Zondag 10 Februari. Onze laatste dag in Marloth-park.

Inderdaad, het laatste dagje van ons verblijf in de streek van Kruger is reeds aangebroken. En omdat het zondag is, zullen we het vandaag ok rustig houden. In de voormiddag een beetje niksen. Dit betekent; lang aan de ontbijttafel, genieten van de omgeving, babbeltje hier, laptopje daar, boekje ginder…

Geheel in het kader van het zalig nietsdoen gaan we lunchen in “Carpe Diem”, het restaurantje dat we 14 dagen geleden ook al eens aandeden. Op zondag wordt er life muziek gemaakt, en trakteert de baas op een gratis mojito-apéritief.

 

En ze zullen het geweten hebben, want we krijgen dezelfde serveuse, en de duifjes zitten bij de vriendelijke dame weeral dicht bij de draad. Erik en Guy hebben dat natuurlijk vlug in de gaten.

Op de terugweg passeren we de bananenplantage, en rijden daar ook nog eens binnen.

Wegens zondag zijn de meeste mensen rond hun schamele huisjes ook aan het niksen. Wat wel opvalt is het optimisme van die arme mensen. Ze wuiven ons toe, ze lachen en ze spelen… met heel weinig zijn ze tevreden. Erik vindt dat elk kind van bij ons hier eens voor enkele dagen mee geconfronteerd moest worden. Geen TV, geen I-pad, geen GSM… en toch tevreden zijn.

Verder op de weg ontmoeten we een grote vrachtwagen tegenover een kerkje. De eredienst is net afgelopen, en de vrachtwagen wordt volgestouwd met misvierders. Zij zullen met deze vrachtwagen terug naar huis gevoerd worden.

Enkelen hebben al vlug door dat we ze in de gaten houden, en beginnen te wuiven en te zingen. Erik is niet meer te houden; hij springt uit de wagen en begint het rithme aan te geven. Nu barst het feest eerst los: allemaal staan ze te wuiven, te chanten en te brullen alsof hun leven ervan afhangt. Nog maar eens het bewijs met hoe weinig ze kontent zijn. En wij… wij genieten van er op te kijken.

In de vooravond rijden we samen met Paul en Nadine voor een laatste maal langs de Seekoeweg en de oever van de crocodile river. Een laatste groet aan de springbokjes, de impala’s, de giraffen en de wrattenzwijnen. Alhoewel we ze in de voorbije dagen bij tientallen ontmoet hebben, blijven we voor elk dier be- en verwondering betonen; zo mooi!

Het souper wordt er eentje van restjes en overschotjes. Er zit nog een flesje Poncraz en ook een fles Chenin Blanc in de ijskast. We doen ons tegoed aan toast met tonijn, kaas met tomaatjes, en heerlijk opgewarmde pizza. Deze laatste uit de doggy-box van deze middag. Iets later op de avond komt er nog een muishondje goede nacht wensen…