Het heeft nog duidelijk wat voeten in de aarde om een B&B in Blouberg of omgeving te vinden. Gisterenavond is het niet gelukt en deze voormiddag ben ik er ook nog anderhalf uurtje zoet mee. Uiteindelijk heb ik er eentje beet en volgens internet ziet “Five Options” er heel degelijk uit, en nog betaalbaar ook. Voor wat die vijf opties staan hebben we nog steeds het raden. Tegen 11 uur kunnen we dan zonder problemen uitchecken in de WESTIN, en tegen 12 uur wordt onze bakkie (auto) voorgereden. Een spiksplinternieuwe witte Nissan Sentra. Hij heeft slechts 6.000 kilometer op de teller. Van Sentra heb ik nog nooit gehoord, maar ’t is een Nissan, en daar ben ik fan van. “Fan van Nissan”.
Selfie van ons beiden met onze Nissan Sentra.
Blouberg en Bloubergstrand liggen op slechts een dertigtal kilometer en een half uurtje rijden van Cape-Town. Ideaal dus om ons terug aan het links rijden, het stuurwiel langs de rechtse kant en alle toeters en bellen van die Nissan aan te passen. Tot twee maal toe zetten we ons op de kant en proberen onze GPS in te stellen naar onze B&B Five Options, maar de koppige Garmin weigert steevast het adres te accepteren. (Hoor je mij al vloeken?) Wat zal later echter blijken; onze B&B ligt niet in Blouberg maar wel in randgemeente West Beach. Omdat Blouberg een de sjiekste plage van de Westkust is pronken veel omliggende horecazaken met die naam. Vergelijk het met een hotel van Zulte (zijn daar wel hotels?) dat zou aangeven dat het in Waregem gelegen is. Nogal een geluk dat ik de Garmin niet door het venster kieperde. Five Options ligt op de koop toe midden in een villawijk, en wij (lees ik) hebben vergeten het huisnummer te noteren. Als de nood het hoogst is, is de redding nabij onder de vorm van een politiecombi op patrouille. Hilde haalt al haar charmes naar boven; in een mum is het gefikst, en de twee bobby’s loodsen ons tot pal aan de voordeur van de “Five Options”. We worden opgevangen door een pikzwarte boy Marc, Die kerel heeft macht als een paard. Gezwind en met de glimlach zeult hij onze tassen en valiezen naar de eerste verdieping. We beschikken over een heuse suite en boven ons bed (beter dan in ons bed) staat er, jawel… een leeuw.
Ons bed… zonder verdere uitleg.
Nadat we de formaliteiten geregeld hebben met Karen, de huisverantwoordelijke scheiden onze wegen. Hilde gaat een uurtje aan het zwembad zonnen terwijl ikzelf een beetje ga bloggen op de kamer. Tegen het vieruurtje dirken we ons wat op om Bloubergstrand aan te doen. Hoewel wij de kust hier al verschillende jaren kennen blijft hij toch nog steeds bekoren. De wilde zee, de rotsen, het zwalpende zeewier, het spel van de zon, de Tafelberg aan de horizon… indrukwekkend.
De zee bij Bloubergstrand
Toevallig maken we kennis met een koppeltje senioren die er een gewoonte van maken om twee à drie maal per week te komen picknicken op een van de vele rustbanken met zicht op zee. Papa houdt de zonnescherm in de hand terwijl Mama minutieus de hapjes verdeelt die mooi gerangschikt liggen in de isomobox. Gelukkige mensen…
Mama zorgt voor broodjes, Papa zorgt voor lommer…
Van hieruit is het maar een boogscheut af van de kunst- en juwelengalerie van een lieve vriendin die we al een viertal jaren kennen; Hettie Hester. Samen met haar Mama runt ze Studio 46. Haar Mama is schilderartiste. In de garage runt ze een kleine teken- en schilderschool voor kinderen en volwassenen. En Hettie ontwerpt en fabriceert juwelen die ze dan in de galerie aan de man/vrouw brengt. Het is trouwens Hettie die ik verleden zomer nomineerde om deel te nemen aan de ice-bucket challenge. Ze kieperde de ijsemmer over haar hoofd vanop het strand, en dit met de Tafelberg in de achtergrond. Maar vandaag hebben we geen geluk. Hettie is deze namiddag niet aanwezig; een halve dag naar ’t stad (Cape-Town) om accessoires voor haar juwelen op te halen. 
De trap naar Studio 46
Je kan er niet naast kijken…
De Mama weet ons ook hartelijk te ontvangen. We krijgen een koffietje aangeboden en we maken een afspraak om morgennamiddag terug te komen. 
Hilde met Hettie’s Mama.
Omdat het intussen al dik 18 u is geworden besluiten we om hier in Blouberg nog een kleinigheid te verorberen, en daarvoor is “Ons Huisie” de ideale plek. Zicht op de zee en de zonsondergang en keuze zat uit kleine snack’s.
“Ons Huisie”… meer moet dat niet zijn.
Avondschemering vanop het terras van “Ons Huisie”
De volgende morgen (intussen al vrijdag) bij het ontbijt maken we wat beter kennis met Karen, de verantwoordelijke van 5 Options en ook met een charmant koppel Oostenrijkers die elk jaar voor twee maand naar Zuid-Afrika komen, hoofdzakelijk om te golven. Nadien boek ik per telefoon onze B&B voor de volgende twee of drie dagen, en tegen 11uur trekken we terug naar Blouberg. Hettie is nu wel aanwezig maar in de Studio 46 is het een drukte van jewelste. Zowel Mama als Hettie draaien dol. Er is onder andere een klanten die een retouche wil op een ring, en die dame moet zonodig voor de middag verder reizen. We besluiten dus om deze namiddag rond 16 uur terug te komen. We rijden een vijftal kilometer verderop naar Big Bay alwaar we nog een wandeling maken. Net zoals in Waterfront Cape-Town staat ook hier een immense kader opgesteld waarin men een prachtige afbakening krijgt van de Tafelberg. Ik fotografeer een jong koppeltje dat poseert in de kader, en vice-versa neemt het koppeltje een foto van ons. 
Weeral een souvenir rijker…
Het is intussen 14u en het gevoel bekruipt ons dat we onze planning om vanmiddag niet te eten zullen moeten laten varen. Een leuk restaurant op de dijk verwelkomt en als we onze gevoelens kenbaar maken dat we graag een pizza zouden eten maar dat we echt geen grote honger hebben, dan stelt de kelner zelf voor; deel er eentje. Eén pizza Hawaï geserveerd met twee borden en bestekken, en dit zonder één rand supplement. Aangevuld met een glas witte wijn en een schweppes tonic kost ons dat de ronde som van 115 Rand, zijnde een tegenwaarde van 8,5 €. Wie doet beter? En de Hawaï was nog superlekker ook. Driemaal is scheepsrecht, en dat is bij Hettie ook het geval. Ze heeft ons nog maar gehoord vanuit haar atelier, of daar verschijnt ze met een wijnfles in haar schort en drie glazen in de hand. In die omstandigheden is het niet gemakkelijk om een “drukkie” te geven maar het lukt toch wel.
Verwelkoming op zijn Hettie’s.
Hettie troont on mee naar de tuin waar we ons gezellig installeren. We hebben een gezellige babbel, nippen aan een lekker wijntje en het verhaal van de ijsemmer komt regelmatig aan bod. Achteraf laat Hilde zich nog verleiden door een paar oorringetjes (voor haarzelf) en een kettingetje met pendant (voor dochter Caroline). 
Hilde met de oorringetjes …
en ik met een rode kop (van de zon!)
Na het afscheid aan Hettie en haar Studio 46 trekken we terug naar het strand, want de avond begint te vallen en er zitten heel wat surfers en kaiters op het water. En dat willen we niet missen.
Zonsondergang met containerschip en kaitzeil.
Voor vanavond hebben we resto gereserveerd waar we vroeger al twee maal een schitterende ervaring hadden; Orca in Melkbosstrand. En ’t was weeral van dat. Een “Orca combo” met calamari, gamba’s en een zeetongetje, en dit een een cajun sausje… om meer dan de vingers en duimen af te likken. Er bleef niet veel over…
Geen doggy bag vandoen!
Tegen de klok van tien veilig in onze “Five Options”
Naar mijn weten zijn er in Zulte inderdaad geen hotels, maar als jullie binnen drie maanden willen afkicken, kunnen we wel iets ‘omtoveren’…….