van Zuid-Afrika’s bekendste dichters.
Louis Leipoldt.
Op weg naar het schoenfabriekje.
Schoenen in echt leer.
Aan leesten geen gebrek.
Het centrum van het dorp wordt gevormd door een winkeltje met informatiecentrum, lunchroom ‘Lekkerbekkie’ en museum, gelegen in een complex van Kaaps-Hollandse huizen met rieten daken en lemen vloeren.
In het dorpswinkeltje is van alles te koop…
zelfs tweedehandskleren.
De Kaaps-Hollandse huizen in het decor van het Cedergebergte. Mooi mooi!
In het dorp wonen vooral kleurlingfamilies die hier sinds de 19e eeuw zijn gevestigd. Voor school of andere zaken zijn ze aangewezen op dorpen als Clanwilliam. Veel van deze families wonen in gehuchtjes in de omgeving van Wuppertal waar ze leven van rooibosthee verbouwen of andere landbouwproducten. Een bezoek aan Wuppertal is voor hen vaak een daguitje omdat ze meestal te voet komen of per ezelskar. Nu nog vlug naar de Hogere School (Hoërskool noemt dat hier) want binnen een half uurtje begint voor hen ook het weekend. We worden verwelkomd door de directie, en we mogen vrij enkele klassen binnenstappen. Uiteraard wordt in elke klas een lied aangeheven ter onzer ere. 
Allemaal rechtstaan…
en een lied ter onzer ere.
Het prachtig schrift van een leerling. Les anatomie.
Ook van deze leerlingen wonen er verschillende in afgelegen dorpen. En dus blijven ze hier een ganse week op een soort internaat (?). Maar het is het vrijdagnamiddag en straks zullen ze met busjes of bakkies naar hun dorp gevoerd worden. Om zondagavond terug te keren naar Wuppertal.
Dit bakkie zit al overvol studenten die huiswaarts mogen.
Op de terugweg van de school lopen we nog even door het kerkhof. Allemaal Duitse namen hier op de graven.
Allemaal Duitse namen.
alsook mooie teksten in het Afrikaans.
Op de terugweg, dezelfde als de heenweg, maken we nog een halte aan een Farmstall ( =afspanning), de Khoi Kitchen. Een koffiehuis met bijhorend winkeltje. Hier koop ik in den duik een geschenkje voor 14 Februari. We bestellen drie cappuccino’s en als de uitbaatster Charity de koffie’s komt opdienen blijft ze bij ons praten. En binnen de kortste keren hebben we weeral vier gemeenschappelijke kennissen. Bij het neerzetten van een koffietas worden we plots opgeschrikt door een grote gekko die op tafel springt. Een prachtexemplaar…
Een heuse gekko op tafel.
Nu met grote spoed naar Patrik en Valerie in Clamwilliam. We zijn immers tegen 19 uitgenodigd aan Patrik’s braaifestijn.Als we het erf van Vredeoord oprijden staat Patrik al in vol ornaat aan zijn braai-oven.
Patrik’s braai…
Er zijn nog twee genodigden, en hoe kan het anders… ook Belgen. Mama Mieke en dochter Elke uit Sleidinge. Super sympathiek. En weeral hebben we verschillende gemeenschappelijke vrienden. Waaronder Greta en Roger Vandewiele, de eigenaars van een B&B in Wilderness, die wij reeds een viertal jaar kennen en waar wij binnen een paar weken ook op logement gaan. We zitten in zo’n groot land, maar elke dag verkleint de wereld. Intussen zijn de steak’s klaar en Patrik serveert ons een bord om “u” tegen te zeggen. 
Steak à la Patrik.met camembert en een heerlijk slaatje à la Valerie.
De avond wordt besloten met een heerlijk dessertje en een glaasje wijn. Meer moet dat zeker niet zijn!