Nogal wat gedroomd vannacht over de verloren dokumententas, hoe de autokoffer is kunnen opengaan en hoe die zak uit de koffer kon vallen. Maar zoals gewoonlijk brengen ook deze dromen geen oplossing. Na het ontbijt zetten we ons in beweging. We gaan eerst naar het politiecommissariaat aangifte doen van het verlies van de rode zak. Tot hiertoe werd hier ook nog niets binnengebracht. Enkele kilometer buiten Plettenberg maken wij een stop aan Old Nick Village.
Dit is een klein nagebootst-authentiek Afrikaans dorpje, een voormalige Kaapse handelspost. In een van de vele studio’s en galerijtjes vindt Gilles eindelijk nog een paar geschenkjes voor zijn dierbaren. Als eensklaps een grijs aapje zijn opwachting maakt is het wel eventjes schrikken. Terug de baan op rijden we langs 15 kilometers stranden die onderbroken worden door een rivieruitmonding. Keurboomstrand is de plaats en hier is een wandeling best op haar plaats. Vanop mooi aangelege passerelles genieten we van de baai en de stranden, de rotsformaties en de riviermonding.
We zitten midden op de Tuinroute en het is zondag. Ideale omstandigheden dus om het wijngoed Bramon te bezoeken. In deze Wine Estate waren waar we tussen de wijntakken kunnen lunchen waren we ook al met de Waregemse vrienden.
We krijgen van dezelfde juffrouw dezelfde tafel toegewezen, en ‘t is weer genieten… We plaatsen 8 kruisjes op het briefje van de hapjes en we volgen de sommelier die ons de Bramon Sauvignon Blanc voorstelt. Tussen de wijnranken genieten we van de prachtige Tsitsikammabergen, van het warme versgebakken brood, van de hapjes, van de zon die schittert in ons glas Sauvignon Blanc en uiteraard van elkander. Kortom; een middag plezier en genot.
In de late namiddag vervoegen we terug de prachtige accomodatie van ons Beacon Island; portier Aquil klakt weeral de hielen samen als Mister De Klerk passeert. Nog een paar uurtjes genieten van omgeving, zwembad, boekje, laptopje, en weeral komt de zonsondergang eraan. Wat vliegt alles hier toch veel sneller dan thuis…
Die hapjes van deze middag zijn reeds goed verteerd – ze waren immers superlicht – dus eindigen we onze dag in Lemmon Grass, een nederig restaurantje in de omgeving, en we houden het uiteraard op alleen hoofdschotel. Ruim voldoende om een zalige nacht in te gaan.
