Het is dik 8u30 als we aan de ontbijttafel komen. Het tempo is blijkbaar ietsje aan ’t zakken. Luc stelt ons een glaasje bubbels voor, maar daarvoor passen we allemaal. Op de helling van Luc’s prachtige tuin grazen twee schapen, en toen we hier verleden jaar langs kwamen was er juist eentje die gelammerd had. We informeren naar de toestand van het lammetje. Het beestje zou nogal een moeilijk karakter hebben – het heeft immers een Belgische roots – en het werd afgezonderd naar een andere locatie. Het bewaakt nu de verrichtingen aan de betaalautomaat.
Na het klassieke stramien, valiezen pakken, wagens laden en afscheidsportretje maken gaan we nog een wandelingetje maken in centrum Robertson. Er zijn trouwens een paar dames die dringend behoefte hebben aan melk – muggenmelk.
Robertson ligt ook midden in de winelands, en dus lopen we ook nog even langs bij een paar van die wijnhuizen. Arabella is er eentje van. Vooral gekend om zijn Sauvignon Blanc, maar niet alleen om de wijn, maar ook om hun fokkerij van paarden. In al kun wijnlabels
gebruiken ze immers een paard als logo. Zij exporteren zowel hun wijnen als hun paarden over de ganse wereld. Wij hebben hier wel geen geluk, want enerzijds zijn ze gesloten en anderzijds lopen de paarden allemaal zeer ver van de omheining van het domein. Enkele kilometer verder bereiken we Estate Van Looveren. De bouwstijl van de wijnopslagplaatsen doet denken aan de Sherykelders in het Spaanse Jerez de la Frontera.
De eigenaars zijn vier kozijns, en één van hun grote, en hun beste wijnen dragen dan ook de naam “Four Cousins”. Het domein heeft prachtige oude tuinen met weelderige bloemperken, vooral hortensia’s.
Lieve vrienden, door allerlei omstandigheden hebben we een drietal weken niet naar jullie reportages gekeken, vandaag de achterstand ingehaald … Het blijven prachtige foto ’s en interessante commentaar … Christian, heb je al inspiratie opgedaan voor het volgende ” mannen koken ” ? Sommige foto ’s doen ons vermoeden van wel …
Hilde, je ziet er stralend uit. Geniet er nog van !