Reeds om 5 uur in de morgen komt Ranger Rian ons wekken, want er staat een morgendrive op het programma. Omdat het zo vroeg is en nog maar pas begint te klaren hebben we nu wel onze KaWés bij. Een half uurtje later staan Rian en Dominiek ons op te wachten aan de Safari-Jeep, en weg zijn we. Het is wel frisjes, zo vroeg in de morgen.
Aanvankelijk is er niet zo veel te zien. En daardoor hebben we wat meer aandacht voor de kleinere diertjes. Een prachtig vogeltje trekt onze aandacht, en volgens Rian moet dit een Angolees blauwfazantje zijn.
Volgens sommigen onder ons heeft dit weinig met een fazant te zien, maar Rian is gediplomeerd ranger; dus geloven we hem. Iets verder kruist een kolos van 3 ton onze weg, een Afrikaanse neushoorn. Alweer volgens Rian, één van de gevaarlijkste uit het dierenbestand. En toch benaderen we de kolos tot op een paar meter. Klikkerdeklik doen de fototoestellen, maar gelukkig stoort het monster daar zich niet aan. Gelukkig maar.
Plots wordt Rian langs zijn walkietalkie opgeroepen door een andere ranger. Onder mekaar spreken de rangers een soort dieventaaltje, opdat de toeristen het gesprek niet zouden begrijpen. Maar aan de opwinding van het gesprek te horen moet er toch iets speciaals gaande zijn. En inderdaad… enkele kilometer verder moeten een bende leeuwen een giraffe aangevallen en gedood hebben. Moeder giraffe heeft haar jong willen verdedigen, en beiden zijn ze een gemakkelijke prooi geworden van die hongerige leeuwen. Zonder treuzelen trekken we recht naar de plaats van het gebeuren. De eerste indruk is er eentje van afgrijnzen; een giraffe ligt uitgestrekt op de grond. Half karkas en de andere helft nog in haar mooie huid.
Een tietal meter verder ligt het jong, en daar schiet bijna niets van over. Een zestal leeuwen ligt her en der met opgezwollen buik. Twee anderen zijn het kadaver verder aan het uithollen. Een luguber schouwspel, alhoewel volgens Rian; de wet van de jungle.
Bovenop dit stukje National Geografic maken we nog iets exeptioneels mee. Er zitten namelijk drie witte leeuwen in de groep. Rian zelf heeft in zijn zevenjarige carrière slechts drie maal een witte leeuw gezien. Weeral het bewijs dat we met de helm geboren zijn.
Om 9u30 zijn we terug in Gomo Gomo, en onze intussen uitgehongerde maagjes doen zich te goed aan het uitgebreid buffet, weeral geserveerd door Mona
Tot 16 uur is er freetime die door elkeen op zijn manier wordt opgevuld; zwemmetje, zonnebadje, boekje lezen, licht lunchke, tukje doen, wandelingetje maken.
Op het grote terras komt Rian eensklaps aandraven met een lang groen slangetje. Hij geeft het door aan Erik, samen met de nodige instructies hoe hij het moet vasthouden. Uiteraard is Erik een beetje onwennig, en bij een kleine kronkeling van het beestje gooit Erik het van zich af. Achteraf, en volgens de boekskes, zou dit een groene boomslang geweest zijn – zeer giftig. Maar Rian lacht dit weg…
Stipt als we zijn staan we netjes op tijd klaar voor de namiddagdrive. Konfrontaties met olifanten, kudu’s, waterbokken en giraffes gaan we al lang niet meer uit de weg.
Als we de plaats naderen waar de giraffe deze morgen werd opgepeuzeld, zitten al tientallen gieren geduldig hun beurt af te wachten om ook aan de maaltijd te mogen deelnemen.
En wat blijkt enkele ogenblikken later; de leeuwen zijn nog steeds aan de beurt, wat betekent dat de rest van het dierenrijk moet wachten. Her en der liggen er enkele te slapen met een opgewollen pens van het gulzig smullen.
Een paar minuutjes van het spektakel verwijderd ligt er een kleine waterpoel, waarrond een veilige zone is afgebakend. In een mum van tijd toveren Rian en Dominiek dit om tot een receptieplaatsje. We krijgen een ziveren beker gevuld met heerlijke wijn aangeboden. Aangevuld met olijfjes, tomaatjes en allerhande Afrikaanse versnaperingen.
Daar hoort een groepsfoto bij.
Onder het genieten van dit alles heeft Sutterke plotseling een slangetje vastgegrepen en hij dreigt ermee het ding op Trees te deponeren. Uiteraard grote paniek, maar wat blijkt; het is een langwerpig blad waarmee hij dreigt.
De avond en de dinner verlopen ook weer onder een gezellige ambiance. En weeral vergast Mona en haar koor ons op een super recital. ‘t Was weeral een fijne dag.