Omdat er vandaag nog niets verschenen is op de blog komt er al een reactie om te vragen als het verslag op de lange baan zit. We gaan vandaag inderdaad naar Langebaan. Maar eerst het ontbijt op verdiep 19 met het prachtig uitzicht. Onze ogen vallen plots op de grote building van FNB waar een vijftal mannen een bijkomende verdieping aan het optrekken zijn. En geloof het of niet, om 8u30 laten ze zich 70 meter naar beneden glijden voor de schafttijd. 
70 meter hoog een verdieping aan het optrekken…
en 70 meter naar beneden om de boterhammetjes te verorberen
Het uitchecken bij de alom vriendelijke Lisa verloopt als een fluitje van een cent. 
De altijd vriendelijke Lisa.
Ons Nissanneke staat er pronkend bij, en ditmaal zit de koffer propvol. Onderweg passeren we terug Bloubergstrand en we nemen er zelfs de afslag. Een kijkje op het mooie strand en een koffietje op het terras van “On the rocks”. Recht tegenover is de kunstboetiek van Hettie, en daar springen we ook nog eens binnen, want Herman wil persé ook Hettie leren kennen… maar Hettie is weeral niet thuis. Haar Mama is druk in de weer met de schilderles en de zes volwassen leerlingen (5 dames en één heer) zijn inderdaad mooie werkjes aan het schilderen.
Nogmaals halt bij Studio 42.
Nu nog een 90 tal kilometer te gaan; we hebben dus tijd zat. Korte stop om voor de eerste maal benzine te tanken en een pompbediende gelukkig te maken met een RadioShack petje.
Onze pompist met zijn petje.
De volgende halte is het piepkleine stadje Darling met zijn alomgekend museum. Rust, platteland en cultuur lopen in Darling harmonieus door elkaar. Het dorpje in de Groenekloof-vallei heeft sinds de komst van Pieter Dirk Uys in 1996 met zijn Tannie Evita een grote verandering ondergaan. Pieter is sinds de jaren ’70 een belangrijke cabaretier die zijn kritiek onder het Apartheidsregime verpakte in het personage Evita, een blanke Afrikaans sprekende vrouw getrouwd met een politicus van de Nationale Partij. Via haar mond bleek het mogelijk allerlei misstanden aan de kaak te stellen. In 1996 besloot Pieter in Darling een theater te openen waar hij zijn alter ego voorstellingen kon laten verzorgen. Evita se Perron is sindsdien uitgegroeid tot een artistiek centrum waar tannie Evita Bezuidenhout regelmatig optreedt en publiekelijk een oogje op het reilen en zeilen van de democratie houdt. Op andere dagen is het restaurant geopend en ook vandaag kunnen we de sfeer van het theater even proeven. 
Darling. Bemerk links Evita se Perron op de sporen.
Ditmaal liggend op de sporen…
Naast het restaurant is er een gallery waar tientallen schilderijen met een beeld van Evita hangen. Elke schilderij verwijst naar een grootmeester uit de schilderkunst. 
Evita à la Gustav Klimt,
Evita à la Vincent Van Gogh,
Evita à la Picasso… en zo zijn er nog tientallen.
Evita à la Hilde Verhaert.
En de stationschef… die zag dat het goed was.
Samen eten we een sandwich met hesp, kaas, salade en tomaten en daarna vervolgen we onze weg naar Langebaan en “Le Mahy”. Onze GPS Lady Ellen vergist zich wel van nummer; we komen aan in de juiste straat, maar aan het verkeerde huis. Dit wordt echter vlug gecorrigeerd en vijf minuten later staan we voor de deur Van “Le Mahy”. Het ziet er zeer verzorgd uit.
“Le Mahy; zeer verzorgd.
Gastvrouw Bernardine en één van haar hondjes Zoë ontvangen ons hartelijk. In de kortste keren hebben we onze kamer ingenomen en kunnen we in ons privé tuintje wat uitblazen. Maar owéé Zoë; Hilde krijgt me daar ineens oprispingen aan haar maag en binnen de kortste keren is ze zo ziek als Zoë. Misschien een voedselinfectie van de rauwkost in de sandwich? Gelukkig kan ze redelijk vlug overgeven en voelt ze zich kort daarna al wat beter. Na wat rusten op het bed besluit ze toch om vanavond op de kamer te blijven. Samen met Herman gaan we een snackje eten in het nabijgelegen Windtown Lagoon Resort. Op goed één uur zijn we terug. En Hilde vertoeft al in dromenland.
Verslag op de lange baan? (Grapje!)