De boottocht met de Pelican is voorzien tegen 11 uur, dus hebben we tijd zat om één en ander nuttig of ander taakje te versieren. Bij Hilde is dat natuurlijk terug de was en ook de voorbereiding van de lunch. We hebben immers gepland om deze middag op het appartement een koude schotel te eten. Internet is weer nul de bottes, en daarom gaan we naar de receptie omdat we daar een beetje bereik hebben. Maar hier ook héél traag. Onderweg van de receptie moeten Herman en Hilde eerst nog een paar speeltjes uitproberen.
Een paar speeltjes uitproberen…
Zelfs een spelletje schaak.
En om 11 uur stipt staan we weeral gepakt en gezakt aan de steiger van de “Pelican”. We begroeten Jossef, doch krijgen direct te horen dat hij niet Jossef dan wel Tollie noemt. Zijn naam staat zelfs in koeien van letters op de boot geschilderd. Van ie of van waar hadden wij die naam “Jossef” gehaald?… Joost mag het weten.
Tollie’s boot.
Ditmaal zijn we met 13 (oeie…) passagiers. Tally verzekert ons dat er niets kan gebeuren, doch verontschuldigt zich dat hij wegens het aantal van 13 passagiers verplicht is de veiligheidsintructies door te nemen. 
Veiligheid eerst!
We meren af richting Bergrivier. Terwijl echtgenote Madeleine het roer overneemt komt Tallie aan de hand van een prachtig vogelboek vertellen over de 214 verschillende vogelsoorten die hier huizen en hij verzekert ons dat we er minstens 100 zullen te zien krijgen.
Tollie met zijn vogelboek.
Pas vertrokken of daar scheert reeds een pelikaan rakelings naast onze boot die ook “Pelican” noemt.
Eenmaal de Bergrivier opgevaren zitten we middenin een paradijs voor vogelaars. Twee Duitse lady’s kunnen in hun vogelboek niet vlug genoeg de species opzoeken en aankruisen die we te zien krijgen. 
De Blacksmith Lapwing
en aanstippen maar…
Tally is een gedreven ornitholoog en hij weet het ook bijzonder goed over te brengen. Regelmatig doorspekt met een vleugje humor. Wij schijnen heel veel geluk te hebben vandaag, want we ontdekken van op korte afstand de zeer zeldzame blauwe reiger. En nog uitzonderlijker schijnt de kingfisher te zijn.
De blauwe reiger… zeldzaam.
Twee Kingfishers.
Op den duur zijn ze bijna allemaal aangevinkt in het vogelboek…
bijna allemaal aangevinkt.
De grote witte pelikaan…
de grote flamingo.
en de ibis.
De boottocht van twee uur zit er bij deze bijna op. We varen nog langs de achterkant van Hotel Riviera, onze internet-toevlucht.
Hotel Riviera, ons internet toevluchtsoord.
Afscheid aan Tallie en zijn Madeleine. Op het appartement is Hilde binnen de kortste keren klaar met een koude schotel voor elk, aangevuld met heerlijk gestoofde patatjes. En nu een uurtje siësta aan het zwembad.
Een uurtje aan het zwembad.
Tegen 16 u zit ons dasje en ons jasje goed want we willen nog een uitstapje maken naar Paternoster. Een veertigtal kilometer. Eenmaal aangekomen maken we een wandeling langs de waterkant. Prachtige huisjes, allemaal witgeschilderd. Zonder één uitzondering.
Witte Paternoster…
De vissersloepjes zullen morgenvroeg uitvaren om hun netten te gaan ophalen.
Toevallig botsen we op Restaurant Reuben’s, en we herinneren ons van vorige jaren in dergelijke restaurants geweest te zijn, onder andere in Franschhoek. We beperken ons op een voor elk verschillende voorschotel aangevuld met een glaasje water of wijn. In mijn geval op water gezien nog 40 kilometer te rijden en ook wegens pijnsteekjes in de linkerknie… PS (staat niet voor post scriptum maar voor mijn huisdokter in Waregem) mailde mij dat het misschien beter is de wijn enkele dagen te vervangen door water.
Restaurant Reuben’s. Mooie locatie,
met prachtig interieur.
De terugweg naar Velddrif verloopt probleemloos. Gezien de volle maan is het niet echt pikdonker. Na het nieuws op BVN het beddeke in!