Maandag 20 januari. Van Tulbagh naar Clanwilliam. (160 km)

Om 10 uur komt Maria naar ons “Dreamcatcher” huisje met de afrekening. Scheiden doet een beetje lijden, want we beleefden hier twee mooie dagen. Een uurtje later laten we onze Honda Civic los en sturen hem richting Clanwilliam. De wegen liggen er prachtig bij, en we mogen bijna overal 120 km/u rijden. Maar op een vijftigtal kilometer van ons doel is het feestje uit… wegeniswerken alom. Die laatst kilometers eisen meer dan anderhalf uur van ons geduld. Hilde heeft in haar kilo’s documentatie geen enkele deftige B&B gevonden, en dus opteren we maar voor het enige echte hotel aldaar; Hotel Clanwilliam. Maar wat blijkt… een echte ruïne. Vuil stinkend kot, restaurant en bar reeds meer dan een jaar gesloten. Geen airco terwijl Clanwilliam één van de warmste steden van de Kaapprovincie is. Voor morgen voorspelt men 38° C. Het dametje aan de receptie had reeds alles klaar om ons in te checken, maar die kans hebben we haar niet gegund. E weeral hebben we chance in onze onchance; rechtover het hotel bemerkt Hilde (alweer zij) een prachtig huis met een reuzepancarte “Guesthouse RECTORY”.

Esther, de gastvrouw, geeft ons een rondleiding in haar prachtige huis dat ze voor de fun uitbaat als B&B. Zijzelf woont met haar man, een dokter, in het huis ernaast. Ik vraag of eventuele medische zorgen inbegrepen zijn in ons verblijf, en daar stemt ze lachend mee in. Het oude herenhuis heeft ook een paradijselijke tuin met een mooi zwembadje.

Het is hier vandaag verschroeiend warm (om en bij de 38° C), en we zien het niet zitten om in deze temperatuur op stap te gaan. Daarom nemen we maar ons zalig gekoeld Hondatje om op verkenning te gaan.

Onze eerste halte wordt het toerismegebouwtje, waar we enkele interessante wetenswaardigheden vernemen.  We zitten hier midden in de rooiboswereld; de enige streek ter wereld waar rooibosthee groeit.

We zitten hier ook aan de voet van de Cederbergen; een gebergte van zacht gesteente met veel ijzeroxide waardoor zeer grillige vormen ontstaan die fel rood opkleuren. En in die rotsen zijn hier en daar prachtige rotstekeningen te vinden.

Clamwilliam gaat ook prat op zijn schoenfabriek. Hilde draagt vandaag toevallig de schoenen die ze daar twee jaar geleden kocht, en ze wil een nieuw paar, mogelijk juist dezelfde. Maar na 15 uur is er geen bezoek meer mogelijk, en dat verschuiven we dan maar naar morgenvoormiddag. We maken een tochtje tussen de sinaasappelboerderijen en die van de rooibosthee.

Vooraleer we ons opmaken voor de zoektocht naar een avondrestaurantje maken we nog een plons in het lauwe water van ons zwembadje.