Woensdag 6 Maart. Dagje Stellenbosch.

Gisterenavond hadden we aan Marleen gevraagd om nog een dagje bij te boeken, en het was geen enkel probleem. We mogen zelfs onze zelfde honeymoonsuite behouden.

We ontbijten samen met Lieve en Remi De Backer, en zij vertellen honderduit over hun geesteskind “Born in Africa”. Gisteren hebben ze een paar van hun studenten bezocht die in Kaapstad universiteit of hogeschool lopen.                                                             Vandaag voor ons dus geen verplaatsing. Zo kunnen we ons wat dieper inleven in Stellenbosch en omgeving. We parkeren de wagen aan De Braak, toevallig tegenover het museum van de universiteit. We lopen er eens binnen en zijn aangenaam verrast door de originaliteit van de werken, zowel beelden als schilderijen. Het is een tijdelijke tentoonstelling met werken van dertien jonge kunstenaars.

Van hieruit gaat het wandelend naar de indrukwekkende Moederkerk, het icoon van Stellenbosch. Dit was het eerste volwaardig kerkgebouw in Zuid-Afrika en dateert van 1687. In 1710 wordt de kerk verwoest door een brand, en het zal meer dan tien jaar duren voor men aan de heropbouw begint. De kerk is in neo-gotische stijl ontworpen en is vooral bekend om haar prachtige glasramen .

In het Dorpsmuseum krijgen we nog een tourtje geschiedenis. Het museum bestaat uit vier volledig gerestaureerde huizen met bijpassend interieur uit de verschillende belangrijke periodes van de stad. Het Schreuderhuis (1709)  is het oudste van de vier en meteen een van de eerste grote gebouwen van de stad. Wonder boven wonder heeft dit huis een grote brand overleefd. Het jongste exemplaar (1850) is volledig  opgetrokken in Victoriaanse stijl en geeft ons een glimp van het florerende Stellenbosch uit die tijd.

In elk van die huizen worden we ontvangen door een dame in klederdracht van de periode van het huis. Deze dames overstelpen ons met een regen aan informatie en geschiedenis.

We leren onder andere dat Stellenbosch genoemd werd naar Simon van der Stel, die in 1679 het gebied verkende dat toen nog Wildenbosch geheten werd.

De huizen op zich doen een beetje Bokrijkachtig aan, en toevallig krijgen we allebei de gedachte op dat één van deze huizen wel eens de schuilplaats kon zijn van onze vorige Bisschop. Met huishoudster, toilettafel, bureeltje, slaapkamer met hemelbed en bijhorend kinderbedje. Uiteraard trachten we ons vlug van deze gedachte te ontdoen.

Na een snakje en een beetje lopen we nu binnen op een tijdelijke tentoonstelling “Zivaglo”, een interaktieve lig- woord en kunstbelevenis. Wat het liggen erbij komt doen hebben we niet begrepen, maar voor de rest is het wel een heel speciale performance. We komen in een sfeerruimte terecht van kledij en schoenen die tot kunst zijn verheven, en rond elk van die stukken hangt een verhaal.

 

Er wordt afwisselend muziek, woord en licht op ons afgevuurd.

Als we na een twintigtal minuutjes terug op straat staan moeten wij nog wat bekomen, en dat doen we dan ook bij een heerlijke capuccino.                                                           Later lopen wij nog de Art-Gallery van Greg Lourens binnen, een potloodkunstenaar (ook houtskool) die portretten maakt als zouden het foto’s zijn. Schitterend werk met navenante prijzen. In dezelfde galerij heeft zoon Vincent Lourens een klein atelier van juwelen met bijhorende uitstalling. Vriendin Yvonne Dhondt zou haar gelijke vinden in vader Greg en kunstjuwelier Hein Vera zou kunnen opschieten met zoon Vincent.

Nu is het genoeg geweest. Moe en voldaan trekken we naar onze honeymoonsuite in “Ons Genot”. In het restaurant genieten we nog van lekkere calamari in tempura bereid, en hiermee is het bobijntje voor vandaag af.