Bij het ontbijt hebben we een lange babbel met gastvrouw Anja. We hadden hier graag een dagje langer verbleven, maar vanavond zijn ze volgeboekt. Er komen veel sportievelingen uit alle uithoeken van de wereld naar deze streek om te oefenen voor de mega wielerkoers van volgend weekend, de Cape Argus race. Dit jaar is men aan het tienjarig jubileum toe en men verwacht tussen de 30 en de 40.000 deelnemers. Jawel, u leest goed… 40.000 mensen die veelal begeleiding of familie meebrengen; leg die maar te slapen! Maar Anja zou Anja niet zijn moest zij hier geen oplossing kunnen aan geven. Het mooie stadje Montagu staat nog op ons lijstje, en daar kent zij een Belgisch koppel die nog maar sinds 8 dagen een B&B gestart zijn. Dus nog tamelijk onbekend, en jawel, daar hebben we plaats. Maar Anja is ook een commerçante en voegt er direct aan toe dat zij vanaf zondagavod terug plaats is. We boeken dus alvast een nacht bij op zondag. Maar nu vlug de baan op naar Montagu. Want uit vroegere tijden weten we dat er daar op zaterdagvoormiddag een leuk artisanaal marktje is, en dat willen we niet missen. Onze weg loopt over een viervaks tolbaan en we passeren gezwind Worcester, Robertson en Ashton om tegen dik elf uur in Montagu aan te komen. Het eerste wat we opmerken is een boom met verschillende mooie ibis vogels.
Het logement ligt toch vast en we kunnen dus direct naar het marktje. Kaas en wijn, worsten, paté, konfituur en honing, tweedehandskledij en brocante, fotokaders en speelgoed; je kunt het niet bedenken.
Tussen al die brol door vindt Hilde dan toch hier of daar een leuk hebbedingetje. We ontmoeten ook Suzanne Wenz, een jongedame die fotokaders verkoopt. Vorig jaar hadden we gedacht met haar produkt wat business te kunnen doen in België, maar dat is intussen mislukt. Maar Suzanne blijft vrolijk en vriendelijk.
Tegenover het marktpleintje, in de kleine schat (Piccolo Tresauro) genieten we van een kleine pizza. Nu trekken we naar de “Mountain View Lodge” van de Belgen Alain en Maud Somerlinck.
We beschikken over één van de pas gebouwde kamers. Er mankeert niets; een minikluis, een Kingsize bed, een dressing en voor Hilde een haardroger. Op het boven- en zwembaddeck genieten we van een uniek en exclusief uitzicht over het stadje Montagu en de ganse vallei.
We kiezen weer voor hetzelfde stramien –zwemmeke en laptopje- doch van dat laatste komt niet veel in huis. Alain komt mij een welkostwijntje serveren, en hij begint honderduit te vertellen over zijn vorig leven van begrafenisondernemer in het Gentse, over zijn uitwijk naar Zuid-Afrika, over zijn liefde voor de keuken en voor oldtimers. Hij heeft hier zelfs een Rolls Royce van 1969 staan (met Belgische nummerplaat) waarmee hij aan zijn gasten de mogelijkheid biedt om de wijnlanden te verkennen. A strange man!
In zijn restaurant serveert hij zowel traditionele Belgische als Zuid-Afrikaanse gerechten. Een container met Belgische bieren is onderweg.
De filet Americain die we geserveerd krijgen is inderdaad top. Vooraf presenteert Alain de prachtige steack waaruit hij de Americain handmatig zal versnijden. Geprepareerd met Gentse Tierenteyn mosterd en aangevuld met (eveneens handgesneden) frietjes in een puntzak
.
ziet er inderdaad heerlijk uit, die américain : nu ben ik echt jaloers!