De hemel zit toe en er hangt een soort nevel in de lucht. Maar toch warm genoeg om buiten op ons terras te ontbijten. We hebben gisteren een publiciteit opgemerkt van een fossielenpark, en dat is bij mindere weersomstandigheden misschien wel de ideale uitvalsplaats. We trekken er dus op af, niet vooraleer echter een uurtje te gaan internetten in Riviera Hotel.
De Westkust is een schatkist… en dat is werkelijk ook zo.
Net buiten Vredenburg en op minder dan vijftien kilometer van Velddrif komen we bij het West-Coast Fossil Park. Dit is het enige fossielen park in Zuid-Afrika. Hier werd zelfs een afdruk gevonden van de tot nu toe enige beer van Afrika temidden van 200 andere soorten fossiele afdrukken.
Eerste kennismaking met het Fossil Park
Nadat we wat rondgekuierd hebben krijgen we een gids toegewezen, met name Nicky. Hij werkt hier 16 jaar in het Fossil Park, en voordien was hij mijnwerker in de nabijgelegen fosfaatmijnen. Nicky troont ons mee naar de verschillende locaties waar fossielen werden opgegraven.
Nicky, onze gids.
Van hieruit weet hij ons alles te vertellen over de fossielen.
Wanneer een organisme sterft en begraven wordt door sedimenten, bestaat er een kans dat het bewaard kan blijven als fossiel. In veruit de meeste gevallen gebeurt dit niet, en vallen de resten ten prooi aan natuurlijke opruimers (zoals aaseters) en rottingsprocessen. Echter, door specifieke omgevingsfactoren zoals een snelle begraving of in extreem zuurstofarme milieus, krijgen de natuurlijke opruimers geen kans en kan een organisme bewaard blijven als fossiel. Door opeenstapelende sedimentlagen verhoogt de druk in de laag waarin het organisme of de resten ervan begraven zijn geraakt. Versteningsprocessen komen op gang, en het oorspronkelijk organisch materiaal wordt vervangen door minerale componenten: de resten zijn ‘gefossiliseerd’. Deze wetenschappelijke uitleg speciaal voor kleindochter Léonie die begeesterd is van archeologie.
Dit is de enige plaats ter wereld waar giraffen met een korte hals werden gevonden.
Nicky vertelt ons dat hier unieke fossielen werden gevonden van een beerachtig dier, van katachtige dieren met sabeltanden en van giraffen met een korte hals. En hij weet ons nog alles te tonen ook. Hij spreekt over miljoenen jaren als een boer over zijn kleine patatjes.
De fossielenwereld; veel boeiender dan gedacht.
De schedel van een rhinoceros.
Vroeger kwam de zee tot op de plek waar we nu staan. Heden ten dage moeten we twintig kilometer verder om bij de zee te komen.
We stammen wel degelijk af van de apen.
Het is al na veertien uur als we afscheid nemen van Nicky. Enkele kilometer verder in Saldahna springen we binnen bij Captain’s Cabin en spijts het late uur kunnen we nog een spaghetti bestellen. Op de terugweg zullen we ook nog de Spar aandoen om wat proviand op te slaan. We springen ook nog binnen in de receptie van onze Port Owen en daar weet men ons te vertellen dat we kunnen inschrijven voor de boottocht die we zondag mankeerden, en dit om 11 uur in de voormiddag. Schrijf ons maar op! Bij de prachtige zonsondergang zien we weeral een groot gedeelte van de 100.000 cormorants terugvliegen naar hun rustplaatsen. Ze vliegen hoog, dus… morgen minder weer!
De cormorants vliegen hoog… morgen geen al te best weer.
In Fossil Park vonden we een foto die een beter beeld geeft van het feit dat die cormorants tot 80 ton vis kunnen consumeren.
Herman blijft kok van dienst en hij is verzot op onze barbecue. Vanavond dus een heerlijke Afrikaanse steak met patatjes en tomaatjes.
Heerlijke steak à la Herman.