Woensdag 12 februari. Van Wildernis naar struisvogelstad Oudtshoorn.

Jawel Roger en Greta, ons Wildernis avontuur zit er hier ook weeral op. Veel te vlug! Bij het ontbijt hebben we nog een lange babbel. Wijzelf hopen Roger en Greta in juli of augustus terug in Waregem te mogen verwelkomen. We maken nog een afscheidskiekje.

We slenteren wel nog wat van her naar der, omdat we nog op zoek zijn naar 2 kamers voor begin maart. Niet zo eenvoudig, want door de lage koers van de ZAR (Zuid-Afrikaanse Rand) wil iedereen, vooral de Hollanders, naar Zuid-Afrika. Marco van Dolphin Dunes kan niets toezeggen want zijn baas is eventjes afwezig.

Tien minuutjes later krijgen we al een telefoontje van Dolphin Dunes om te melden dat alles volboekt is. Jammer ! Uiteindelijk komen we bij Peter terecht, de eigenaar van Phoenix Guest House. Hij kan ons twee kamertjes versieren, maar we mogen hem niet te lang bezighouden want vanavond heeft hij hier een receptie met dertig personen. Hij toont ons zijn heerlijke sausjes en we moeten ze ook even proeven. Speciaal maar super heerlijk. Ik vertel hem van ons groepje mannenkokers in België, en Peter belooft om mij een drietal eenvoudige doch heerlijke receptjes uit te leggen begin maart. En Peter heeft ook een prachtige Porshe oldtimer staan in de garage; dat zal Bert wel interesseren.

Voilà, weeral een probleem opgelost. Onderweg naar Oudtshoorn en ongeveer halfweg passeren we George, de stad waar we volgende maand de school gaan bezoeken waarvan een tiental leerlingen in September 2013 te gast waren in Waregem. De eerste studentin in geel uniform die we aanspreken vertelt dat ze van die school is en geeft ons exacte uitleg waar we de school kunnen vinden. Slechts een boogscheut van waar we staan. We stappen er op af, doch de school is reeds twintig minuten uit, en er slenteren nog slechts een tiental studenten rond. Maar intussen weten we toch waar we op 5 maart moeten zijn. Honderd meter verder is er een hamburger tent “PRIME” waar we in een vluggertje een  tonijnslaatje verorberen. Het is intussen al 15u30. We zijn nog maar pas terug de baan op als we een telefoontje krijgen van onze vier vrienden met de melding dat ze reeds in Oudtshoorn zijn aangekomen. Dus niet meer getreuzeld maar juist nu maakt GPS Ellen terug een foutje en rijden we radeloos verdwaald. En weeral brengt een politiepatrouille de oplossing.

Als we in onze B&B “MOOIPLAAS” arriveren worden we ontvangen door Andrei, een typetje die zijn geaardheid niet onder stoelen of banken steekt. Met een stemmetje om schat tegen te zeggen vertelt hij dat de vier vrienden reeds aan een struisvogeltoer begonnen zijn. De kwekerij van de dieren ligt aan de overkant en binnen de kortste keren zijn we terug bij de vrienden en… de struisvogels.

 

De gidse is zopas aan de praktische proeven begonnen. De toeristen mogen zelf eens op de struisvogel. Met dien verstande dat ze een bepaalde gewichtslimiet niet overschrijden.

Na de voorstelling is het stilaan tijd om aan tafel te gaan. We hebben elkaar heel wat te vertellen over de voorbije dagen en onze wederkerige ervaringen. Andrei met het schrille stemmetje stelt ons intussen allerlei lekkers voor, maar wat kunnen we hier anders eten dan… struisvogel.

Wij van onze kant vertellen Andrei dat we niet echt tevreden zijn over de struisvogeltoer. Verleden jaar ging het er volledig anders aan toe, met veel meer wetenswaardigheden en zelfs bezoek aan de broedmachines en de kleutertuin met de jonge kuikentjes. Andrei neemt direct de koe bij de horens, en komt ons  na enkele minuten giechelend melden dat Koos, de gids van verleden jaar ons morgenvroeg om 9 uur verder zal inwijden in de wondere wereld van de struisvogel. Met deze boodschap kunnen we alleen maar goedgeluimd gaan slapen.