Het ontbijt in Graskop Hotel verloopt nogal chaotisch, waarschijnlijk omdat er een ganse bus hotelgasten op hetzelfde ogenblik als ons wil afreizen. Maar op het voorziene uur (9 u) zitten we toch gepakt en gezakt in de wagen. Eerst 12 km terug naar God’s Window, Alhoewel de wolken vandaag ook niet al te hoog aan de hemel staan rijden we eerst 12 km terug naar God’s Window. En weeral is God ons niet gunstig gezind, want het wolkengordijntje blijft ook vandaag volledig dicht. Dan maar doorgereden naar de Mac Mac falls. Deze 65 meter hoge waterval stort zich te pletter in de Mac Mac rivier. Het wordt een flinke klim, maar dat zijn we intussen al gewoon.
En ook ditmaal worden we beloond met een prachtig wonder der natuur. De winkeltjes bij de uitgang van het park hebben succes. Omdat Anny en Hilde een paarse fleece dragen willen ze persé op de foto met een verkoopster die ook paars gekleed is. Three Purple Ladies. Intussen redt Trees het wel met de zoon van de verkoopster.
Iets verderop komen we bij de Horseshoe (hoefijzer) Falls. Deze waterval is niet al te hoog, doch door zijn aparte vorm toch wel opzienbarend. Het water valt inderdaad in de vorm van een hoefijzer naar beneden. Op onze tocht ernaartoe hebben we zelfs een hond, een labrador, als reisgezel.
Creek Falls is onze volgende bestemming. Een driehonderd meter lang pad dat ons er heen voert, gaat door nevelig inheems bos. Het regenwoud zou men bijna zeggen. Hier voert Paul met behulp van enkele lianen een Tarzaniaans nummertje op, maar de lianen spelen Tarzan lelijk parten; binnen de kortste keren ligt onze vriend op de grond.
Bij de Bridal Veil Falls stort het water zich in een lange nevelige bruidsluier (Bridal Veil) vanop 70 meter naar beneden.
Met deze bruidsluier nemen we afscheid van de Panoramaroute. We zijn het er unaniem over eens dat het een unieke ervaring was. We hebben nog een paar honderd kilometer te gaan naar onze thuisbasis, Xeni-lodge. In de vroege namiddag en ongeveer halfweg gaan we wat proviand en drank ophalen in een prachtig winkelcentrum nabij Nelspruit. In één van de aanpalende winkeltjes wordt mijn internetprobleem (gedeeltelijk) opgelost, waardoor de sandwich met het glaasje Chenin Blanc nog lekkerder smaakt. In het buitenrijden van Nelspruit passeren we nog de straat van de coiffeurs. Om de tien meter zit er een mannen- of vrouwenkapper met een tweetal stoelen en een spiegel aan een nabije boom. Wij tellen er wel een dertigtal.
Honderd kilometer verder en anderhalf uur later zet Paul ons veilig neer bij onze vertrouwde Xeni-lodge. Dank u chauffeur Paul, en ook merci aan Nadine voor het uitstekend gidsen onderweg. In Xeni-lodge zelf is er, waarschijnlijk door een onweer van de voorbije dagen, iets mis met de techniek van het zwembad. Op zijn zachts uitgedrukt heeft het water niet de kleur wat het zou moeten hebben. Maar Paul zal dat ook wel oplossen.
Toevallig wordt onze aandacht getrokken door een prachtige reuzespin die een afdak van de lodge verbindt met een boom. Wij hadden het prachtig exemplaar verleden week al opgemerkt (en gefotografeerd), maar intussen heeft ze een kanjer van een web uitgebouwd. Samen met de prooien in het web moet dit nu natuurlijk ook op de foto.
Tegen valavond komen Paul en Nadine ons afhalen, want we willen samen naar het nabijgelegen GRAND KRUGER LODGE voor het avonddinner. In de prachtige tuin, goed ingesmeerd met muggenmelk, genieten we bij kaarslicht van het lekkers dat de chef te bieden heeft. Ondertussen vernemen we dat Paul het in zijn woning zonder electriciteit moet stellen. Het onweer dat schade aangerichtte aan onze zwembadinstallatie moet bij Paul blijkbaar de ganse electriciteit uitgeschakeld hebben. Als dat maar goed komt. Want morgen is het weekend, en… we zijn in Afrika. Onze vrouwtjes hadden erop gerekend om een wasje te kunnen slaan in de wasmachine bij Nadine. Voorlopig dus uitgesteld, maar ook dit is niet zo erg… we zijn nog niet door de stapel onderbroekjes heen.